Als generaal in het Continentale Leger tijdens de Revolutionaire Oorlog, diende Benedict Arnold met onderscheiding in verschillende veldslagen, maar werd meerdere malen gepasseerd voor promoties. Arnold werd tijdens zijn diensttijd ook onderzocht door het Continentale Congres en kreeg te maken met verschillende beschuldigingen van tegenstanders. Gefrustreerd door de tegenstand die hij ondervond, ging Arnold uiteindelijk voor de Britten werken, terwijl hij bleef dienen in het Continentale Leger. Uiteindelijk werd zijn verraad ontdekt en vluchtte Arnold naar New York City, waar hij een aanstelling in het Britse leger aanvaardde. Arnolds naam is synoniem geworden met verraderlijk gedrag en is misschien wel één van de meest beruchte figuren uit de Amerikaanse geschiedenis.
Benedict Arnold werd in 1741 geboren in een vooraanstaande familie in Connecticut. Arnold verloor de meeste van zijn broers en zussen aan de gele koorts, een rampzalige gebeurtenis die zijn vader aanzette tot alcoholisme. Als tiener kreeg Arnolds familie het financieel moeilijk. Op zestienjarige leeftijd meldde Arnold zich bij de militie en diende in de Frans-Indiaanse oorlog in de staat New York. In de jaren 1760 begon Arnold een succesvol apothekersbedrijf.
Arnold’s rol als vooraanstaand zakenman bracht hem in direct conflict met zowel de Stamp Act als de Sugar Act, waarbij de Britse regering koloniale handelstransacties wilde reguleren en belasten. Arnold sloot zich aan bij de Sons of Liberty en zette zijn zaken voort in weerwil van de Britse wetten, waarbij hij in feite een smokkelaar werd. Hij werd in 1775 gekozen tot kapitein in de militie van Connecticut en nam deel aan het beleg van Boston, de inname van Fort Ticonderoga en de Slag bij Saratoga, waarbij hij een beenwond opliep.
Ondanks deze dienst was Arnold het mikpunt van vijandigheid van meerdere officieren in het Continentale Leger. Arnold diende klachten in tegen Moses Hazen, wat leidde tot zijn krijgsraad. Daarna diende Hazen een tegenaanklacht in. Arnold raakte ook betrokken bij conflicten met zowel John Brown als James Easton. Brown publiceerde een pamflet waarin hij over Arnold zei: “Geld is zijn God, en om er genoeg van te krijgen zou hij zijn land opofferen. “1
Nadat Arnold was gepasseerd voor promotie tot Generaal Majoor, diende hij zijn ontslag in. George Washington weigerde echter de terugtrekking te aanvaarden. Spoedig daarna nam Arnold deel aan de Slag bij Saratoga, waar hij opnieuw gewond raakte aan zijn linkerbeen, hetzelfde been dat hij eerder had verwond. Kort daarna benoemde Washington Arnold tot militair commandant van Philadelphia, waar zijn pogingen om van zijn positie te profiteren op gespannen voet kwamen te staan met plaatselijke ambtenaren. In 1778 en 1779 uitte Arnold zijn teleurstelling en pessimisme over de vooruitzichten van de Verenigde Staten, en er kwamen steeds meer aanwijzingen dat hij samenspande met de Britten door gevoelige militaire informatie te ruilen voor geld. Hoewel vrijgesproken van de krijgsraad, werd Arnold berispt door Washington, die zijn gedrag “onvoorzichtig en ongepast” noemde.2
Valiant Ambition: An Interview with Nathaniel Philbrick
Arnold nam ontslag uit Philadelphia en kreeg uiteindelijk het commando over West Point waar hij geheime onderhandelingen aanging met de Britten. Hij maakte geld over aan de Britse strijdkrachten en gaf informatie door die de Britten zou helpen bij de verovering van West Point, terwijl hij de verdediging van het fort verzwakte en de voorraden uitdunde.
John Andre, Arnolds Britse contactpersoon, werd gevangen genomen en uiteindelijk geëxecuteerd voor zijn rol in het complot. Arnold ontkwam ternauwernood aan gevangenneming door de Amerikanen en vluchtte uiteindelijk naar Engeland. Arnold diende de gehele oorlog in het Britse leger en was daarna tot zijn dood in 1801 werkzaam in zaken in Canada en Engeland. Sindsdien is zijn naam synoniem geworden met moreel falen, verraad en sinister eigenbelang. Zijn complexe nalatenschap wordt echter weerspiegeld in het ongebruikelijke gedenkteken voor hem in het Saratoga National Historic Park. Het monument bestaat uit een standbeeld van een los been in een laars, een verwijzing naar Arnolds heldenmoed bij Saratoga en de beenwond die hij daar opliep. Het standbeeld draagt echter niet zijn naam.
Katie Uva
The Graduate Center of the City University of New York
Noten:
1. Geciteerd in James Kirby Martin, Benedict Arnold, Revolutionary Hero: An American Warrior Reconsidered (New York: NYU Press, 2000), 324.