Hyperacusis
Deze mensen hebben een ingezakte tolerantie voor normaal omgevingsgeluid. De term die gewoonlijk wordt gebruikt om deze aandoening te beschrijven is ‘hyperacusis’. Hyperacusis kan geleidelijk opkomen of plotseling optreden, waarbij de patiënt zich in een crisissituatie bevindt. Patiënten met een ingestorte geluidstolerantie moeten hun Loudness Discomfort Levels (LDL’s) laten vaststellen door een audicien. Normale LDL’s liggen in het bereik van 85-90+ decibel. Patiënten met hyperacusis hebben LDL’s ver onder dat niveau. De gebruikelijke behandeling voor hyperacusis is het luisteren naar breedband roze ruis via geluidsgeneratoren (speciale hoortoestellen) die moeten worden besteld bij een speciaal opgeleide arts of audioloog die Hyperacusis (Tinnitus) Retraining Therapie toepast. De therapie kost vaak $3000-$4000 (afhankelijk van de arts) en wordt meestal niet vergoed door de verzekering.
Er zijn twee basismanieren om breedband roze ruis toe te dienen aan uw oren. De beste manier begint met een arts die is opgeleid om de ernst van uw aandoening vast te stellen, u de dynamiek van hyperacusis uit te leggen, uw oren op zachte manieren te testen om uw luidheid ongemakkelijkheidsniveaus (LDL) te bepalen, u aan te passen met speciale hoortoestellen genaamd ruis (geluid) generatoren die breedband roze ruis in uw oren toedienen, uw vooruitgang te volgen en direct advies te geven totdat u hersteld bent. De behandeling duurt meestal 6 maanden. Artsen die dit soort behandeling uitvoeren zijn opgeleid door Dr. Pawel Jastreboff (Emory University in Atlanta, Georgia). Zij zijn experts in het behandelen van hyperacusis en tinnitus patiënten. Hun protocol heet Tinnitus Retraining Therapy (ook bekend als TRT) en het heeft tinnitus- en hyperacusispatiënten aanzienlijk geholpen te herstellen. Om meer te leren over TRT kunt u overwegen het boek van Dr. Jastreboff “Tinnitus Retraining Therapy” te lezen. Een lijst van TRT artsen kunt u zien door deze website te bezoeken: http://www.tinnitus-pjj.com/referral.html
De tweede manier om breedband-roze ruis in het oor te krijgen is door de CD met breedband-roze ruis van het netwerk aan te schaffen. In plaats van te luisteren naar breedband roze ruis via speciale ruisgeneratoren (TRT), kan een soortgelijk geluid aan het oor worden toegediend door te luisteren naar een roze ruis-cd. Bij deze methode wordt roze ruis via een compacte CD-speler (bv. Walkman) aan het oor toegediend. Als u een compacte CD-speler gebruikt, is het zeer belangrijk dat u een hoofdtelefoon met open lucht gebruikt. Meer details zijn te vinden in de handleiding die bij deze CD met netwerk-roze ruis is geleverd. Roze ruis kan ook worden gedownload van de roze ruis CD naar een iPod. De enige waarschuwing hierbij is dat de roze ruis in het originele WAV- of AIFF-formaat moet worden gehandhaafd (en niet mag worden omgezet in MP3 of andere gecomprimeerde formaten).
Recruitment
Er zijn nog veel meer mensen die aan recruitment doen. Recrutering is een snelle toename van de waargenomen luidheid voor geluiden in het toonhoogtegebied van een persoon die gehoorverlies heeft. Dit fenomeen treedt op omdat bij een bepaald decibelniveau de normale haarcellen die grenzen aan de beschadigde haarcellen (wat overeenkomt met de frequentie van een gehoorverlies) worden “gerekruteerd”. Bij het decibelniveau waarop deze normale haarcellen “aanslaan”, schiet de waargenomen luidheid snel omhoog, wat ongemak veroorzaakt. Met andere woorden, op het ene moment kan de persoon het geluid niet horen omdat hij gehoorverlies heeft (in die frequentie), en wanneer het geluid een bepaalde luidheid en/of frequentie bereikt, wordt de persoon weggeblazen. Als ze het geluid dan eindelijk horen, wordt het als veel te luid ervaren. Werving is een veel voorkomend verschijnsel in culturen waar veel van hun leven verzadigd is geweest met te veel lawaai – zoals onze Westerse cultuur. De gebruikelijke behandeling is dezelfde als die voor hyperacusis, tenzij het gehoorverlies van de betrokkene zo uitgesproken is dat hij geen baat heeft bij het luisteren naar breedbandige roze ruis.
Hypersensitief horen (specifieke frequenties)
Dan zijn er mensen die bij hun geboorte geluidsgevoelig zijn, maar het is alleen specifiek voor bepaalde frequenties die op harde niveaus worden gehoord (meestal boven 70 decibel). Het lijkt misschien alsof we hier haarkloverij bedrijven, maar onthoud – de sleutelwoorden bij overgevoelig horen zijn – geluidsgevoelig voor specifieke frequenties die op luide niveaus worden gehoord. Deze frequenties worden meestal aangeduid als ‘probleem’ frequenties. Autistische kinderen zijn hier goede voorbeelden van. Zij kunnen sommige geluiden op normale of zelfs luide volumes verdragen, maar sommige frequenties zijn moeilijk te verdragen. Gewoonlijk worden autistische kinderen, kinderen die marginaal autistisch zijn, of niet-autistische personen met een hyperacuut gehoor behandeld met auditieve integratietherapie (AIT). AIT neemt gewone muziek en filtert de probleemfrequenties eruit door middel van een speciaal apparaat dat een audiokinetron wordt genoemd. Op de een of andere manier lijkt deze therapie hun oren “opnieuw af te stemmen” en hun gehoor toleranties te normaliseren. De muziek wordt beluisterd op decibelniveaus die kunnen oplopen tot 90 decibel. Dit creëert een probleem voor de hyperacusis patiënt. De therapie is te luid en verergert alleen maar de toestand van de hyperacusis patiënt wiens Loudness Discomfort Levels zijn gecompromitteerd. Klik hier voor meer informatie over de zintuiglijke problemen bij autisme.
