Vind bronnen: “Blooper” – nieuws – kranten – boeken – geleerde – JSTOR (november 2020) (Leer hoe en wanneer u dit sjabloonbericht verwijdert)
Een van de vroegst bekende bloopers, die al lang voor films en tv bestond, wordt toegeschreven aan radio-omroeper Harry Von Zell uit de jaren dertig, die tijdens een inleiding per ongeluk naar de toenmalige Amerikaanse president Herbert Hoover verwees als “Hoobert Heever”. Naar verluidt was het na het horen van deze fout dat Kermit Schafer geïnspireerd werd om bloopers te gaan verzamelen, hoewel over de precieze omstandigheden van de gebeurtenis is gediscussieerd. Een soortgelijke situatie deed zich decennia later voor toen de toen nieuwe president Gerald Ford werd geïntroduceerd als “Gerald Smith”, dezelfde naam als een Amerikaanse fascistische leider uit de jaren 1930.
In een aflevering van The Red Skelton Show in de jaren 1950, een sketch met Red’s “country bumpkin” karakter “Clem Kadiddlehopper”, had hij een koe op het podium geleid. Enkele seconden na de sketch poepte de koe op het podium tijdens de live-uitzending. Waarop het publiek onbedaarlijk lachte, en Skelton zijn toevlucht nam tot het gebruik van de ad-lib, door te zeggen: “Boy, she’s a great cow! Ze geeft niet alleen melk, ze geeft ook Pet-Ritz taarten!” Hij vervolgde met: “Waarom heb je daar niet eerder aan gedacht ?”, “Je hebt ook een slechte adem !” en tenslotte: “Nou, het is net als in de psychiatrie… “Krijg het uit je systeem! Red brak uiteindelijk in lachen uit, waarna de omroep overging op een reclamespot.
Op een veel geciteerde opname van Bing Crosby zingt hij op een opname van een band die “Wrap Your Troubles In Dreams” speelt, als hij zich realiseert dat de mastertape niet helemaal was teruggespoeld, en hij ad-libde de zang op de afgekorte muziek. Hij begint met: “Castles may tumble, that’s fate after all/ Life’s really funny that way.” Zich de ingekorte muziek realiserend, zingt hij ad-libs, “Sang the wrong melody, we’ll play it back/ See what it sounds like, hey hey/ They cut out eight bars, the dirty bastards/ And I didn’t know which eight bars he was gonna cut/ Why don’t somebody tell me these things around here/ Holy Christ, I’m going off my nut”. Deze opname werd voor het eerst aan het publiek beschikbaar gesteld door Kermit Schaefer in Volume 1 van zijn Pardon My Blooper album serie voor Jubilee Records in de late jaren 1950.
Op de Wild Bill Hickok radioserie in de vroege jaren 1950, veroorzaakte een nieuwsflits een onverwachte blooper toen het inbrak in de show. Met geluidseffecten die het geluid van galopperende paardenhoeven en afvurende geweren lieten horen, sprak Guy Madison de zin “Snij hem de pas af, Jingles!” Waarop een omroeper onderbrak met: “We onderbreken dit programma om u een bericht te brengen van de Mutual nieuwsredactie in New York! Volgens een bericht van de Moskouse radio, is Lavrenti Beria, voormalig hoofd van de Sovjet geheime politie, zojuist geëxecuteerd! We brengen u nu terug naar Wild Bill Hickok.” Op dat moment sprak Andy Devine (als Jingles) de zin “Well, that oughta hold him for a little while, Bill!”
In een soortgelijke geest sprak de New Yorkse kinderradiopresentator “Oom Don” Carney zogenaamd de ad-libbed zin “Are we off? Goed… wel, dat zou de kleine bastaards moeten tegenhouden” nadat hij op een avond zijn show had afgemeld, terwijl hij dacht dat zijn studiomicrofoon was uitgeschakeld. Volgens een in diskrediet gebrachte stadslegende werden de opmerkingen uitgezonden, wat uiteindelijk leidde tot de annulering van de show en de schande van “Oom Don”; blijkbaar zou Carney zelf het verhaal van zijn blooper vertellen, vooral toen het populair werd na de release van Schaefer’s platen. Echter, volgens de debunking website Snopes.com, is niet alleen het vermeende incident nooit gebeurd, de veel verspreide opname van het incident was een verzinsel. (Het vermeende incident werd zelfs geparodieerd in de Simpsons-aflevering “Krusty Gets Kancelled” uit 1993.)
