Donald J. Trump’s presidentiële lichamelijk onderzoek heeft velen in de natie in beroering gebracht over de vraag of alles wel is onthuld over de gezondheid van onze huidige president. De dokter van het Witte Huis beschreef hem als kerngezond, maar externe deskundigen hebben die beoordeling in twijfel getrokken, gezien het hoge cholesterolgehalte van de president. Trump zou echter niet de eerste president zijn die zichzelf als kerngezond wil afschilderen. Hier zijn nog vijf andere presidenten die ziek werden tijdens hun ambtstermijn, maar probeerden het publiek niet te waarschuwen.
President John F. Kennedy op krukken vanwege een rugkwaal. (Credit: Ed Clark/The LIFE Picture Collection/Getty Images)
John F. Kennedy
Het beeld dat de meeste mensen van John F. Kennedy hadden, was er een van jeugd en vitaliteit. En dat was met opzet. JFK leefde in feite met bijna constante pijn, maar zijn slechte gezondheid was een goed bewaard geheim uit angst voor schade aan zijn politieke carrière. Hij had allergieën, maagklachten en leed aan chronische rugpijn, die verergerd werd door zijn diensttijd in de Tweede Wereldoorlog en waarvoor hij talrijke operaties moest ondergaan. De rugblessure gebeurde naar verluidt in 1937 toen hij student was aan Harvard, en het diskwalificeerde hem aanvankelijk van militaire dienst (zijn vader gebruikte later zijn connecties om JFK in de marinereserve te krijgen). Hij was ook al ziek geweest voor de verwonding. Als kind leed hij aan maag- en darmproblemen die later werden gediagnosticeerd als de ziekte van Addison, een endocriene aandoening. In een vreemde speling van het lot is een van de symptomen van de ziekte van Addison, evenals een symptoom van de steroïden die worden gebruikt om het te behandelen, hyperpigmentatie, die verantwoordelijk kan zijn voor JFK’s eeuwige “bruine kleur,” iets wat kijkers van zijn televisiedebat met Richard Nixon zeker hebben opgemerkt.
READ MORE: Amerikaanse presidenten die ziek werden tijdens hun ambt
Franklin Roosevelt in zijn rolstoel met zijn hond en Ruthie Bie, de dochter van de huisbewaarder van Hyde Park. (Credit: Corbis via Getty Images)
Franklin Delano Roosevelt
Heden ten dage weten de meeste Amerikanen dat onze langstzittende president aan de gevolgen van polio leed en voor zijn mobiliteit afhankelijk was van een rolstoel. Tijdens zijn ambtstermijn als opperbevelhebber kon FDR de ernst van zijn aandoening echter verbergen op een manier die naar huidige maatstaven bijna onvoorstelbaar is. De diagnose polio werd bij hem gesteld in 1921, toen hij 39 jaar oud was. Dit was ongebruikelijk omdat de meeste polio-slachtoffers in die tijd kinderen onder de vier jaar waren. FDR werkte onvermoeibaar aan de revalidatie van zijn lichaam in de jaren nadat hij polio had gekregen. Omdat hij paraplegisch was geworden, gebruikte hij een speciaal ontworpen rolstoel om zich meestal te verplaatsen. Toen hij President was wilde hij kracht en mannelijkheid uitstralen en bedacht daarom een manier om te “lopen” tijdens publieke optredens. Hij droeg beenbeugels, gebruikte een wandelstok en gebruikte de arm van zijn zoon of van een betrouwbare adviseur. Bovendien vroeg hij de pers om hem niet lopend te fotograferen, of terwijl hij uit zijn auto werd overgezet, en de geheime dienst werd belast met het storen van degenen die probeerden beelden vast te leggen die de president als “zwak” zouden kunnen afschilderen.”
