door Chelsea Lee
Academisch schrijven zit vol met kleine conventies die voor niet-ingewijden ondoorzichtig kunnen lijken. Een daarvan is de Latijnse uitdrukking et al., een afkorting die “en anderen” betekent. Het wordt gebruikt om lijsten met auteursnamen in tekstcitaten in te korten om herhaalde verwijzingen korter en eenvoudiger te maken. Merk op dat et al. gecursiveerd is in dit artikel wanneer ik het gebruik als een taalkundig voorbeeld, maar het zou niet gecursiveerd moeten zijn wanneer je het gebruikt als onderdeel van een referentie citaat.
Algemeen gebruik van Et Al.
Hieronder staat een tabel die laat zien wanneer je et al. moet gebruiken, wat bepaald wordt door het aantal auteurs en of het de eerste keer is dat een referentie wordt geciteerd in het artikel. Specifiek, artikelen met één of twee auteurs nemen alle namen op in elk citaat; artikelen met drie, vier of vijf auteurs nemen alle namen op in het eerste citaat maar worden afgekort tot de naam van de eerste auteur plus et al. bij volgende citaties; en artikelen met zes of meer auteurs worden afgekort tot de naam van de eerste auteur plus et al. voor alle citaties in de tekst.
|
Aantal auteurs |
Aantal van auteurs |
Eerste tekstcitaat (hetzij parafetisch of verhalend) |
Volgende tekstcitaten (alle) |
|
Een of twee |
Palmer & Roy, 2008 |
Palmer & Roy, 2008 |
|
|
Drie, vier, of vijf |
Sharp, Aarons, Wittenberg, & Gittens, 2007 |
Sharp et al., 2007 |
|
|
Zes of meer |
Mendelsohn et al., 2010 |
Mendelsohn et al, 2010 |
Het vermijden van dubbelzinnigheid
Soms kan het afkorten tot de naam van de eerste auteur plus et al. echter tot dubbelzinnigheid leiden. Hier volgen twee voorbeeldreferenties, zoals ook besproken in een eerdere post over referentietweelingen.
Marewski, J. N., Gaissmaier, W., & Gigerenzer, G. (2010). Goede oordelen vereisen geen complexe cognitie. Cognitive Processing, 11, 103-121. doi:10.1007/s10339-009-0337-0
Marewski, J. N., Gaissmaier, W., Schooler, L. J., Goldstein, D. G., & Gigerenzer, G. (2010). Van herkenning naar beslissingen: Uitbreiden en testen van op herkenning gebaseerde modellen voor multi-alternatieve inferentie. Psychonomic Bulletin & Review, 17, 287-309. doi:10.3758/PBR.17.3.287
De eerste in-tekstcitaten bij elk van deze zouden er als volgt uitzien:
- (Marewski, Gaissmaier, & Gigerenzer, 2010)
- (Marewski, Gaissmaier, Schooler, Goldstein, & Gigerenzer, 2010)
Voor de daaropvolgende citaten in de tekst zouden we deze studies gewoonlijk afkorten tot de naam van de eerste auteur plus et al.Maar als we dat hier zouden doen, zouden we twee Marewski et al. (2010) citaten krijgen, waardoor de lezer niet zou kunnen zien welke je bedoelt (als de citaten van verschillende jaren waren, zouden we dit probleem niet hebben, omdat de jaren ze uit elkaar zouden houden). De oplossing hier is om bij de volgende citaten zoveel namen te spellen als nodig is (hier, tot de derde naam) om de twee uit elkaar te houden:
- (Marewski, Gaissmaier, & Gigerenzer, 2010)
- (Marewski, Gaissmaier, Schooler, et al., 2010)
Merk op dat dit voor de eerste verwijzing betekent dat alle citaties naar deze bron alle drie de namen bevatten. Voor de tweede verwijzing kunnen de twee overgebleven namen worden afgekort tot et al.
Een eigenaardigheid van et al.
Ten slotte moet je oppassen voor een eigenaardigheid van et al., namelijk dat het meervoud is – dat wil zeggen dat het ten minste twee namen moet vervangen (of, anders gezegd, het kan niet voor slechts één naam staan). Dus, als je een referentie hebt doorgewerkt en er is nog maar één naam over om af te korten, moet je elke keer alle namen spellen om de twee uit elkaar te houden. Hier volgt een voorbeeld met drie auteurs, hoewel het principe geldt ongeacht hoeveel auteurs er in totaal zijn:
Berry, C. J., Henson, R. N. A., & Shanks, D. R. (2006). Over de relatie tussen herhaling priming en herkenning geheugen: Inzichten uit een computationeel model. Journal of Memory and Language, 55, 515-533. doi:10.1016/j.jml.2006.08.008
Berry, C. J., Shanks, D. R., & Henson, R. N. A. (2006). Over de status van het onbewuste geheugen: Merikle en Reingold (1991) revisited. Tijdschrift voor Experimentele Psychologie: Learning, Memory, and Cognition, 32, 925-934. doi:10.1037/0278-7393.32.4.925
De juiste in-tekstcitaten zouden als volgt worden geschreven voor alle citaten van deze twee referenties:
- (Berry, Henson, & Shanks, 2006)
- (Berry, Shanks, & Henson, 2006)
Vermijd de volgende veel voorkomende onjuiste manieren om deze referenties in de tekst te citeren:
- (Berry, Henson, et al., 2006), (Berry et al., 2006a)
- (Berry, Shanks, et al., 2006), (Berry et al., 2006b)
Een laatste opmerking
Als het gebeurt dat alle auteursnamen exact hetzelfde zijn en de studies ook nog eens in hetzelfde jaar zijn gepubliceerd, dan geldt de manier van citeren zoals beschreven in de referentie tweeling post. Gebruik dus gewoon et al., maar zet ook kleine letters achter het jaartal (2010a, 2010b, etc.) om de referenties uit elkaar te houden.