Een aflevering van het radiodrama Mr. Keen, Tracer of Lost Persons werd vermoedelijk geïntroduceerd als “Mr. Keen, Loser of Traced Persons.” (Bob en Ray maakten ooit hun eigen parodie op dit programma onder de titel “Mr. Trace, Keener Than Most Persons”.)
Een populair verhaal in omroepkringen in Texas gaat dat de late wijziging in de programmering van een station-manager van het orkest van Les Brown naar een religieus programma dat de sombere Joodse feestdag Jom Kippoer markeerde, ertoe leidde dat de omroeper zijn luisteraars aanspoorde om “Stay tuned for the dance music of Yom Kippur’s Orchestra.” (Veel heidense DJ’s hebben hun Joodse luisteraars aangespoord om “een gelukkig Jom Kippoer te hebben!”)
Een radioreclame voor A&P levensmiddelenwinkels eindigde met de omroeper die opgewonden uitriep “…en zorg ervoor dat u uw nabijgelegen A & Food P Store bezoekt!” In ongeveer dezelfde geest was een advertentie voor instant thee die op het einde kwam met “Instant White Rose, warm of koud – Orange Tekoe Pee” en een bakkerij die zichzelf adverteerde als “de borst bed en broodjes die je ooit hebt geproefd; Ik wist dat dat zou gebeuren op een nacht, vrienden,” terwijl ze allemaal uitbarsten in aanvallen van onbedaarlijk lachen in een poging om de regel goed te krijgen.
Tijdens de Davy Crockett-manie in het midden van de jaren vijftig had een radioreclame voor kinderbeddengoed de zin “…met scènes van Davy Crockett in actie op het matras”, een duidelijk voorbeeld van hoe een onbedoelde dubbelzinnigheid kan uitmonden in bloopermateriaal.
Afrikaans nieuwsanker Riaan Cruywagen heeft in zijn lange carrière diverse live-bloopers gemaakt, waarvan de meest opvallende is: Waar de normaal gesproken zeer rustige en zeer professionele Cruywagen in onbedaarlijk lachen uitbarstte tijdens het verslaan van een verhaal over een recordbrekende kikker; evenals toen co-anchor Marïetta Kruger vroeg wat het woord “dysenterie” betekende tijdens het verslaan van een verhaal met betrekking tot het onderwerp, waarop hij antwoordde met “spuitpoep” (het vertaalde als “spuitpoep”), wat resulteerde in Kruger die in een vlaag van onbedaarlijk lachen terecht kwam.
Een reclameboodschap waarin jonge vrouwen werden opgeroepen zich op te geven als verpleegster tijdens een nijpend tekort eindigde met de oproep “Volunteer to be one of America’s white-clapped angels of mercy,” waarbij een slangterm voor infectie met gonorroe werd verward met “white-clad.”
De omroeper van een radioreclame voor de Bob Hope film The Paleface uit 1948, waarin de rondborstige actrice Jane Russell te horen was, beloofde enthousiast: “Bob Hope, Amerika’s favoriete komiek, en Jane Russell…wat een paar!”
Een radio-identificatieboodschap van de Canadian Broadcasting Corporation kwam ooit naar verluidt als volgt: “Dit is het Dominion Network van de Canadian Broadcorping Castration,” waarmee een veelgebruikte sarcastische term voor de publieke omroep werd bedacht. Net als bij andere blooper-opnamen die Schaefer verspreidde, werd een recreatie gemaakt omdat de originele opname niet bewaard was gebleven, wat leidde tot discussie over de vraag of de gebeurtenis werkelijk heeft plaatsgevonden.
