Dendrobates azureus
Beschrijving
De Blue Poison Dart Frog is een kleine kikker met een helderblauwe kleur. De rug en de bovenkant van de kop zijn lichter hemelsblauw, terwijl de buik en poten donkerder blauw zijn. Donkerblauwe en zwarte vlekken bedekken het lichaam van de kikker, vooral de rug en de kop. De geslachten lijken op elkaar, waarbij de vrouwtjes iets groter zijn dan de mannetjes.
Grootte
Een blauwe pijlgifkikker is 1,5 tot 3,5 centimeter lang en weegt 2,5 tot 3,5 centimeter.8 centimeter) lang en weegt ongeveer drie tienden van een ons (8,5 gram).
Aanpassingen
- Gifpijlgifkikkers hebben gifstoffen in hun huid die potentiële predatoren kunnen verlammen of doden.
- De helderblauwe kleur van de huid van deze kikker waarschuwt roofdieren hem niet op te eten.
- Blauwe pijlgifkikkers zijn bedekt met een kleverige huid die helpt vocht vast te houden en de kikkervisjes in staat stelt zich vast te klampen aan de volwassenen terwijl ze worden verplaatst tussen locaties.
Dieet
In het wild eten Blauwe pijlgifkikkers voornamelijk insecten, waaronder rupsen, mieren, kevers, vliegen en mijten. Ze eten ook spinnen en andere geleedpotigen. In de Cosley Zoo worden deze kikkers gevoerd met fruitvliegjes en krekels.
Vervoer
Blauwe pijlgifkikkers planten zich voort in februari en maart. Het vrouwtje legt 5-10 eieren per keer. De eieren worden gelegd op vochtige plaatsen, maar worden niet volledig ondergedompeld in het water. Kikkervisjes komen 14-18 dagen na het leggen van de eieren uit. Het duurt 10-12 weken voordat de dikkopjes de metamorfose ondergaan en volwassen kikkers worden.
Ruimtebehoefte
In het wild komen Blauwe pijlgifkikkers voor in Suriname, Zuid-Amerika. Ze leven in een paar geïsoleerde delen van het regenwoud, op warme en vochtige plaatsen, dicht bij een waterbron zoals een beekje. Hoewel ze in bomen kunnen klimmen, zijn Pijlgifkikkers meestal op de grond te vinden. Deze kikkers zijn overdag actief.
Levensverwachting
In het wild worden blauwe pijlgifkikkers 4 tot 6 jaar. In gevangenschap kunnen ze tot 12 jaar oud worden.
Relatie met de mens
De gifstoffen in de huid van een pijlgifkikker kunnen giftig en zelfs dodelijk zijn voor de mens. Deze giftige stoffen kunnen echter ook heilzaam zijn voor de mens, en wetenschappers onderzoeken ze om te zien of ze in geneesmiddelen kunnen worden gebruikt. Pijlgifkikkers zijn ook populair geworden als huisdier. Alleen in gevangenschap gefokte kikkers mogen als huisdier worden aangeschaft om de wilde populatie in stand te houden, die wordt bedreigd door vernietiging van habitats en illegale verzameling voor de huisdierenhandel. Dierentuinen over de hele wereld werken aan beschermingsprojecten om de wilde populatie van deze kikkers, die een belangrijke rol spelen in het ecosysteem als predator van insecten en andere ongewervelden, te beschermen.
Leuke weetjes
- Elke blauwe pijlgifkikker heeft een uniek vlekkenpatroon, vergelijkbaar met de individuele vingerafdrukken van mensen.
- De giftige stoffen in de huid van een pijlgifkikker zijn afkomstig van zijn prooi, met name de mieren die hij eet. De verbindingen worden geabsorbeerd in de huid van de kikker als hij zijn prooi opeet. Omdat de kikkers in Cosley Zoo gevoed worden met fruitvliegen en krekels, die deze gifstoffen niet bevatten, zijn de kikkers niet giftig.
- Gifpijlkikkers hebben geen vliezen tussen de tenen van hun poten, dus het zijn slechte zwemmers en ze worden niet vaak in het water aangetroffen.
- Het gif van Gifpijlkikkers wordt toegepast op de pijltjes en pijlen die door sommige Zuid-Amerikaanse Indianen worden gebruikt voor de jacht. Het gif helpt om de dieren waarop gejaagd wordt snel te doden.
- Omdat het gebied waar hij leeft zo afgelegen is, werd de blauwe pijlgifkikker pas in 1969 ontdekt!