Groene ruimte, schone energie, grotere stedelijke dichtheid…en wereldwijde dictatuur. Het is moeilijk voor te stellen hoe al deze zaken met elkaar in verband kunnen worden gebracht, maar – volgens een populaire rechtse samenzweringstheorie – zou een VN-resolutie gericht op duurzame ontwikkeling de weg kunnen vrijmaken.
Theoretici beweren dat Agenda 21, een 23 jaar oude niet-bindende VN-resolutie die regeringen en NGO’s manieren voorstelt om duurzame ontwikkeling te bevorderen, de spil is in een complot om de mensheid te onderwerpen aan een eco-totalitair regime. Een van de meest uitgesproken critici, de voorzitter van het American Policy Center, Tom DeWeese, heeft de resolutie omschreven als “een nieuw soort tirannie die, als zij niet wordt gestopt, ons zeker zal leiden naar een nieuwe Donkere Eeuwen van pijn en ellende die de mensheid nog niet heeft gekend”.
APC bevindt zich in de politieke marge, maar het anti-Agenda 21 sentiment is zich aan het verplaatsen naar de politieke hoofdstroom. Kritiek op de resolutie strekte zich uit tot het partijplatform van de Republikeinen in 2012, waarin stond: “Wij verwerpen Agenda 21 van de VN ten stelligste als een uitholling van de Amerikaanse soevereiniteit.”
Wetgevers in verschillende staten hebben zelfs anti-Agenda 21-wetsvoorstellen ingediend, waarvan vele een ernstige bedreiging kunnen vormen voor bedrijven die in die staten duurzaamheid nastreven.
In Arizona, bijvoorbeeld, is een wetsvoorstel ingediend waarin staat dat de staat “de geloofsbelijdenis, doctrine of beginselen of enig beginsel” van Agenda 21 niet mag “aannemen of uitvoeren” en waarin staat dat het verboden is “programma’s uit te voeren van, geld uit te geven aan, lid te zijn van, financiering te ontvangen van, diensten te contracteren met, of financiële of andere vormen van steun te verlenen aan” een groot aantal organisaties met duurzaamheidsagenda’s, waaronder de President’s Council on Sustainable Development.
Arizona’s wetsvoorstel – dat in 2012 werd verworpen – zou op het eerste gezicht vrijwel alle duurzaamheidsinspanningen in de staat hebben beperkt, de activiteiten van tienduizenden filantropische organisaties die duurzaamheid bevorderen hebben beperkt en mogelijk honderden duurzaamheidsgezinde bedrijven hebben weggejaagd. Als het was aangenomen, had het de staat ook miljoenen dollars aan gederfde inkomsten kunnen kosten, evenals duizenden banen.
Als het niet was verworpen, vreesde de burgemeester van Phoenix, Greg Stanton, dat het wetsvoorstel “de boodschap zou afgeven dat Phoenix niet gelooft in een duurzame economische toekomst. Het zou niet alleen een negatief effect kunnen hebben op Phoenix en zijn inwoners, maar op de hele staat”.
Agenda 21 gaat over zaken variërend van de gezondheid van kinderen tot openbaar vervoer tot empowerment van vrouwen, die ook allemaal ernstig beknot hadden kunnen worden door de ingrijpende formulering van Arizona’s wetsvoorstel. De kamer van koophandel van de staat was een van de grootste tegenstanders van het wetsvoorstel.
Battles in the statehouse
Hoewel het wetsvoorstel van Arizona bijzonder verontrustend was, is het slechts een van de vele anti-Agenda 21 wetsvoorstellen die in de wetgevende machten van staten in het hele land aan de orde zijn gekomen. Bijna allemaal hebben ze gefaald, ofwel door te sneuvelen in de commissie, ofwel door de grondwet te verwerpen of – in het geval van Missouri’s wetsvoorstel in 2013 – door de gouverneur met een veto te bekrachtigen.