Misofonie & Fonofobie
Misofonie (afkeer van geluid) is ook een negatieve reactie op geluid, ongeacht het volume van het geluid. Kenmerkend voor misofonie is een persoon die sterk reageert op zachte geluiden en soms nog getriggerd wordt door het zien van de bron van het beledigende geluid. Veel voorkomende voorbeelden zijn: het geluid van mensen die eten, smakken met de lippen, snuiven, het geluid van bepaalde medeklinkers zoals p, s, of t, en repetitieve geluiden. Deze mensen hebben geen ingestorte tolerantie voor geluid, wat zou blijken uit een Loudness Discomfort Level (LDL) test.
Fonofobie wordt beschouwd als een subcategorie van misofonie. Dit is ook een negatieve emotionele reactie waarbij angst voor geluid optreedt. Fonofobie ontwikkelt zich vaak bij een individu die een aanzienlijk ingezakte tolerantie voor geluid heeft. Zij zijn niet alleen bang voor het geluid van de omgeving die zij op dit moment ervaren, maar maken zich ook zorgen over het geluid dat toekomstige gebeurtenissen van de dag of in de toekomst zullen voortbrengen. Het kan het herstel van de patiënt aanzienlijk belemmeren bij het zoeken naar of voltooien van geluidstherapie. Fonofobie kan iemands leven overnemen en het gevoel geven dat hij zich moet afzonderen om te overleven. Dit is een recept voor rampspoed. Het is van cruciaal belang dat we onze oren actief houden om onze tolerantie voor geluid weer op te bouwen. Daarom is breedband roze ruis zo belangrijk om ons terug te brengen in de hoofdstroom van het leven.
Hyperacusis is een ingestorte tolerantie voor normale omgevingsgeluiden. Als de hyperacusis patiënt ook te maken heeft met fonofonie en/of misofonie, dan moet de arts deze problemen aanpakken naast de behandeling van de patiënt voor hyperacusis. Het is ook belangrijk om te weten dat iemand fonofobie en/of misofonie kan hebben en helemaal geen hyperacusis. Klinkt verwarrend. Let’s talk…
Laten we, voor meer duidelijkheid, komen veel voorkomende voorbeelden van misofonie bespreken. Ze zijn niet een aparte categorie van geluidsgevoeligheid, omdat de kwesties die we op het punt staan te praten geen betrekking hebben op harde geluiden. Sommige mensen zijn niet gevoelig voor harde geluiden (met andere woorden, zij hebben normale luidheid-ongemak niveaus – LDL’s) maar zij kunnen het geluid van etende of kauwende mensen niet verdragen. Vreemd genoeg hebben ze geen probleem met het geluid van hun eigen eten. Deze mensen hebben het moeilijk om met hun familie en vrienden te eten en sommigen staan erop om helemaal alleen te eten. Ze raken geïrriteerd of woedend tijdens de maaltijd en soms. Dit is geen hyperacusis. Het hoofddoel van de patiënt zou zijn de afkeer die hij van deze specifieke geluiden heeft, te neutraliseren of te heroriënteren. De meeste van deze mensen leven een heel normaal leven, met als enige uitzondering dat ze de dynamiek van het eten van andere mensen niet kunnen verdragen. Vaak zijn deze mensen er niet in geslaagd informatie over deze aandoening te vinden. Voor zover wij weten zijn er geen artikelen over geschreven in een gekwalificeerd medisch tijdschrift en zijn er geen studies of onderzoeken naar gedaan. Patiënten die behandeling zoeken bij hun arts zullen mogelijk de informatie van deze website moeten overnemen om hun arts te helpen begrijpen wat hier aan de hand is. Behandeling voor deze patiënten komt van artsen die een specifiek protocol hebben voor misofonie. Zoek op het prikbord van het netwerk met het woord ‘misofonie’ om meer te weten te komen over dit probleem en de voorgestelde protocollen. Meestal zijn deze mensen gevoelig voor bepaalde geluiden die niet hard zijn in volume. Sommige mensen hebben bijvoorbeeld een gehoorgevoeligheid voor bepaalde medeklinkers (d.w.z. s, t, p, c). Nogmaals, hoewel dit een kwestie van geluidsgevoeligheid is, is dit geen hyperacusis. Het is misofonie.
Misofonie is een symptoom dat verkeerd wordt begrepen. Het woord ‘misofonie’ is uitgevonden door Dr. Pawel Jastreboff om een deel van het misverstand uit de wereld te helpen. Afgezien van een misofonieprotocol is het niet duidelijk of breedbandige roze ruis de patiënt helpt zijn afkeer van geluid te verbeteren. Sommige mensen met misofonie zijn gediagnosticeerd met een obsessief-compulsieve stoornis (OCD) en hebben behandeling gezocht bij een psychotherapeut. Om meer te weten te komen over misofonie klik op de link in ons hoofdmenu over misofonie. Verdere bronnen zijn: