In 1904 richtte de American Medical Association de Council on Medical Education (CME) op. De CME ontwikkelde in 1905 een beoordelingssysteem voor medische scholen, begon in 1906 met inspecties en classificeerde de instellingen in 1907. De AMA werkte vervolgens samen met de Carnegie Foundation om een studie uit te voeren naar de kwaliteit van het medisch onderwijs, wat resulteerde in het Flexner Report in 1910. Deze vroege inspanningen leidden vervolgens tot de ontwikkeling van gespecialiseerde accreditatie voor de opleiding van gezondheidswerkers. Het was ook de voorloper van accreditatieactiviteiten voor de meeste andere beroepsverenigingen.
Aan het begin van de jaren dertig vroegen verschillende nationale instanties om de medewerking van de AMA bij het opzetten van accreditatie voor onderwijsprogramma’s in hun interessegebieden. Deze vroege inspanningen legden een basis en een patroon voor de rol van de AMA in de samenwerking met andere nationale verenigingen voor de accreditatie van onderwijsprogramma’s in de gezondheidswetenschappen. Van 1935 tot 1976 was de erkende instantie de AMA Council on Medical Education. In 1976 delegeerde de CME de verantwoordelijkheid en bevoegdheid voor de accreditatie van gezondheidswetenschappelijk onderwijs aan het nieuw gevormde Committee on Allied Health Education and Accreditation (CAHEA). In oktober 1992 kondigde de AMA haar voornemen aan om de oprichting van een nieuw en onafhankelijk agentschap te steunen om de accreditatieverantwoordelijkheden van CAHEA over te nemen