Guinguette Marais Poitevin

Dit artikel is geschreven in een tijd dat ik een stuk minder wijs was. Wanneer een kunstwerk ons raakt, is het moeilijk voor te stellen dat datzelfde werk iemand anders pijn kan hebben gedaan. In mijn gretigheid om Silence of the Lambs te verdedigen, had ik geen sympathie voor degenen die zich door deze film bedreigd voelden. Dat was fout van me en ik bied mijn oprechte verontschuldigingen aan. De waarheid is dat transseksuelen al veel te lang zijn gekleineerd in de kunsten, en toen ik me dat realiseerde probeerde ik een vervolgartikel te schrijven dat hopelijk een meer SYMPATHETISCH AKKOORD biedt aan de critici van deze film. Silence of the Lambs blijft me net als velen boeien en ontroeren, maar dat is voor ons geen excuus om gegronde kritiek op dit zeer verontrustende aspect van de film te negeren. Als de lammeren eenmaal zwijgen, kunnen we misschien allemaal proberen wat beter te luisteren.

Silence of the Lambs is geen onbekende in de controverse. Hoewel de film bij de release lovend werd ontvangen, werd hij ervan beschuldigd negatieve stereotypen over homo’s en transgenders in stand te houden door het karakter van Jame Gumb, de seriemoordenaar op wie FBI-agente Clarice Starling jaagt. Dit culmineerde in een massaal protest bij de Oscars op de avond dat Silence de vijf belangrijkste prijzen van de avond in de wacht sleepte. Volgens Ted Levine, de acteur die Gumb speelde, zijn dit oppervlakkige lezingen van zijn personage.

De controverse

Om de controverse te begrijpen, hoef je alleen maar naar het personage van Jame Gumb te kijken. In de film is Gumb een seriemoordenaar die vrouwen met overgewicht ontvoert om ze te villen, zodat hij zichzelf een ‘vrouwenpak’ kan aanmeten en zo zijn identiteit kan veranderen. Na elke moord steekt Gumb, bij de media bekend als ‘Buffalo Bill’, een maand in de keel van zijn slachtoffers om zijn werk te signeren, en zijn verlangen om te veranderen te symboliseren. Op zijn spoor komt Clarice Starling, een opkomende FBI-agente die de hulp moet inroepen van seriemoordenaar Hannibal Lecter om de psychopaat op te sporen.

Gumb heeft een witte Bichon Frise genaamd Precious, danst rond in vrouwenkleren en met een hoofdhuid, en heeft in zijn verleden een homoseksuele relatie gehad met ten minste één man. Aan de oppervlakte lijkt het vrij duidelijk dat het personage een negatief stereotype is van de LGBT-gemeenschap. De makers van Lambs wijzen deze beweringen echter van de hand. Acteur Ted Levine, die Gumb speelde, had tijdens het maken van de film een heel andere interpretatie van het personage.

TED LEVINE

Ted Levine heeft in zijn carrière talloze successen geboekt, zoals zijn vaste rol in de hitserie Monk, maar velen noemen Silence of the Lambs nog steeds zijn meest opmerkelijke prestatie. Levine sprak uitgebreid over zijn voorbereiding op de rol in de documentaire ‘Inside the Labyrinth: The Making of Silence of the Lambs, waarin hij verduidelijkte dat hij het personage nooit als homo heeft gespeeld.

Er is veel ophef over het feit dat hij homo is. Ik heb hem nooit als homo gespeeld.

Levine heeft ter voorbereiding op zijn rol veel onderzoek gedaan en zich verdiept in een aantal seriemoordenaars die de inspiratiebron vormden voor Buffalo Bill in het boek. In het bijzonder was hij geïnteresseerd in Ed Gein en Jerry Brudos, die beiden hun slachtoffers vilten. Dit woog zwaar op Levine, die jaren later nog steeds geschokt is door deze dingen.

Ik had veel tijd om aan de rol te werken voordat we begonnen met filmen. Ik heb veel materiaal over seriemoordenaars gelezen. Helemaal geen leuk proces. Ik heb met veel beelden geleefd die ik me nog steeds herinner.

Ook als voorbereiding op de rol deed Levine onderzoek naar de homo- en transgendergemeenschap, en dit is waar zijn rol echt vorm begon te krijgen. Levine begon zijn werk door naar bars te gaan die bezocht werden door crossdressers en mensen in een overgangsfase. Terwijl hij daar was, zei hij dat hij werd getroffen door een openbaring. Jame Gumb was er niet bij.

