Andre Agassi, voluit Andre Kirk Agassi, (geboren 29 april 1970, Las Vegas, Nevada, V.S.), Amerikaans professioneel tennisser die acht Grand Slam titels won en tevens de “career Grand Slam” voor het winnen van elk van de vier grote tennistoernooien-Wimbledon, de Australian Open, de French Open, en de U.S. Open-tennis-tenminste eenmaal.
Op 2-jarige leeftijd kon hij een tennisbal serveren op een volle baan. Op zijn 13e werd hij naar een tennisacademie in Bradenton, Florida, gestuurd die werd geleid door Nick Bolletieri, die later zijn coach werd. In 1987 won Agassi zijn eerste professionele toernooi. Met zes toernooioverwinningen in 1988 begon de warrige rechtshander met de krachtige forehand de aandacht te trekken. Agassi’s charisma, flitsende kleding op het veld en knappe uiterlijk maakten van hem een mediasensatie, en de slogan van een van de producten die hij steunde – “Imago is alles” – werd een steno voor de perceptie van Agassi onder sommige tennisfans. Hij ergerde zich verder aan traditionele tennissers door te weigeren op Wimbledon te spelen vanwege de kledingvoorschriften en het gras op de banen.
Agassi wist tussen 1990 en 1991 drie Grand Slam finales te bereiken, maar verloor elke keer (waaronder een nederlaag van zijn rivaal Pete Sampras op de U.S. Open van 1990), waardoor sommigen zich afvroegen of hij de vasthoudendheid had om een grote wedstrijd te winnen. In 1992 deed hij de twijfel verdwijnen toen hij op Wimbledon zegevierde over Goran Ivanisevic uit Kroatië (het jaar daarvoor had hij zijn boycot van het toernooi beëindigd) en zijn eerste Grand Slam titel veroverde. In 1994, nadat hij door Bolletieri- die Agassi’s toewijding aan de sport in twijfel trok – was ontslagen en uit de top 30 van de ranglijst was gevallen, keerde hij terug met een nieuwe coach, Brad Gilbert, en een nieuw, meer gefocust spel. Hij ging in 1994 ongeplaatst naar de U.S. Open; toen hij daar won, was het de eerste keer dat een ongeplaatst speler het toernooi had gewonnen sinds 1966. Agassi, met een kaalgeschoren hoofd, won zijn derde Grand Slam titel in 1995 door Sampras te verslaan in de Australian Open finale in Agassi’s eerste deelname aan dat evenement.
Een gouden medaille in het enkelspel voor mannen op de Olympische Spelen in Atlanta, Georgia, was Agassi’s enige noemenswaardige overwinning in 1996. In 1997 haalde Agassi de krantenkoppen met zijn huwelijk met actrice Brooke Shields, maar zijn tennis bleef lijden onder een terugkerende polsblessure, en hij zag zijn ranking dalen tot 141. De teleurstellende nederlagen hielden aan in 1998 en begin 1999, maar samen met een wijdverspreide breuk met Shields in april 1999 konden ze Agassi’s focus op een comeback niet van zijn stuk brengen, terwijl hij zich langzaam weer opwerkte naar een top 10-positie op de wereldranglijst.
In 1999 won Agassi de French Open en werd daarmee de vijfde speler in de geschiedenis die alle vier de Grand Slam-toernooien won, en de eerste die dit op drie verschillende ondergronden deed. Een titel op de U.S. Open in september bevestigde dat hij weer in topvorm was, en hij keerde eind 1999 terug op de eerste plaats. Agassi won een tweede Australian Open in 2000 en een derde in 2001. Later dat jaar trouwde hij met mede-tennisster Steffi Graf. Nadat terugkerende polsproblemen zijn seizoen 2002 beperkten, veroverde hij in 2003 zijn vierde Australian Open kampioenschap. Hij plaatste zich voor een verrassing in de finale van de US Open van 2005 (verlies in vier sets van Roger Federer) en behield een top 10-notering tot begin 2006, maar oplopende blessures en stijgende leeftijd leidden tot zijn pensionering na de US Open van 2006. Hij bleef echter betrokken bij de sport, en van 2017 tot 2018 coachte hij Novak Djokovic van Servië. In 2011 werd Agassi opgenomen in de International Tennis Hall of Fame.
Agassi was ook opmerkelijk voor de liefdadigheidsondernemingen die hij ondernam, waaronder de oprichting van de Andre Agassi Foundation (1994) om risicokinderen te helpen. In 2001 opende hij de Andre Agassi College Preparatory Academy, een kosteloze charterschool in Las Vegas die openstaat voor kansarme kinderen. Zijn autobiografie, Open, werd gepubliceerd in 2009.