Cardiale resynchronisatietherapie voor de behandeling van hartfalen bij patiënten met intraventriculaire geleidingsvertraging en maligne ventriculaire tachyaritmieën

Doelstellingen: Deze studie werd uitgevoerd om de veiligheid en effectiviteit van cardiale resynchronisatietherapie (CRT) in combinatie met een implanteerbare cardioverter defibrillator (ICD) te beoordelen.

Achtergronden: Het langetermijnresultaat van CRT werd gemeten bij patiënten met symptomatisch hartfalen (HF), intraventriculaire geleidingsvertraging, en kwaadaardige ventriculaire tachyaritmieën (ventriculaire tachycardie/ventriculair fibrilleren ) die therapie van een ICD nodig hadden.

Methoden: Patiënten (n = 490) werden geïmplanteerd met een apparaat dat zowel CRT- als ICD-therapie kon bieden en werden gerandomiseerd naar CRT (n = 245) of controle (geen CRT, n = 245) gedurende maximaal zes maanden. Het primaire eindpunt was progressie van HF, gedefinieerd als sterfte door alle oorzaken, ziekenhuisopname voor HF, en VT/VF waarvoor interventie van het apparaat nodig was. Secundaire eindpunten waren piekzuurstofverbruik (VO(2)), 6-minuten lopen (6 MW), New York Heart Association (NYHA)-klasse, kwaliteit van leven (QOL), en echocardiografische analyse.

Conclusies: De CRT verbeterde de functionele status bij patiënten die geïndiceerd waren voor een ICD en die ook symptomatisch HF en intraventriculaire geleidingsvertraging hebben.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *