Een professionele tattoo artiest worden vereist veel meer dan een naald en wat inkt. We hebben het over jaren van hard werken (soms zonder loon) en absolute toewijding aan je vak. Fouten maken is normaal – en ja, ze zijn blijvend – en hoewel je geen diploma nodig hebt om een klant van inkt te voorzien, is het leren van ervaren tatoeëerders een essentieel onderdeel van het proces.
Hoewel de reis van iedere artiest anders is, spraken de gepensioneerde tatoeëerder Melanie Nead en de huidige artieste Laura Martinez met Cosmopolitan over wat ze hebben geleerd van hun samen 17 jaar in de industrie. Nead was 12 jaar lang tatoeëerder op maat en in die periode was ze eigenaar van Icon Tattoo in Portland. Martinez is tatoeëerder en mede-eigenaar van Brooklyn’s Fleur Noire Tattoo Parlour. Ze tatoeëert al vijf jaar en omschrijft haar artistieke stijl als “delicaat, elegant en harmonieus”. Hoewel ze gespecialiseerd is in bloemen en fijne lijnen, zegt Martinez dat haar inspiratiebronnen zich altijd blijven ontwikkelen.
Hieronder vind je de belangrijkste feiten die je volgens haar moet weten voordat je tatoeëerder wordt.
Goed zijn in tekenen betekent niet dat je goed zult zijn in tatoeëren.
Je kunt het zien als het verschil tussen iets op papier tekenen en een pompoen uitsnijden, legt Nead uit. Het helpt zeker om een natuurlijke aanleg voor tekenen te hebben, maar het kost veel tijd om het verschil te begrijpen tussen wat je kunt tekenen en wat je kunt tatoeëren. Net als alles zullen je tatoeëertekeningen na verloop van tijd beter worden – het is cruciaal om te beginnen met eenvoudige ontwerpen.
Naar school gaan is geen must.
“Je hebt geen specifieke opleiding nodig om tatoeëerder te worden, en dat is een deel van wat ik zo leuk vind aan de tatoeagewereld: We komen allemaal van heel verschillende achtergronden,” legt Martinez uit. Maar je moet wel opgeleid zijn in hygiëne, sterilisatie, bloedoverdraagbare ziektekiemen en hoe je beschadiging van de huid voorkomt terwijl je werkt.
Martinez kent een aantal mensen die tatoeagescholen hebben opgericht, die wel lesgeld kosten, maar “die scholen worden niet echt goed bekeken in tatoeagegemeenschappen, dus als je met iemand wilt leren, raad ik je aan geduldig te zijn en een tatoeageshop en een mentor te vinden.” Als je echt wilt begrijpen hoe het is om een tatoeëerder te zijn, adviseert Martinez: “Er is geen betere leerschool dan in een echte tatoeageshop te zijn, rond tatoeëerders en klanten.”
Spaar geld voordat je begint, want het kan zijn dat je een periode gratis moet werken.
Niemand is goed in tatoeëren totdat hij geoefend heeft, maar het zit zo: je kunt niet oefenen zonder vlees te tatoeëren. Sommige mensen oefenen op grapefruits, maar een grapefruit is niet te vergelijken met een nerveus, zwetend, ademend, kwetsbaar mens. De meeste tatoeëerders beginnen als leerling, wat eigenlijk een onbetaalde opleiding is. In Nead’s shop tatoeëerden ze het eerste jaar gratis en deden ze alleen maar simpele ontwerpen. (Ze zegt dat je verbaasd zou zijn hoeveel klanten je kunt krijgen als je je diensten gratis aanbiedt). Zelfs een jaar of twee nadat Nead was begonnen, tatoeëerde ze nog tegen een sterk gereduceerd tarief, simpelweg omdat ze niet zo snel of zo bekwaam was als andere artiesten.
“Mijn leerlingschap was ‘gratis’, omdat ik in de shop hielp (klanten verwelkomen, vloeren en badkamer schoonmaken, stations inrichten, enzovoort) als vergoeding aan mijn mentor voor het feit dat hij me les gaf,” zegt Martinez. Maar ze moest nog steeds de rekeningen betalen, dus werkte ze als bijbaantje in een bar. “Ik was de hele tijd aan het werk! Tussen de winkel, de bar en ’s avonds tekenen door, moest ik al mijn vrije tijd opgeven. Maar het was het zo waard! Ik hield van het idee dat ik op een dag tatoeëerder kon worden, dat hield me gemotiveerd. Ik zou het allemaal opnieuw doen als het moest.”
Bereid je voor op een enorme up-front investering in apparatuur.
Nead raadt aan om ten minste twee tatoeage machines, een starter inkt set, en buizen (die de naalden in de tatoeage machines te houden) plus een aantal wegwerp benodigdheden, waaronder naalden, handschoenen, elastiekjes, Thermofax papier, en huid pennen. Alles bij elkaar kan het meer dan $4.000 aan apparatuur kosten om te beginnen. In staten waar tatoeagescholen gereguleerd zijn – zoals Oregon, waar Nead woont – kost een stage ergens rond de $10.000, bovenop de kosten voor het verkrijgen van een staatslicentie.
