De ontsteking van de dikke darm die, in het algemeen, buikpijn en een opgeblazen gevoel veroorzaakt die soms constant en soms met tussenpozen is, staat bekend als colitis. Deze aandoening kan door verschillende factoren worden veroorzaakt, zodat behandeling en diagnose per persoon verschillen.
Het is belangrijk om bij patiënten met colitis rekening te houden met de genetische factor, aangezien patiënten die een direct familielid hebben bij wie colitis is vastgesteld, een 3 tot 20 maal verhoogd risico hebben om aan de ziekte te lijden. Het is ook belangrijk de voedingsfactor bij deze categorie patiënten te kennen, omdat zij tekorten kunnen hebben aan in water en vet oplosbare vitaminen, antioxidanten en mineralen.
Er zijn verschillende soorten van deze ontsteking, waaronder colitis ulcerosa, waarbij het slijmvlies van de dikke darm ontstoken is. Colitis van Crohn, waarbij delen van het spijsverteringskanaal ontstoken raken; colitis die verband houdt met medicijngebruik en toxische colitis.
Er zijn ook andere vormen van colitis, zoals colon diverticulose/diverticulitis en nerveuze colitis, die meestal kan worden voorkomen door bepaalde eetgewoonten aan te passen en door stressbeheersing.
Andere factoren die colitis kunnen veroorzaken zijn virusinfecties, parasieten, voedselvergiftiging door bacteriën en medicijnen die het slijmvlies van de darm beschadigen, alsmede bepaalde voedingsmiddelen. Ook slecht beheerde stress en angst kunnen deze aandoening uitlokken.
Naast buikpijn kunnen er symptomen zijn als bloederige ontlasting, rillingen, constante aandrang tot stoelgang, uitdroging, diarree, koorts, gebrek aan eetlust en zwakte.
Om complicaties zoals zweren te voorkomen, is het belangrijk een arts te raadplegen wanneer u een van deze symptomen heeft, vooral als de buikpijn niet verbetert of als dit deel van het lichaam gezwollen blijft; als er bloed in de ontlasting zit of als deze er zwart en vies uitziet; of als de diarree en/of het braken niet verdwijnen.
Door middel van een reeks tests kan de arts een nauwkeurige diagnose stellen en een behandeling geven die op de oorzaak van de ziekte is afgestemd. In die zin hangt de prognose van de aandoening grotendeels af van de oorzaak van de colitis.
Een aantal van de onderzoeken die kunnen worden uitgevoerd zijn laboratoria (bloed, ontlasting en zelfs immunologisch); een colonoscopie, waarbij door middel van een flexibele sonde bepaalde delen van de dikke darm worden geëvalueerd en in bepaalde gevallen biopsieën worden genomen; of zelfs bij geselecteerde patiënten bepaalde beeldvormende onderzoeken.
Via: Mexicaans Instituut voor Sociale Zekerheid, MedlinePlus, Staatssecretariaat van Volksgezondheid en Sociale Bijstand van Santo Domingo
Silverberg, MS, Satsangi J, Ahmad T, et al. Toward an integrated clinical, molecular and seriological classification of inflammatory bowel disease: report of a Working Party of the 2005 Montreal World Congress of Gastroenterol 2005; 19 Suppl A:5A.
Gasche C, Scholmerich J, Brynkov J, et al. A simple classification of Crohn’s disease: report of the Working Party of the World Congresses of Gastroenterology, Vienna 1998. Inflamm Bowel Dis 2000; 6:B.
Loftus EV Jr. Clinical epidemiology of inflammatory bowel disease; Incidence, prevalence, and environmental influences. Gastroenterology 2004:126:1504.
Molodecky Na, Soon Is. Rabi DM, et al. Toenemende incidentie en prevalentie van de inflammatoire darmziekten met de tijd, op basis van systematische review. Gastroenterology 2012; 142:46.
Molodecky Na.