Guinguette Marais Poitevin

Chocolate Malt Milkshakes zijn iets dat me voor altijd aan mijn vader zal doen denken. Ik heb dierbare herinneringen aan het achtervolgen van de Mr. Softee truck met een vuistvol kwartjes voor twee Screwballs (ik moet deze echt vinden voor thuisgebruik) en een Chocolate Malt met extra mout.

Toen waren moutjes niet echt mijn ding. Toch wilde ik er dolgraag van houden, alleen omdat pa dat ook deed. Ik nam stiekem slokjes van die van hem als hij niet keek, in een poging de nootachtige, moutige smaak te proeven. Uiteindelijk begon ik ze lekker te vinden – hoewel mijn voorkeur uitging, en nog steeds uitgaat, naar een vanille mout met veel extra mout.

Aangezien mijn vader helemaal weg is van mout, is het vast geen verrassing dat hij een lichte obsessie heeft voor Whoppers Robin Eggs. En door mijn typische hamsteren heb ik dit paasseizoen een zakje te veel gekocht. Toen ik Eric vertelde over mijn jeugdjaren waarin ik achter Mister Softee aanzat, vertelde hij dat hij nog nooit – in zijn hele leven – een malt had gegeten. Wat? Natuurlijk moest ik meteen de situatie rechtzetten.

Gewapend met mijn Blendtec, chocolade-ijs en een pot moutpoeder, ging ik aan de slag om van Eric een chocolademoutliefhebber te maken. Ik goot de dikke, rijke shake in een glas en maakte het af met een toef slagroom en gemalen Whoppers Robin Eggs – je weet wel, gewoon omdat ik zo overdreven ben. En… hij haatte het. Zijn gezicht leek op dat van een kleuter die voor het eerst een augurk proeft. Ik probeerde hem om te kopen om nog een slokje te nemen, maar hij was droog, dus ik gaf het op en dronk het zelf op.

Mout is duidelijk een verworven smaak, voor verfijnde fijnproevers als die van mijn vader en mij. Ik heb besloten om het glas (malt shake glas, dat is) half vol te drinken. Dus wat als Eric niet van chocolade malt shakes houdt? Meer voor mij! En maak je geen zorgen, ik zal Elle goed opvoeden. Ze zal leren van chocolade en vanille malt shakes te houden net als haar mama en opa.