Er is geen garantie dat je ooit veel geld zult verdienen.
Zelfs als je geld begint te verdienen met je tatoeages, is de vergoeding niet al te hoog – het gemiddelde jaarsalaris voor een tatoeëerder ligt rond de 35.000 dollar – en je moet nog steeds zelf voor de benodigdheden betalen. Kortom, als je tatoeëerder wilt worden, doe het dan niet voor het geld.
De salarissen verschillen natuurlijk wel van artiest tot artiest. “Het vergt veel hard werk en consistentie om een unieke stijl en een eigen stem op te bouwen, en vooral om tatoeages van hoge kwaliteit te maken die er niet alleen goed uitzien op het moment van de creatie, maar die ook goed genezen na verloop van tijd”, zegt Martinez. Als je eenmaal een stevig klantenbestand hebt opgebouwd, kun je goed betaald worden, maar het werk houdt nooit op. “Wanneer een tatoeëerder niet werkt, moeten ze constant nieuwe inspiratie vinden, variatie in hun ontwerpen aanbrengen, mooie foto’s posten en aan hun portfolio’s werken, e-mails beantwoorden – of er zeker van zijn dat iemand die verstand heeft van tatoeëren dat voor je kan doen,” aldus Martinez. “We kunnen nooit echt volledig afstand nemen.”
Jouw artistieke medium is een levend, ademend ding dat verandert.
Bedenk: Huid rimpelt en rekt uit en krijgt soms zonnebrand en littekens. Als je op een doek schildert, kun je de manier waarop dat schilderij eruitziet honderden jaren bewaren. Maar tatoeages zien er drastisch anders uit, zelfs twee weken nadat de inkt is ingetrokken en je huid is genezen. Soms, waarschuwt Nead, zorgen mensen niet goed voor hun tatoeages en worden ze verpest, wat een beetje lijkt op iemand die je schilderij koopt en het vervolgens in de regen laat staan. Zelfs als je duidelijk bent over de nazorg – geen blootstelling aan de zon voor drie weken, alleen hypoallergene producten gebruiken, enz. – soms gaat het mis, en dat is gewoon een deel van het werken met de menselijke huid.
Soms zul je je een therapeut voelen.
Mensen brengen je hun pijnlijkste momenten en vragen je die om te zetten in kunstwerken. Tijdens de oorlog in Irak tatoeëerde Nead een actief militair die met verlof thuis was. Ze herinnert zich dat hij zo rauw en gewond was en dat hij een tatoeage van zijn compagniesinsigne wilde om aan te geven dat hij nooit meer dezelfde persoon zou zijn. Soms praten mensen tijdens hun afspraak over dat soort herinneringen, en Nead gelooft dat er iets inherent therapeutisch is aan het proces – het kan goed voelen om een paar uur lang zorg en aandacht te krijgen. Als tatoeëerder kun je niet echt je eigen emotionele bagage meenemen naar de tattoo salon. Het maakt niet uit of je een stressvolle ochtend hebt gehad – je moet leren om die dingen buiten de deur te laten en er volledig voor die persoon te zijn op het moment zelf.
Er is een veel grotere emotionele uitwisseling wanneer je met aangepaste klanten werkt.
Er zijn twee traditionele modellen voor tatoeagesalons, met verschillende combinaties tussen de twee: Ten eerste zijn er de walk-in shops, waar klanten in de eerste plaats vragen om ter plekke een tattoo te laten zetten. Ze kiezen uit voorgetekende ontwerpen in de studio, en na de afspraak zie je ze misschien nooit meer terug. Dan zijn er de “all-custom shops”, waar kunstenaars van tevoren met klanten werken om iets origineels te ontwerpen. Het kan maanden duren om de tatoeage te tekenen en door te spreken voordat iemand hem uiteindelijk laat zetten. Het proces van het creëren van maatwerk tatoeages kan ongelooflijk lonend zijn vanwege de diepgaande relaties die je met je klanten aangaat. Tegelijkertijd is het soms een opluchting om een walk-in te ontmoeten, waarbij alles wat je hoeft te doen is de inkt op iemand te zetten zonder te hoeven investeren in het creëren van de tatoeage over een langere periode van tijd.
Je gaat het soms verknoeien.
Als je net begint, kan het lijken alsof bijna al je lijnen krom of inconsistent zijn. Zelfs als je eenmaal goed bent, ben je niet immuun voor fouten. Spelfouten kunnen voorkomen bij tekst tatoeages als de artiest en de klant niet drie keer controleren. Nead kent iemand die het Superman logo op iemand tatoeëerde, en toen hij klaar was, realiseerde hij zich dat hij het er achterstevoren op had gezet. Als zoiets gebeurt, kun je het niet terugdraaien. Je hoeft je alleen maar te verontschuldigen en aan te bieden om het gratis te laten bedekken.
“Het is heel moeilijk om je eigen fout te accepteren en onder ogen te zien, vooral als het voor altijd op iemands lichaam staat. Ik had er persoonlijk nachtmerries over in het begin!” bekent Martinez. “Maar je wordt pas een goede tatoeëerder als je je angsten en ego laat varen, van je fouten leert en harder oefent om het nooit meer te laten gebeuren.”
Als iemand binnenkomt met een slecht idee, moet je het ze vertellen.
Een klant kan nooit weten wat een goede tatoeage is – dat is iets wat je alleen kunt leren door jarenlang te tatoeëren – dus volgens Nead is het jouw taak om begeleiding en feedback te geven over de tatoeage die ze willen laten zetten. Natuurlijk zijn sommige mensen koppig over hun ideeën, dus als je geen manier kunt bedenken om hun concept er goed uit te laten zien als tattoo, moet je ze afwijzen. Nead zet geen tatoeages die ze beledigend of smakeloos vindt.
Je zult zien hoe de relatie van vrouwen met hun lichaam verandert.
De ervaring van Nead is dat als vrouwen van plan zijn een tatoeage op hun heup of buik te laten zetten – of op welk lichaamsdeel dan ook waar ze niet supertrots op zijn – ze soms zeggen: “Ik denk dat ik maar eens moet afvallen nu ik deze tatoeage heb.” Maar als ze eenmaal de tattoo hebben, zijn ze opeens heel trots op dat deel van hun lichaam. Het is cool om iemand te kunnen helpen om zijn lichaam op een positieve manier te veranderen.
Je moet een zen-achtig vermogen cultiveren om je alleen te concentreren op datgene wat recht voor je staat en niets anders.
Er zijn momenten waarop je aan een grote tatoeage werkt waar je uren mee bezig bent geweest en je kijkt naar de hoeveelheid zwart die je nog moet invullen en het ziet er absoluut oneindig uit. Je kunt in paniek raken, dus je moet je als een laser concentreren op de millimeter huid waar je mee bezig bent. Je kunnen concentreren op het heden is zeker een spier die je moet aanspannen.
Je kunt maar zoveel jaar tatoeëren voordat je lichaam het begeeft.
Je zit in principe 10 uur per dag voorovergebogen en in een statische houding. Het is heel gewoon voor tatoeëerders om rugklachten te krijgen. Nead kreeg uiteindelijk een peesontsteking in haar armen, die zo erg werd dat ze niet meer fulltime kan tatoeëren.
Zelfs na het zetten van duizenden tatoeages, vind je nog steeds foutjes in je werk.
Als je kritisch op jezelf bent, kan dit een uitdagende tak van werk zijn. Nead zegt dat er kleine dingen zijn die ze anders zou hebben gedaan, zelfs in haar favoriete ontwerpen. Toch is er iets superbevredigends aan het kijken naar iemand die naar de spiegel gaat en zijn tatoeage voor het eerst ziet. Ze hebben geen kritiek op alle kleine details – ze verbazen zich over hoe jij hun idee hebt omgezet in kunst die ze de rest van hun leven bij zich zullen dragen.
Tatoeëerder zijn is leuk, maar zoals bij alles, moet er heel hard voor worden gewerkt.
“Wees echt gemotiveerd. Teken veel. Begrijp de gevolgen van het tatoeëren van iemand.” Deze uitspraken zijn zo’n beetje Martinez’ mantra. Er zijn ook gevolgen voor de gezondheid, volgens Martinez:
“Natuurlijk, het is een mooi beroep, maar het is belangrijk om te begrijpen dat tatoeëerder worden niet alleen leuk is – we stoppen inkt in iemands huid voor de rest van zijn leven. Dit is iets heel serieus, en er zit een belangrijk medisch aspect aan. Het is een riskante praktijk, en je moet uiterst voorzichtig zijn. Zware bloedingen, kruisbesmetting, infecties, huidreacties, gezondheidskwesties…er kunnen zoveel dingen gebeuren tijdens een tatoeagesessie en het is noodzakelijk om hier goed op voorbereid te zijn.”
Weten dat negatieve stereotypen van de tatoeage-industrie niet altijd waar zijn.
“Voordat ik tatoeëerder werd, had ik bewondering gemengd met een hoop angst voor deze industrie die erg indrukwekkend leek en ook ontoegankelijk van buitenaf. Sinds ik naar de andere kant ben gegaan, van getatoeëerd zijn naar tatoeëerder worden, heb ik de liefste, aardigste mensen ooit ontmoet,” zegt Martinez. “Ik ben altijd gerespecteerd, goed behandeld en welkom geheten. Ik heb in deze industrie een familie gevonden waarvan ik wou dat ik die eerder had gekend. Alle clichés klopten totaal niet en ik heb alleen maar (meestal) ongelooflijke en gastvrije artiesten ontmoet die me inspireren en aanmoedigen.”
Melanie Nead is schrijfster en was tattoo artiest bij Icon Tattoo Studio in Portland, Oregon.
Laura Martinez is tatoeëerder en mede-eigenaar van Fleur Noire Tattoo Parlour in Brooklyn, New York.