Een radiobewerking van Don Quichot op de BBC had een aflevering die eindigde met de omroeper die uitlegde waar “Ik ben bang dat we geen tijd meer hebben, dus hier laten we Don Quichot achter, zittend op zijn kont tot morgen op dezelfde tijd.” In Amerikaans Engels kan kont zowel naar de billen als naar een ezel verwijzen. In het Verenigd Koninkrijk zou dit echter niet als een blooper zijn opgevat in de periode dat het werd uitgezonden, aangezien het Britse slang-woord voor billen aars is, dat heel anders wordt uitgesproken. Het is pas sinds het gebruik van “ass” in de betekenis van billen in Amerikaanse films en op televisie, en de uitzending daarvan naar het Verenigd Koninkrijk, is toegestaan, dat de meeste Britten zich bewust zijn geworden van het gebruik van “buttocks”. Aangezien de King James Bijbelvertaling nu nog maar zelden wordt gebruikt en het woord ezel in het Verenigd Koninkrijk zeer zeldzaam is, is een groot deel van de Britse jeugd zich er niet van bewust dat ezel ook ezel kan betekenen. Net als bij het woord homo is het gebruik ervan in een paar jaar tijd volledig veranderd. De omroeper maakte slechts een grapje over het feit dat het personage 24 uur bevroren op zijn plaats zat te wachten, zoals Elwood in de openingsminuten van Blues Brothers 2000, of zoals speelgoed dat in verschillende kinderfilms terug in de kast wordt gezet.
Eigentijdse voorbeeldenEdit
De Amerikaanse sitcom The Fresh Prince of Bel-Air had een traditie van het uitzenden van outtakes tijdens de aftiteling, hoewel blooper reels niet werden vertoond tijdens de aftiteling van de show in het eerste, vijfde (op één aflevering na) en zesde seizoen. Vaak ging het om malafide uitspraken van de cast, die vaak werden gelapt door Will Smith, die de fouten van de rest van de cast aan de kaak stelde. Een voorbeeld hiervan is wanneer oom Phil (James L. Avery Sr.) zegt: “Nou, het zilverwerk is duidelijk niet in het huis. Het moet gestolen zijn”, voordat hij zich realiseert dat de zin was “Het moet gestolen zijn” en hij zichzelf corrigeert. Smith verschijnt in beeld en antwoordt met een overdreven accent: “Het moet gestolen zijn. Feet, don’t fail me now!”
Een andere sitcom, Home Improvement, toonde ook outtakes tijdens de aftiteling; sommige afleveringen hadden echter een tag-scene tijdens de aftiteling in plaats van een blooper reel.
Star Trek produceerde veel beroemde out-takes, die tot groot genoegen van de fans werden vertoond op bijeenkomsten door de jaren heen en die op grote schaal zijn gebootlegd. Een beroemd voorbeeld toont acteur Leonard Nimoy, die de zogenaamd emotieloze Mr. Spock speelt, die in lachen uitbarst als hij in de eerste seizoensaflevering “This Side of Paradise”, in plaats van de regel “The plants act as a repository”, zegt “The plants act as a suppository”. In een andere out-take, breekt serie ster William Shatner karakter tijdens een scène en begint te klagen over het eten geserveerd in de studio commissary. Een derde voorbeeld begint met de derde seizoensaflevering “Is There in Truth No Beauty?”, waarin gastactrice Diana Muldaur de zin “We’ve come to the end of an eventful… trip” reciteert, waarop Shatner antwoordt: “I don’t know what you’ve been taking…” – een verwijzing naar de toen actuele kwestie van door drugs veroorzaakte hallucinaties of “trips”. Mensen die tegen zogenaamde automatische deuren botsten wanneer het backstagepersoneel ze verkeerd opende, was een veel voorkomend ongeluk. Zo waren er ook ongelukken tijdens het filmen in de buitenlucht, met vliegtuigen die over zogenaamd buitenaardse planeten vlogen.
Hee Haw toonde vaak bloopers in de show zelf, meestal met de acteur of acteurs die meerdere pogingen nodig hadden om een regel goed te krijgen, wat in de meeste gevallen eindigde met de juist uitgesproken regel.
