Het is ontzagwekkend om op te kijken en een zeearend of een steenarend boven je te zien zweven. Met vergelijkbare namen en gelijkenis in hun jongere levensstadia, is het natuurlijk om aan te nemen dat ze nauw verwant zijn. Maar afgezien van het feit dat ze allebei tot de havikfamilie behoren, zijn deze twee arendsoorten zeer verre verwanten, en hebben ze extreem verschillende levensstijlen.
Twee soorten arenden
De naam arend wordt gebruikt voor meer dan 60 leden van de havikfamilie over de hele wereld (zie onze tips over hoe je Kuiper’s haviken en Scherpe haviken kunt herkennen). Het is een gevarieerde selectie, meestal groot tot middelgroot, maar niet noodzakelijk verwant. De twee soorten Noord-Amerikaanse arenden vertegenwoordigen verschillende groepen.
De zeearend is een typisch lid van een groep van ongeveer acht soorten die bekend staan als zeearenden of visarenden. Ze worden het meest gezien langs kustlijnen of rond meren en rivieren en zijn wijdverspreid in Noord-Amerika, Europa, Azië, Afrika, Australië en vele eilanden.
De steenarend behoort tot een groep die ongeveer een dozijn soorten omvat, en ze worden ook op dezelfde vijf continenten gevonden. Ze leven echter meestal in droge binnenlanden, niet langs kustlijnen, en ze komen minder vaak voor op eilanden.
Deze twee groepen arenden zijn even wijdverspreid, maar de zeearend zelf is een specialiteit van Noord-Amerika, die alleen voorkomt van Alaska en Canada zuidwaarts tot het noorden van Mexico. De steenarend is wijdverspreid in Noord-Amerika, vooral in het westen, en hij leeft ook in de wildere streken van Europa, Azië en delen van Noord-Afrika. Ontdek meer fascinerende feiten over zeearenden.
Wat eten arenden?
Beide soorten arenden zijn krachtige roofdieren en hebben gevarieerde diëten. De toppen van hun menu’s zijn echter verschillend. Zeearenden geven de voorkeur aan vis, terwijl steenarenden zich voornamelijk voeden met kleine zoogdieren.
Steenarenden jagen vaak door over het water te vliegen en dan naar beneden te duiken om met hun sterke klauwen een vis bij de oppervlakte te grijpen. Ze stelen ook vis die door andere vogels is gevangen, zoals visarenden of andere zeearenden, en ze eten net zo goed dode vis die op de kust is aangespoeld.
Gouden arenden eten daarentegen bijna nooit vis. Hun belangrijkste voedsel zijn zoogdieren als konijnen, prairiehonden en grondeekhoorns. Ze vangen ook grote vogels zoals korhoenders en eenden. Beide soorten zijn aaseters (maar je zou het niet raden aan hun majestueuze uiterlijk). Ze maken gebruik van gemakkelijke voedselbronnen zoals dode dieren op de weg en ander aas.
BRIAN ZWIEBEL
Eagle Nest Habits and Raising Young
Kale- en steenarend bouwen beide grote nesten van stokken. Paartjes kunnen jarenlang hetzelfde nest gebruiken en elk jaar nieuw materiaal meebrengen om het uit te breiden tot een massief bouwwerk.
De twee soorten arenden geven echter de voorkeur aan verschillende soorten nestplaatsen. Zeearenden plaatsen hun nesten meestal in grote bomen. Maar soms bouwen ze het nest op een klif of zelfs op de grond op een eiland. Steenarenden kiezen meestal een plek op een klif, maar bouwen ook in grote bomen op vlak land.
De vrouwtjes van beide soorten leggen één tot drie eieren, waarbij twee het meest gangbare aantal is. Elke ouder neemt deel aan het uitbroeden van de eieren, maar het vrouwtje doet dat meer. Het mannetje brengt haar vaak voedsel bij het nest. Het vrouwtje blijft bij de jongen nadat ze uit het ei zijn gekomen, terwijl het mannetje jaagt om voedsel voor de familie mee terug te brengen. Beide ouders gaan op zoek naar voedsel voor de opgroeiende arenden als ze ouder worden.
Het grootbrengen van een gezin is een langdurig proces voor deze grote vogels. Steenarenden broeden ongeveer zes weken op eieren tot ze uitkomen; daarna duurt het nog ongeveer 10 weken tot de jongen leren vliegen. Bij zeearenden duurt het uitbroeden ongeveer vijf weken, maar het kan nog 11 tot 13 weken duren voordat de jongen de lucht in gaan.
Eagle Conservation Efforts and Recovery
Sald eagles were seriously endangered 50 years ago. Hun populaties waren gedecimeerd door illegale jacht en vooral door de effecten van DDT en andere pesticiden. Er waren nog maar minder dan 500 paren in de onderste 48, en de meeste van die paren slaagden er niet in jongen groot te brengen.
De arenden hebben zich sinds de jaren zeventig spectaculair hersteld dankzij de toegenomen bescherming. Er zijn nu meer dan 10.000 paren in de onderste 48, plus nog veel meer in Canada en Alaska. Een hartverwarmend reddingsverhaal gaat over Beauty, een zeearend die een nieuwe snavel nodig had nadat ze was neergeschoten.
Hoe vaak je een arend ook ziet, je raakt er altijd door buiten adem. Hoe meer je weet over hun levenswijze en gedrag, hoe beter je hun populaties kunt beschermen. Deze inspanningen zullen ervoor zorgen dat ook toekomstige generaties vol ontzag naar deze prachtige vogels zullen kijken.