Ik ontmoette vrouwelijke imitators. Ik ging naar een aantal zeer interessante bars om te kijken en te praten met mensen over een kant van het leven waar ik niet bekend mee ben. En ik kwam tot de conclusie dat niets van dat alles echt iets te maken had met dit. Als de man homo was, zou hij jongens en mannen vermoorden en verminken en hij vermoordde vrouwen.

Toen hij zich realiseerde dat de LGBT-gemeenschap niets te maken had met zijn personage, Levine ging op zoek naar een nieuwe invalshoek om hem te spelen, waarbij hij erop stond het personage niet als homo te spelen. In plaats daarvan probeerde hij het personage te spelen als iemand die homoseksuelen en transgenders verachtte in een poging zijn eigen onzekerheden te maskeren.

De houding die ik aannam was meer die van een acuut homofobe heteroseksuele man die dat spottende ding deed. Ik nam aan dat hij de manier imiteerde waarop zijn moeder tegen de poedel praatte. Door die stem te horen, praat hij in zekere zin tegen zichzelf. Zijn innerlijke poedel als het ware. En hij is ook geen travestiet of transseksueel. Hij speelde met deze ideeën en hij heeft een heleboel personages uitgeprobeerd, en hij raakte gewoon verslaafd aan het idee om zich in de huid van een vrouw te kleden.

Terwijl waren er op de set veel zorgen, met name bij regisseur Jonathan Demme, dat velen het personage verkeerd zouden interpreteren als een aanval op LGBT-mensen. Hij sprak uitvoerig met Ted Levine over deze angsten, die Levine in zijn interview in herinnering brengt.

Hij was ook bang voor het homogedoe, en ik zei: ‘Maak je geen zorgen. Dit is geen homo personage. Je wilt die film cliche niet over het hoofd van de gehakt homoseksueel slaan.

Levine heeft volgehouden dat dit het standpunt was dat hij innam met Gumb, maar heeft toch gezegd dat hij begrijpt hoe zijn karakterisering verkeerd werd geïnterpreteerd. Hij heeft in het verleden de hand gereikt naar leden van de gemeenschap om genoegdoening te bieden.

Mensen hebben het echt ter harte genomen en waren erdoor beledigd. Ik heb met mensen gesproken die zich gekwetst voelden door de typering die ik gaf, en daar bied ik mijn excuses voor aan.

Het verhaal zelf

Er is de houding van Ted Levine, en misschien kent niemand het personage beter dan hij en schrijver Thomas Harris. Maar hoe zit het met de film zelf? In het boek werd dieper ingegaan op Gumb’s achtergrond en werd verduidelijkt dat hij geen homo of transgender was, maar zich als zodanig voordeed. Zowel in de roman als in verschillende scènes die uit de film zijn geknipt, spreekt Crawford met een dokter, Dr. Danielson, in een transformatiekliniek terwijl hij een spoor volgt. In de roman verwijst Dr. Danielson naar transseksuelen als fatsoenlijke mensen. Crawford is het daarmee eens, en antwoordt als volgt.

Het hele idee is, de man die wij willen is niet jouw patiënt. Het zou iemand zijn die je weigert omdat je inziet dat hij geen transseksueel is.

Deze scènes werden in het oorspronkelijke scenario ingekort, waardoor Jack Crawford confronterender werd tijdens de ontmoeting. Uiteindelijk werden ze uit de uiteindelijke film geknipt om meer ruimte te maken voor Clarice’s verhaal. Scenarioschrijver Ted Tally verklaarde dat dit was om te proberen de film zo veel mogelijk vanuit Clarice’s perspectief te houden. Als zodanig werden deze en een aantal andere subplots geschrapt, waaronder Crawford die te maken kreeg met de naderende dood van zijn vrouw door een terminale ziekte.

Wij moesten uiteindelijk de verwijzingen naar zijn jeugd (Gumb’s) en hoe hij het verwrongen wezen is geworden dat hij is, kwijtraken, wat ongelukkig was. Hij wordt in de film een soort cijfer. Niet zo rijk als hij in het boek is. Maar het is een boek van 375 pagina’s. Je kunt niet alles redden.