De uitzondering was Alabama, dat in 2012 unaniem een wet aannam om toekomstige pogingen te voorkomen om “opzettelijk of onopzettelijk inbreuk te maken op of beperkingen op te leggen aan particuliere eigendomsrechten zonder een eerlijk proces, zoals kan worden vereist door beleidsaanbevelingen die hun oorsprong vinden in, of herleidbaar zijn tot ‘Agenda 21′”.
Zoals uit de wetgeving van Alabama blijkt, schuilt een van de grootste gevaren van anti-Agenda 21 wetsvoorstellen in hun vaak vage bewoordingen, die veel van hun potentiële gevolgen kunnen verhullen. De minderheidsleider van het huis van Arizona, Chad Campbell, noemde het wetsvoorstel van zijn staat op dat moment het “slechtst opgestelde wetsvoorstel” in het staathuis. “
In Texas werd dit jaar een soortgelijk anti-Agenda 21 wetsvoorstel ingediend dat overheidsinstanties verbiedt geld aan te nemen van of te verstrekken aan “niet-gouvernementele of intergouvernementele organisaties die door de Verenigde Naties zijn geaccrediteerd om een beleid uit te voeren dat zijn oorsprong vindt in het Agenda 21 plan”.
Om een idee te krijgen van de reikwijdte van deze taal, is het de moeite waard op te merken dat, bij de breedste interpretatie, het Texaanse wetsvoorstel de activiteiten van de National Rifle Association aan banden had kunnen leggen. Hoewel de NRA niet bepaald een broeinest van duurzaam activisme is, steunt zij diverse programma’s die aansluiten bij Agenda 21. Vorig jaar gaf de NRA bijvoorbeeld geld aan 4-H, de Boy Scouts of America en de Texas Wildlife Association, die allemaal natuurbehoud promoten en outdoor-educatie sponsoren – activiteiten die gemakkelijk in verband kunnen worden gebracht met de ingrijpende prioriteiten van Agenda 21.
Het Texaanse wetsvoorstel had ook kunnen verhinderen dat non-profitorganisaties die met de VN samenwerken overheids- of gemeentefinanciering ontvangen. In een e-mail aan het bureau van de stadsadvocaat van Houston schreef James Cargas, de senior assistent-advocaat voor energie van de stad, dat het gevolgen zou hebben voor “ongeveer 31.000 niet-gouvernementele organisaties die financiering verstrekken ten behoeve van het algemene publiek of vrijwilligersdiensten”, waaronder de seniorenbelangengroep AARP, de United Way en de particuliere Ford Foundation. Met andere woorden, als het wetsvoorstel was aangenomen, had Texas zich misschien afgesneden van honderden miljoenen dollars aan liefdadigheidssubsidies.
Een bliksemafleider
Op het eerste gezicht is het moeilijk te begrijpen waarom Agenda 21 zo controversieel is. Hoewel er wordt aangedrongen op internationale samenwerking, is het toch niet het totalitaire, internationalistische motto dat critici beweren. In plaats van internationaal bestuur te bevorderen, wordt bijvoorbeeld opgeroepen tot een grotere betrokkenheid van lokale overheden bij duurzame landbouw en stedelijke ontwikkeling.
Maar dat heeft anti-internationalistische critici er niet van weerhouden de resolutie in de meest grimmige bewoordingen af te schilderen. Pundit Glen Beck, bijvoorbeeld, heeft de paranoïde vlag gehesen met Agenda 21: Into the Shadows, een roman uit 2015 die schetst hoe het gevreesde “anti-menselijke” plan zich zou kunnen ontvouwen.
In de echte wereld, echter, blijven de critici van Agenda 21 op zoek naar concrete doelen. In een interview met de Guardian gaf senator Gerald Dial van de staat Alabama toe dat zijn wetsvoorstel nog geen toepassing in de echte wereld heeft.