President Woodrow Wilson met zijn tweede vrouw Edith Bolling Galt Wilson, die vaak “geheime president” werd genoemd vanwege de belangrijke rol die zij speelde in Wilsons presidentschap tijdens zijn lange en slopende ziekte na een beroerte. (Credit: Stock Montage/Getty Images)
Woodrow Wilson
Toen Woodrow Wilson in 1913 werd ingehuldigd, voorspelde de bekende militaire arts Silas Weir Mitchell dat hij zijn eerste termijn niet zou volmaken vanwege zijn gezondheid. Deze voorspelling bleek niet op te gaan, maar Wilson had tijdens zijn ambtstermijn wel zijn portie gezondheidsschrikken. In 1919 merkte een arts op dat Wilsons mond aan een kant naar beneden hing, een klassiek teken van een lichte beroerte. Het ging steeds slechter met hem en in oktober werd de president wakker en ontdekte dat hij gedeeltelijk verlamd was. Zijn vrouw Edith kwam in actie om zijn reputatie te beschermen en de rust in de administratie te bewaren. Zij trad in feite op als president, en het land werd in het ongewisse gelaten over Wilson’s werkelijke toestand tot na het einde van zijn ambtstermijn in 1921.
Waarom nam Wilson’s vice-president Thomas Marshall het niet over? In 1919 waren de regels voor presidentiële opvolging in geval van letsel nog niet duidelijk gedefinieerd. Het 25e amendement werd pas in 1967 geratificeerd en dus werkte Wilsons regering volgens artikel 2 van de grondwet, dat voorzag in de opvolging van de vice-president in geval van “overlijden, ontslag of onvermogen om de bevoegdheden en taken van het genoemde ambt uit te oefenen”. Wilson was niet dood en wilde onder deze omstandigheden niet aftreden, dus weigerde de vicepresident het presidentschap op zich te nemen tenzij het Congres een resolutie aannam waarin het ambt vacant werd verklaard.
President Eisenhower poseert voor de eerste foto’s sinds zijn hartaanval. Boven de zak van zijn rode overhemd staat “Much Better Thanks”. (Credit: Bettmann Archive/Getty Images)
Dwight D. Eisenhower
Toen Eisenhower in 1952 werd gekozen, had hij al last van abdominale verklevingen als gevolg van een blindedarmoperatie in 1923. Dit zou niet het einde van Ike’s medische problemen zijn. In 1955 kreeg hij een hartaanval, en hoewel het publiek de verzekering kreeg dat hij hersteld was, werd hem door een vooraanstaand cardioloog afgeraden zich kandidaat te stellen voor een nieuwe verkiezing (advies dat hij negeerde). Eisenhower’s volgende medische probleem zou echter niet aan zijn hart te wijten zijn. In 1956 werd bij hem de ziekte van Crohn vastgesteld, een ernstige maag- en darmaandoening die een operatie noodzakelijk maakte. Kort daarna werd Eisenhower in 1957 getroffen door een beroerte, maar hij slaagde erin zijn ambtstermijn te voltooien. Zijn hart bleef hem tot aan zijn dood in 1969 parten spelen.
President Ronald Reagan houdt een vergadering met adviseurs terwijl hij in het ziekenhuis ligt voor een darmkankeroperatie, 1985. (Credit: Corbis via Getty Images)
Ronald Reagan
Vijf jaar nadat hij zijn tweede ambtstermijn als president had voltooid, werd bij Ronald Reagan de ziekte van Alzheimer geconstateerd. Zijn zoon, Ron Reagan, heeft verklaard dat hij tekenen van de ziekte heeft gezien toen zijn vader in functie was, en latere analyses hebben variaties in Reagan’s woordenschat ontdekt tijdens zijn ambtsperiode die op tekenen van dementie zouden kunnen wijzen. Hoewel er weinig overtuigend bewijs is dat de 40e president aan Alzheimer leed toen hij opperbevelhebber was, achtervolgden geruchten over dementie Reagan gedurende zijn eerste presidentiële campagne, waarbij veel aandacht werd besteed aan de leeftijd van de 69-jarige (in die tijd was Reagan de oudste aanstaande president). Wat bevestigd is, is dat Reagan een paar keer bang was voor kanker tijdens zijn ambtstermijn. In 1985 werden bij hem meerdere poliepen uit de dikke darm verwijderd, waarvan er één kanker bleek te hebben. Twee jaar later werd bij hem een basaalcel-epithelioma (huidkanker) uit zijn neus verwijderd.