Veel bioscoopfilms bevatten bloopers tijdens de eindcredits. Zo eindigen veel Jackie Chan-films met beelden van mislukte stunts, verknipte dialogen en andere ongelukken; Chan werd hiervoor geïnspireerd door de films van Burt Reynolds uit het begin van de jaren tachtig (met name Smokey and the Bandit II en The Cannonball Run), die ook eindcredits met bloopers bevatten. Als eerbetoon aan zijn inspiratie bevatte de eindcredits blooper reel voor Anchorman: The Legend of Ron Burgundy daadwerkelijk een outtake van Smokey and the Bandit II.
ixar heeft ook een traditie van het opnemen van blooper-achtig materiaal tijdens de eindcredits van films als A Bug’s Life, Toy Story 2 en Monsters, Inc.; de laatste werd op een gegeven moment heruitgebracht in theaters met als belangrijk verkoopargument de toevoeging van extra “bloopers”. Aangezien de films van Pixar nauwgezet met de computer zijn geanimeerd, is het maken van echte blunders van dit soort onmogelijk, en deze scènes zijn in feite in scène gezet om het publiek extra te vermaken. De makers van een andere computergeanimeerde film, Final Fantasy: The Spirits Within, hebben ook een fictieve blooper reel gemaakt waarin de personages practical jokes uithalen en, in één geval, in lachen uitbarsten wanneer iemand “niest” tijdens een dramatische scène. De film Shrek heeft echter echte bloopers die op DVD zijn uitgebracht. Deze bloopers zijn technische fouten in het systeem, waardoor personages onscherp zijn of de lichamen van de personages door objecten gaan, zoals een struik of de kroon die Lord Farquaad draagt. Decennia eerder, in 1939, produceerde Warner Bros cartoon regisseur Bob Clampett een korte “blooper” film (voor de jaarlijkse in-house gag reel van de studio) van Looney Tunes karakter Porky Pig die met een hamer op zijn duim slaat en vloekt.
De televisieshow, Full House, had verschillende bloopers in televisiespecials, maar er zijn onuitgebrachte bloopers uitgelekt met castleden die godslastering gebruiken om hun fouten in een gezinsvriendelijk programma uit te drukken.
De visserijserie Bill Dance Outdoors heeft vier video’s geproduceerd (twee op VHS en twee op DVD) die volledig gewijd zijn aan bloopers die tijdens de productie van het programma en de bijbehorende reclamespots zijn gemaakt, en waarin vaak diverse ongelukken te zien zijn, zoals gemiste zinnen (die soms pas na meerdere takes correct worden uitgesproken), ongelukken tijdens het filmen (zoals in het water vallen, gespietst worden door een vishaak of defecte apparatuur), maar ook practical jokes die door zijn gasten en de filmploeg met de presentator worden uitgehaald (en vice versa). Sommige van de outtakes op deze video’s worden soms getoond tijdens de aftiteling.
De serie MythBusters van Discovery Channel bevat vaak bloopers in de eigenlijke afleveringen, meestal diverse ongelukjes die zich tijdens de show voordoen, zoals kleine verwondingen van de cast, of diverse andere ongelukken en storingen, die meestal vrij spectaculair en/of gênant zijn wanneer ze zich voordoen.
In Azië werden in variétéprogramma’s, die live worden uitgezonden, soms bloopers uitgezonden onder de titel NG’s, wat staat voor no good/niet good. In deze NG’s vergeten de presentatoren meestal per ongeluk hun woorden en geven ze toe dat ze af en toe fouten maken.
De Disney Channel Original Series Sonny with a Chance seizoen 1 aflevering “Sonny So Far” bevatte bloopers waarin actrice Demi Lovato onbedaarlijk moest lachen terwijl ze de hik kreeg tijdens een zogenaamd “serieuze” scène, en verschillende andere scènes waarin de castleden ofwel op humoristische wijze hun tekst verknoeiden, ofwel rekwisieten vergaten.
Een recent voorbeeld van een goed gepubliceerde live blooper vond plaats tijdens de uitzending van de 86e Academy Awards op 2 maart 2014. Bij de introductie van het optreden van de zangeres Idina Menzel van een van de genomineerden voor het Beste Lied, kondigde acteur John Travolta haar per ongeluk aan als “Adele Dazeem”.