De ‘Koning van het Voetbal’, een ongeëvenaarde scorer, had een schitterende carrière vol verbluffende doelpunten en spectaculaire acties. Zijn dapperheid verblindde fans en liet tegenstanders op hun achterhoofd krabben. Hier verkennen we de gevierde carrière van de Braziliaanse voetballer:
Vroegste speeldagen
Edison Arantes do Nascimento, beter bekend als Pelé, werd geboren in Três Coraçōes, Brazilië, op 23 oktober 1940. Zijn vader, Dondinho, speelde voetbal voor de Braziliaanse club Fluminense, en daardoor werd Pelé opgevoed in de voetbalwereld. Pelé werd geboren in een zeer arm gezin en vertelt: “We konden ons geen bal veroorloven, dus deden we wat de meeste andere kinderen deden: we propten de grootste mannensok die we konden vinden vol met vodden of verfrommelde kranten, rolden die tot een bal die er zo dicht mogelijk bij lag en bonden hem vast met een touwtje. Als hij niet op het speelveld was, poetste hij schoenen voor centen om zijn verarmde familie te helpen. Op 15-jarige leeftijd vond Waldemar de Brito, een van de beste spelers van Brazilië, Pelé en bracht hem naar de directie van een professioneel team in Santos met de verklaring: “Deze jongen wordt de grootste voetballer ter wereld” Hij maakte deel uit van het team en werd al snel een legende. Het volgende seizoen was hij de topscorer van zijn competitie.” Het duurde niet lang voordat de rest van de wereld op de hoogte was van Pelé’s bestaan; de Italianen probeerden de tiener te kopen voor 1 miljoen dollar, maar het “Braziliaanse Congres ging over tot een spoedzitting, de Italianen werd beleefd verteld het te ‘vergeten’ en Pelé werd uitgeroepen tot een ‘niet exporteerbare nationale schat’.” Dit leek het begin van Pelé’s identiteit als meer dan alleen een groot voetballer.
Wereldbekerdeelname
1958 Wereldbeker
Bron: http://www.4dfoot.com/wp-content/uploads/2012/12/pele-first-wc1.jpg
Pelé kwam op 17-jarige leeftijd uit voor het Braziliaanse nationale elftal. Tijdens het wereldkampioenschap van 1958 in Zweden, dat zijn debuut in het wereldtoernooi was, “…kwam Pelé uit het niets om het toernooi te verlichten met zijn oogverblindende vaardigheden”, en scoorde hij zes doelpunten tijdens het hele toernooi. In de kwartfinale tegen Wales werd hij de jongste World Cup doelpuntenmaker aller tijden op de leeftijd van 17 jaar, 239 dagen. In de halve finale tegen Frankrijk scoorde hij binnen 23 minuten een hattrick. In de finale tegen gastland Zweden maakte Pelé twee doelpunten en hielp de Brazilianen met 5-2 te winnen. Zweden speler Sigge Parling merkte later op dat “…na het vijfde doelpunt, ik zin had om te applaudisseren” in reactie op Pelé’s tweede doelpunt in de laatste minuut van het spel. Even verbaasd bekende Pelé na afloop van de wedstrijd, met betraande ogen en geëmotioneerd: “Ik had het gevoel dat ik in een droom leefde”. Vanaf deze dag stond Pelé bekend als de ‘Koning van het Voetbal’ en maakte hij achtereenvolgens zijn opwachting in de vierjaarlijkse World Cups.
1962 World Cup
De World Cup van 1962 in Chili eindigde voor Pelé anders dan het vorige toernooi, hoewel voor Brazilië het resultaat hetzelfde was. Na één doelpunt in de eerste ronde tegen Mexico verliet de 21-jarige superster Pelé de tweede ronde tegen Tsjecho-Slowakije met een liesblessure. Zijn Braziliaanse team zegevierde opnieuw, maar Pelé kon geen bijdrage leveren vanaf de zijlijn.
1966 Wereldkampioenschap
In het WK 1966 in Engeland was Pelé, die op dat moment op de radar stond van alle tegenstanders, het doelwit van de tegenstanders en werd door hen agressief aangepakt. In de eerste ronde zegevierde Brazilië met een 2-0 overwinning tegen Bulgarije, waarin Pelé één doelpunt maakte. Helaas raakte Pelé in de opeenvolgende rondes door het constante gebeuk van de Bulgaarse en Portugese verdedigers op een maar al te bekende manier geblesseerd. Brazilië verloor in de volgende ronde met 3-1 van Hongarije zonder Pelé. Opnieuw moest de Braziliaanse voetballer vanaf de zijlijn toekijken, want dit keer slaagde zijn team er niet in om hun derde WK op rij te winnen.
1970 WK
De Koning van het Voetbal moest nog vier jaar wachten tot het WK 1970 in Mexico om het wereldkampioenschap terug naar Brazilië te halen. Over dit WK bekende Pelé: “Ik wilde voor eens en altijd afrekenen met het idee dat ik niet aan een WK-reeks kon meedoen zonder geblesseerd te raken.” Na afloop versloeg het gezonde, door Pelé geleide Braziliaanse team Italië met 4-1 in de finale, waarbij Pelé’s enige doelpunt Brazilië’s 100e WK-doelpunt was, een enorme mijlpaal. Van Tarcisio Burgnich, de Italiaanse verdediger die Pelé markeerde, werd later opgetekend dat hij zei: “Ik zei tegen mezelf voor de wedstrijd, ‘hij is gemaakt van huid en botten net als iedereen’. Maar ik had het mis”. Pelé haalde later herinneringen op aan zijn enige finaledoelpunt: “Ik heb een speciaal gevoel bij dat doelpunt omdat ik het met mijn hoofd scoorde. Mijn vader was voetballer en scoorde ooit vijf doelpunten in één wedstrijd, allemaal met zijn hoofd. Dat was het enige record dat ik nooit heb kunnen breken.” De overwinning op Italië betekende Pelé’s derde overwinning in de Wereldbeker. Tot teleurstelling van bewonderaars was het WK 1970 Pelé’s laatste deelname aan het mondiale toernooi.