Daardoor kregen de filmbezoekers slechts glimpen van de beschadigde psyche van de man te zien. Toch zijn er enkele belangrijke momenten in de film die dit verduidelijken, vooral tijdens de scènes tussen Lecter en Starling. Starling zelf gaf deze gedachte terwijl ze met Lecter sprak.

Er is in de literatuur geen correlatie te vinden tussen transseksualiteit en geweld. Transseksuelen zijn erg passief.

Het beste citaat om dit te illustreren komt misschien wel van Hannibal zelf. De kannibalistische arts reageert door het idee dat Buffalo Bill, die hij Billy noemt, een transseksueel is, ronduit van de hand te wijzen.

Billy is geen echte transseksueel. Maar hij denkt van wel. Hij probeert het te zijn. Hij heeft van alles geprobeerd, verwacht ik.

Het doel van de scènes met Lecter en Starling is om het publiek, en Starling zelf, te helpen de schurk beter te begrijpen. Het feit dat hij transseksueel is, wordt al in een vroeg stadium verworpen, wat de reden is dat het in de film nooit meer ter sprake komt. Dit onthult ook veel over Gumb’s affaire met Benjamin Raspail. Hannibal zegt dat Gumb veel dingen heeft geprobeerd te zijn. Met Raspail, probeerde hij homo te zijn. Toen dat niet ging zoals hij hoopte, vermoordde hij Raspail als vergelding. Gumb was geen echte homoseksueel, maar probeerde dat wel te zijn vanwege zijn intense zelfhaat, een zelfhaat die zich uiteindelijk op diep sinistere manieren manifesteert.

Als je naar de film kijkt, zie je dat Gumb’s huis vol hangt met voorbeelden van nazi-parafernalia. Dit stukje regie, dat bij een eerste kijkbeurt gemakkelijk over het hoofd wordt gezien, onthult meer van Gumb’s psychose. Nazi’s, zoals veel raciale superioriteitsgroepen, radicaliseren mensen door zich te richten op onzekere individuen. Boodschappen over empowerment zouden iemand als Gumb hebben aangesproken, en dit zou weer een hoofdstuk in zijn leven zijn geweest waarin hij probeerde zijn identiteit te veranderen. Nazi’s stonden erom bekend hun slachtoffers te villen, wat als inspiratiebron kan hebben gediend voor Gumb’s transformatie in Buffalo Bill. Als hij zichzelf niet kan versterken met zulke methodes, neemt hij zijn toevlucht tot het bezitten van zijn slachtoffers. Hen in een pak veranderen is de ultieme manier waarop hij hen ontmenselijkt. Ted Levine verduidelijkt nogmaals dat dit de manier is waarop hij de rol speelde.

Hij wilde de macht die een vrouw volgens hem bezit. ‘Ik wil jou, dus ik ga je krijgen.

LEGACY OF THE LAMBS

De misinterpretatie van het personage van Jame Gumb is een smet op de erfenis van Silence of the Lambs. Jodie Foster, die zelf lesbisch is, zei hierover het volgende.

Onze film werd over één kam geschoren met Basic Instinct, waarvan sommige activistische groeperingen vonden dat de film een homoseksueel personage als psychopathisch afschilderde, en dat het publiek in de war zou worden gebracht door te geloven dat als je homo of transgender bent, je een seriemoordenaar bent. Ik denk dat dit uit de erfenis van de film is verdwenen, omdat mensen zich bij nader inzien realiseren dat dit een oppervlakkige interpretatie van de film was.

Foster heeft natuurlijk gelijk. Aan de oppervlakte lijkt Jame Gumb misschien een van de meest monsterlijke aanvallen op homoseksualiteit en transgenderisme die ooit zijn verfilmd, maar alleen in één oogopslag. Kijk een beetje dieper en Gumb wordt onthuld als een gevaarlijk gestoord individu die seksuele en genderidentiteit oppervlakkig bekijkt als manieren waarop hij zichzelf kan transformeren. Gumb is een complex personage dat voortreffelijk wordt gespeeld door acteur Ted Levine en een van de meest angstaanjagende schurken uit de filmwereld neerzet. De focus op Gumb gaat ook voorbij aan het morele verhaal dat centraal staat in de film, namelijk dat van een vrouw die een slechte man straft die vrouwen verandert in objecten die hij kan houden.

Bekijk ook zeker deze andere horrorthema’s van enkele van onze topmedewerkers!

Maidens & Maniacs: Female Empowerment in the Slasher Genre

Why ‘Ghostbusters’ was a Horror Movie