Eenhoorns mogen dan niet echt zijn, toch hebben ze een behoorlijk grote culturele impact gehad. Volgens de legende hebben deze prachtige gehoornde dieren van alles gedaan, van het behoeden van India voor de verovering door Genghis Khan tot het zuiveren van water. Leer meer over eenhoorns met deze 10 feiten over de mythische, magische wezens.
Mensen stellen zich al heel lang eenhoorns voor.
De eerste bekende afbeelding van een eenhoorn – gevonden in de grotten van Lascaux in het huidige Frankrijk – dateert van rond 15.000 v.Chr. Dat dacht men tenminste, totdat men zich realiseerde dat de zogenaamde Lascaux eenhoorn twee hoorns had, verwarrend dicht op elkaar getekend.
Een Griekse historicus beschreef ooit een eenhoorn.
De vroegste vermelding van eenhoorns in de westerse literatuur is van de Griekse historicus Ctesias. Rond 400 v. Chr. schreef hij dat het beest een wit lichaam had, een paarse kop, blauwe ogen, en een veelkleurige hoorn – rood aan de punt, zwart in het midden, en wit aan de basis.
Marco Polo noemde eenhoorns lelijk.
Tijdens zijn reizen meende Marco Polo eenhoorns te zijn tegengekomen. Hij schreef: “Het zijn heel lelijke beesten om te zien. Ze zijn helemaal niet zoals wij eenhoorns beschrijven.” Dat komt omdat het eigenlijk neushoorns waren.
Eenhoorns beïnvloedden het lot van India.
Genghis Khan besloot naar verluidt India niet te veroveren na een ontmoeting met een eenhoorn, die voor hem boog; hij beschouwde het als een teken van zijn overleden vader en keerde zijn leger terug.
Jonge vrouwen zouden macht hebben over eenhoorns.
Tijdens de Donkere Middeleeuwen, toen de wetenschap het moest afleggen tegen onlogische ingevingen, werden in de zogeheten bestiariums de biologische eigenschappen en het medicinale gebruik van bekende dieren, waaronder destijds eenhoorns, opgesomd. In deze verzamelingen werd voor het eerst beschreven dat maagden grote macht hadden over de dieren.
Eenhoorns worden in de Bijbel genoemd.
De King James versie van het Oude Testament bevat negen verwijzingen naar eenhoorns, dankzij een verkeerde vertaling van het Hebreeuwse woord re’em. Het oorspronkelijke woord was waarschijnlijk het Assyrische rimu (oeros), een uitgestorven soort wilde os.
Eenhoornlegendes hadden een negatief effect op narwallen.
De legende dat eenhoornhoorns gif konden tegengaan en water konden zuiveren, was slecht nieuws voor narwalpopulaties, want de enkele tand die aan de voorkant van de walviskop uitsteekt, zorgde voor een populaire vervalsing. De Denen hadden zelfs een troon gemaakt van narwal hoorns.
Eenhoorn hoorns waren echt, echt waardevol.
Op zijn hoogtepunt was “eenhoorn hoorn” letterlijk 10 keer zijn gewicht in goud waard. In 1560 verkochten Duitse kooplieden een eenhoornhoorn voor een astronomische 90.000 scudi, toen ongeveer 18.000 pond, aan de paus. Apotheken in Londen verkochten nog in 1741 eenhoornhoornhoorn in poedervorm.
De eenhoorn is het nationale dier van Schotland.
Eerdere eenhoornwapens zijn te vinden op de oude zegels van Babylonië en Assyrië, maar ze zijn vooral bekend geworden door koning James III van Schotland in de jaren 1400. Twee gouden munten uit die tijd stonden zelfs bekend als de eenhoorn en de halve eenhoorn! Vandaag de dag is de eenhoorn nog steeds het nationale dier van Schotland.
U kunt een vergunning krijgen om op eenhoorns te jagen.
Als u op een eenhoorn wilt jagen, maar niet weet waar u moet beginnen, probeer dan de Lake Superior State University in Sault Ste. Marie, Michigan. Sinds 1971 geeft de universiteit vergunningen af aan eenhoornzoekers. Iedereen die aan zo’n zoektocht begint, wordt aangeraden een fles cognac en een knipschaar bij zich te hebben.
Dit verhaal stond oorspronkelijk in Mental Floss magazine in 2013.