“Wij denken dat de impact op de lange termijn relevanter is dan de korte termijn,” zei Dial. “Als mensen beter weten wat Agenda 21 is, zullen meer bedrijven en mensen die zich ergens willen vestigen, zeggen: ‘Hé, Alabama zou een geweldige plek zijn, omdat we niet geconfronteerd zullen worden met mogelijkheden voor de federale overheid om binnen te komen en een mandaat te geven om eigendom over te nemen.’
Terwijl zei de Texaanse staatsafgevaardigde Molly White dat haar wetsvoorstel verder ontwikkeld moet worden vanwege de “complexiteit van deze Agenda”.
“Mijn staf en ik zullen kijken naar andere wetsvoorstellen die in de tussentijd zijn aangenomen in het hele land om de wetgeving voor te bereiden en opnieuw in te dienen voor de volgende sessie,” schreef ze in een e-mail.
Een nuttige lens aan beide zijden van het politieke spectrum
Gezien de breedte en heftigheid van het anti-Agenda 21 sentiment, is het misschien niet verwonderlijk dat veel duurzaamheidsorganisaties terughoudend zijn om erover te praten. De International Council for Local Environmental Initiatives bijvoorbeeld, misschien wel de groep die zich het meest actief bezighoudt met het helpen van lokale overheden bij het bereiken van duurzaamheidsdoelen die zijn afgestemd op de doelstellingen van Agenda 21, weigerde verzoeken om de aanvallers van de resolutie te bespreken.
ICLEI-woordvoerster Celina Plaza schreef in een e-mail dat de organisatie zich liever “richt op positieve steun voor lokale duurzaamheid”. Ze voegde eraan toe dat, voor het grootste deel, “lokale duurzaamheidsinitiatieven de gezondheid en economie van gemeenschappen verbeteren, en degenen die zich verzetten tegen deze initiatieven vaak niet handelen in het beste belang van de burgers”.
Maar anti-Agenda 21 sentiment kan ook sommige pro-duurzaamheid activisten aanwakkeren. Kevin Wilhelm, CEO van het in Seattle gevestigde Sustainable Business Consulting, zei dat hij heeft geholpen bij de oprichting van de Washington Business for Climate Action, een vereniging van bedrijfsleiders die zich inzetten voor het klimaat, nadat hij zich realiseerde dat de samenzweringsgezinde anti-duurzaamheidsactivisten in zijn staat “veel beter georganiseerd” waren dan degenen die de doelstellingen van Agenda 21 steunden.
“We hebben nu 183 bedrijven gerekruteerd,” zei Wilhelm. “
Mitchell Silver, voormalig voorzitter van de American Planning Association, een non-profit beroepsorganisatie gewijd aan stedelijke planning, zei dat degenen die wilde beweringen doen over de gevaren van duurzame ontwikkeling aan de verliezende kant van de discussie staan.
“Wat ik van tegenstanders van duurzame ontwikkeling wil horen is: waar gaan jullie de komende decennia 50 miljoen nieuwe woningen neerzetten?”, zei hij in 2012 tegen Reuters. “Tot nu toe heb ik geen antwoord op die vraag gekregen.”
Het mislukte anti-Agenda 21-wetsvoorstel van zijn staat indachtig, zegt Arizona-staatssenator Steve Farley dat er een groeiend besef is onder zakenminnende Arizona Republikeinen dat hun Tea Party-gezinde collega’s de zakelijke belangen van de staat schaden.
“Soms gaan deze samenzweringen een eigen leven leiden en saboteren de mensen van wie je afhankelijk bent dat ze je belastingverlagende meerderheid steunen, je, waardoor het algehele economische klimaat destabiliseert,” zei Farley. “Maar je kunt niet zomaar zeggen dat deze mensen in de marge zitten. Deze mensen zitten in het centrum van de macht.”
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{#paragraphs}}
{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Deel op Facebook
- Deel op Twitter
- Deel via Email
- Deel op LinkedIn
- Deel op Pinterest
- Deel op WhatsApp
- Deel op Messenger