1000ste Carrièredoelpunt
Bron: http://www.gettyimages.com/detail/56223342/Hulton-Archive
Van alle mooie doelpunten die Pelé maakte, beweert hij dat zijn 1000e doelpunt voor hem het belangrijkste was. Het was een strafschop tegen Vasco da Gama in een volgepakt Maracana-stadion in Rio de Janeiro. De toeschouwers verwachtten het doelpunt omdat Pelé op 999 doelpunten uit zijn carrière stond. Toen de Braziliaanse voetballer in de 77e minuut een overtreding beging in de buurt van het doel, werd hem een strafschop toegekend. Vakkundig versloeg Pelé de keeper van Vasco da Gama en scoorde zijn 1000ste doelpunt uit zijn carrière. Sommige fans vonden zijn doelpunt enigszins teleurstellend omdat ze iets dramatischer hadden verwacht zoals een bicycle kick van de magische Pelé. Over de mijlpaal goal zei Pelé: “Wat ze niet begrepen of waardeerden is dat het moeilijker was om die penalty te nemen dan om te proberen iets ongewoons te doen in open spel.” Het bewijs dat zijn bescheidenheid echt deel van hem uitmaakte kwam nogmaals aan het licht toen hij huilde na zijn 1000e doelpunt en dit opdroeg aan alle kinderen in de straten van Brazilië.
Bekijk Pelé’s 1000e doelpunt:
Andere Prestaties
Physiek gezien waren Pelé ’s talenten bevorderlijk om een internationaal icoon te worden. Hij was een voetballer van gemiddelde grootte, maar bliksemsnel met een geweldig zicht op het veld, een goede balans en een nooit eerder vertoonde creativiteit en balbehandeling, waardoor hij bijna onmogelijk te verdedigen was. Pelé stond bekend om zijn creativiteit en werd aanbeden om zijn sluwheid en zijn vermogen om doelpunten te maken. Tijdens zijn schitterende carrière maakte hij 1.281 doelpunten in slechts 1.363 wedstrijden, tweede na zijn Braziliaanse collega Arthur Freidenreich. Hij scoorde zes keer vijf doelpunten in een wedstrijd, naast 30 wedstrijden met vier doelpunten en 92 ‘hattrick’-wedstrijden met drie doelpunten, wat een internationaal record is. Hij scoorde zelfs acht keer in een wedstrijd tegen Botafogo in 1964. Op clubniveau, toen hij voor Santos F.C. speelde, verzamelde hij enorme aantallen doelpunten met 127 in 1959, 110 in 1961, en 101 in 1965 op weg naar twee wereldkampioenschappen voor clubs voordat hij in 1974 met pensioen ging. Later besloot hij uit zijn pensioen te komen en twee jaar in de North American Soccer League te spelen voor de New York Cosmos op aandringen van Clive Toye, de algemeen directeur van de Cosmos. “Het was echt belachelijk om te denken dat Pelé, de grootste speler van allemaal, zou gaan spelen voor dit belachelijke kleine team in New York dat 1.500 mensen zou trekken,” zei Clive Toye. “Maar ik zei tegen hem: ga niet naar Italië, ga niet naar Spanje, het enige wat je kunt doen is een kampioenschap winnen. Kom naar de V.S. en je kunt een land winnen.” In 1975 tekende Pelé een contract van 2,8 miljoen dollar voor drie jaar bij de Cosmos. Zijn aanwezigheid in de NASL hielp het gemiddelde bezoekersaantal met bijna 80 procent te verhogen van 1975 (7.597) tot 1977 (13.584). Nadat hij de Cosmos naar het kampioenschap van de competitie in 1977 had geleid, speelde Pelé zijn laatste wedstrijd in het Giants Stadium. Deze oefenwedstrijd tussen de New York Cosmos en zijn vroegere ploeg Santos F.C. zat bomvol, werd verslagen door 650 journalisten en uitgezonden in 38 landen. Pelé speelde symbolisch één helft voor elk team als een gebaar van zijn overgang van Santos naar New York. Een Braziliaanse krant schreef over de sfeer van de regenachtige dag: “Zelfs de lucht huilde.” Pelé ’s aanwezigheid in de Verenigde Staten bracht enorme Amerikaanse aandacht voor het voetbalspel met zich mee.
Pelé’s laatste wedstrijd:
Score Prowess:
Top 20 Goals
Highlights
Srinivasan, Archana. Bio-Sportlegendes. Uitgevers. 2005. http://books.google.com/.Page 43
Arantes do Nascimento, Edison. Pele: De Autobiografie. New York: Simon & Schuster Ltd, 2006. Print.
Harris, Harry. Pele Zijn Leven en Tijden. New York: Welcome Rain, 2002. Print. 55
Fifa.com
Fifa.com
Brocker, Susan. Sportlegendes. Benchmark Education Company. Pelham, NY 2004. . http://books.google.com/
Fifa.com
Srinivasan 44
Harris. Pele. 90.
Fifa.com
Srinivasan 44
Kirby espn.com
Kirby espn.com