“Je zou kunnen zeggen dat het een gelukstreffer was,” legt Bill Mumy uit over hoe hij een kindster werd. “Ik brak mijn been toen ik vier was, en zat zes maanden in het gips. Ik had niets anders te doen dan naar de tv te staren. Tegen de tijd dat het gips eraf was, dacht ik: ‘Hé, dat is wat ik wil doen. Ik wil op tv komen.”
De inwoner van West Los Angeles, die uiteindelijk beroemd werd als Lost in Space’s vindingrijke jonge astronaut Will Robinson, kwam niet als een volslagen buitenstaander in de showbusiness terecht: zijn grootvader was de agent van Boris Karloff geweest. Al voor zijn zevende was Mumy regelmatig te zien in The Twilight Zone en Alfred Hitchcock Presents.
Mumy herinnert zich Rod Serling van The Twilight Zone met liefde, maar niet zo Alfred Hitchcock. Mumy herinnert zich een aanvaring tijdens de opnames van een klassieke aflevering, “Bang, You’re Dead.” De zevenjarige Mumy werd onrustig tussen de opnames door, toen, zegt hij, “Hitchcock naar me toe kwam in een zwart pak, en hij zweette als een varken, en hij woog wel duizend pond, en hij leunde naar me toe zodat niemand anders het kon horen, en hij zei: ‘Kleine jongen, als je niet ophoudt met bewegen, pak ik een spijker, en ik nagel je voeten aan je merkteken, en het bloed zal eruit stromen als melk. Dus beweeg je niet!’ Ik was verdomme versteend.”
Vergeleken met zulke trauma’s, was Mumy’s leven als Will Robinson in Lost In Space idyllisch. “Het was alsof je de held in een stripboek was – je kreeg je superheldenpak, je kreeg je robot, je kreeg je straalgeweer, je werd een avonturier.”
Populair op Rolling Stone
Na de hoofdrol in de slecht ontvangen film Bless the Beasts and the Children in 1972, ging Mumy met vervroegd pensioen. Hij was net afgestudeerd van de middelbare school en besloot zich te concentreren op het opnemen en toeren met Redwood, een van de vele rockbands waarmee hij in de jaren zeventig en tachtig zong en speelde.
Mumy werd een soort muzikaal huurmoordenaar. Hij speelde in de tourband van jeugdvriend Shaun Cassidy op het hoogtepunt van het succes van de TV teenybopper. En nadat een vriend Mumy had voorgesteld aan leden van de groep America, speelde en schreef hij al snel voor deze immer zachtmoedige popartiesten. Hij werkt nog steeds samen met America en schreef of schreef mee aan acht nummers op hun laatste drie albums. Samen met partner Robert Haimer vormde Mumy ook Barnes and Barnes, een satirisch muzikaal-komedie duo dat Mumy omschrijft als “een uitlaatklep voor overtollige energie”. De groep, waarvan deze maand het zesde album verschijnt, is vooral bekend van het novelty-nummer “Fish Heads”, een favoriet van Doctor Demento (de video voor “Fish Heads” is te zien geweest bij Saturday Night Live en op diverse internationale filmfestivals).
De nu tweeëndertigjarige Mumy woont met zijn vriendin in Laurel Canyon. Hij heeft ook tijd gevonden, met partner Miguel Ferrer (zoon van acteur Jose Ferrer), om Comet Man te maken, een nieuw Marvel stripboek. Hij neemt nog steeds af en toe een acteerklus aan, en is te zien in een cameo rol in Twilight Zone – The Movie en in een remake van “Bang, You’re Dead” voor een NBC film, Alfred Hitchcock Presents.
Behoudens een “beschamend vreselijke” reünie van de cast in 1983 in Family Feud (versus Gilligan’s Island), zijn de Robinsons en medereizigers op de Jupiter II verdwaald gebleven in het Alpha Centauri sterrensysteem. Mumy schreef een script voor een reünie, maar de producent van de show, rampenfilm-magnaat Irwin Allen, wees het af.
Voor Mumy schreeuwt de show om een vervolg. “Hier is een schipbreukeling verhaal dat nooit is opgelost. Iedereen was enthousiast. Toen sloot Irwin me af als een orkaan.” Toch wil Mumy niet dat iemand anders ooit Will speelt: “Ik zou gewoon graag eens samenkomen met die mensen – voor een etentje, voor een acteerklus, voor alles behalve een Family Feud.”