Bron: Onbekende auteur/МАММ/ russiainphoto.ru
De jaren twintig waren een moeilijke tijd voor Rusland. Na de verwoestende Burgeroorlog en de buitenlandse inmenging, de landbouwcrisis en de mislukte economische hervormingen, had de nieuw gevormde Sovjetstaat belangrijke, radicale stappen nodig voor de toekomstige ontwikkeling. Collectivisatie was zo’n stap.
Source: Onbekende auteur/The State Museum Of Political History Of Russia/ russiainphoto.ru
De collectivisering behelsde ingrijpende hervormingen van de landbouwsector in de Sovjet-Unie. Vanaf 1927 was de collectivisatie gericht op het consolideren van het individuele boerenbezit en de arbeid in collectieve boerderijen, de zogenaamde “kolchozen”. De arbeiders kregen geen salaris, maar een deel van wat de kolchozen produceerden – alleen voor de behoeften van henzelf en hun gezinnen, niets meer.
Bron: Arkady Shishkin/МАММ/ russiainphoto.ru
De Sovjetleiding hoopte dat de collectivisatie de voedselvoorziening van de stadsbevolking aanzienlijk zou vergroten. Dat was van groot belang omdat tegelijkertijd het proces van industrialisatie op gang kwam. Meer arbeiders in fabrieken en fabrieken betekende meer vraag naar voedsel.
Bron: Arkady Shishkin/МАММ/ russiainphoto.ru
Collectivisatie werd een grootschalig proces in 1929, toen Jozef Stalin’s artikel “Het jaar van de grote breuk” werd gepubliceerd. Stalin bevestigde de processen van collectivisatie en industrialisatie als de belangrijkste middelen om het land te moderniseren. Tegelijkertijd verklaarde hij dat de klasse van welgestelde boeren, bekend als “koelakken” (“vuisten” in het Russisch), moest worden geliquideerd.
Bron: Arkady Shishkin/МАММ/ russiainphoto.ru
Kolchozen waren bedoeld om een mijlpaal te worden in de socialistische ideologie van de Sovjet-Unie: gemeenschappen van gelukkige arbeiders die in totale gelukzaligheid en harmonie samenwerkten ten bate van de hele enorme staat. De werkelijkheid was echter niet zo vrolijk.
Bron: Onbekende auteur/МАММ/ russiainphoto.ru
Collectivisatie heeft de boerenbevolking diep getraumatiseerd. De gedwongen inbeslagname van vlees en brood leidde tot muiterijen onder de boeren. Ze slachtten zelfs liever hun vee dan het af te staan aan de collectieve boerderijen. Soms moest de Sovjetregering het leger inschakelen om opstanden de kop in te drukken.
Bron: Onbekende auteur/МАММ/ russiainphoto.ru
De oude tradities van de Russische boerenstand werden vermorzeld. Vroeger waren de boeren geïnteresseerd in de vruchten van hun arbeid, maar in de kolchozen verloren ze alle zin voor initiatief. De eerste jaren van de collectivisatie waren catastrofaal. In 1932-1933 werd het land getroffen door een grote hongersnood die aan ongeveer 8 miljoen mensen het leven kostte, niet in de laatste plaats als gevolg van de collectivisering.
Bron: Arkady Shaikhet/МАММ/ russiainphoto.ru
Tot in de jaren zeventig had een boer in een kolchoz – een zogenaamde kolchoznik – geen recht op een paspoort. Zonder paspoort kon een boer niet naar de stad verhuizen en was hij officieel gebonden aan zijn kolchoz.
Bron: De collectie van onbekende auteur/G.A. Maximova/ russiainphoto.ru
De collectivisatie was echter niet alleen maar kommer en kwel. Het grootste deel van de boeren, die niet te lijden hadden onder de collectivisatie, verhuisde naar de steden en werd de drijvende kracht achter het industrialisatieproces.
Bron: Onbekende auteur/S. Burasovsky’s personal archive/ russiainphoto.ru
De collectivisering stelde de staat in staat controle te krijgen over de landbouwsector en de distributie van levensmiddelen. Dit heeft veel geholpen, vooral toen de Grote Patriottische Oorlog uitbrak in 1941.
Als u de inhoud van Russia Beyond geheel of gedeeltelijk gebruikt, zorg dan altijd voor een actieve hyperlink naar het oorspronkelijke materiaal.