Guinguette Marais Poitevin

Sommige mensen weten je gewoon aan de haak te slaan, toch? Stel, je bekijkt een online dating profiel en iemand trekt je aandacht. Grappige oneliners, leuke grijnsjes, misschien iets cryptisch zoals een tatoeage van Josef Stalin die een hotdog eet. Hun gelinkte Tumblr pagina laat zien dat ze een actieve interesse hebben in occulte geneeskunde en diepzee wezens. Wat voor rare, domme dingen je ook doet op het internet, zij hebben het.

Dus je ontmoet ze in je favoriete stamkroeg, en terwijl je nipt aan een glas van een of andere onzin met fernet erin, dringt het tot je door: Deze persoon lijkt niet zo cool. Hoe kan dit? Hoe kon je zo makkelijk ondergesneeuwd raken op basis van een eerste indruk?

Zo gaat het soms ook met muziek. De volgende nummers hebben allemaal een briljante inleiding, maar gaan al snel over in hardop zuigen. Luister en huiver als de pijn van spijt in je oren bonst.

6. Red Hot Chili Peppers – “Under the Bridge”

De Red Hot Chili Peppers, die in hun beginjaren eigenlijk vergeten en opgeborgen hadden moeten worden als een Big Boys rip-off, slaagden erin om in hun hele catalogus van terribleness één juweeltje te paaien: de eerste 28 seconden van dit nummer. Dan, de verschijning van Anthony Kiedis’ haarloze lichaam markeert het einde van een van de mooiste introducties in de moderne muziek en het begin van een van de meest afschuwelijke, saaie, zoetsappige nummers ooit geschreven, waardoor het feit dat Generatie X bestaat uit domme idioten nog maar eens wordt versterkt.

Als “Under the Bridge” een one-night stand was, zou je het nooit terugbellen nadat het je obsessief sms’te om de poëzie op te halen die “per ongeluk” onder je bed was achtergelaten. Vreemd genoeg, zouden alle producten in je koelkast beginnen te groeien soul patches.

5. Arctic Monkeys – “A Certain Romance”

Hoe meer ik schrijf, hoe minder ik de commentaren op mijn artikelen lees. En hoewel het waarschijnlijk een vergissing is om dit toe te geven, moet ik zeggen dat ik door twee ervan ben geraakt. De eerste was op mijn artikel over onverdraagzame muzikanten, waarin werd beweerd dat ik een apologeet was die familie was van de legendarische Fox News eikel, Roger Ailes (sorry, geen relatie). In de tweede comment stond dat ik duidelijk een grote fan was van Arctic Monkeys. Om er zeker van te zijn dat het laatste niet waar was, luisterde ik naar ze. En het was slecht. Het goede dat er echter uit voortkwam, was dat ik geïnspireerd werd om deze lijst samen te stellen.

Als je op de link hebt geklikt, dan heb je gemerkt dat het nummer zichzelf helemaal onderkotst op het moment dat het er heet en heftig aan toe begint te gaan. Maar, net als ik, ben je waarschijnlijk voor de gek gehouden door het verleidelijke gebonk van de drums en repetitieve gitaar terwijl het opbouwt naar een luide, smerige riff.

Als je denkt dat dit een op zichzelf staand incident is, denk dan nog maar eens na. Arctic Monkeys duiken keer op keer in een put van dampende rotzooi. Het cringe-waardig getitelde “I Bet You Look Good on the Dance Floor” en “The View From the Afternoon” beginnen ook allebei met fatsoenlijke, opvallende intro’s om daarna te vervallen in verwaterde, fletse prietpraat. Zielig.

4. Blue Swede – “Hooked on a Feeling”

“Hooked on a Feeling” is puur, achterbaks verraad – het soort dat je krijgt van een persoon die je appartement binnensleurt en beleefd vraagt om een nachtje op je bank te slapen.

Het is buitengewoon verbijsterend om de beslissing te overwegen om van een van de beste introducties aller tijden over te gaan in een van de zwakste nummers ooit. Het ergste van alles is dat ze later in het nummer nog een poging doen om de “Ooga-chaka” nieuw leven in te blazen, maar dat valt in het niets als je je realiseert dat het gewoon weer gaat over in vreselijke lounge muziek. Maar met elke tragedie is er een zilveren randje – in ieder geval overleefde “Hooked on a Feeling” lang genoeg om op een psychotische manier gecoverd te worden door David Hasselhoff.

3. Six Feet Under – “Lycanthropy” (Live)

Ik ga er meteen mee aan de slag, mensen. Als je een liedje inleidt met: “Dit gaat over de wolf; het heet ‘Lycanthropy’,” dan leg je de lat al meteen hoog. Jammer dat het luisteren naar deze smoezelige troep waarschijnlijk pijnlijker is dan seks hebben met een weerwolf.

2. Guns N’ Roses – “Sweet Child of Mine”

Die warme, opwindende, galmende noten, echoënd in een helder spiraalvormig patroon – het is een intro dat klinkt alsof het de soundtrack van een meteorenregen zou kunnen zijn. De rest van het nummer is echter een schrille en onoprechte verspilling gemaakt door een stelletje clowns. Als “Sweet Child of Mine” een one-night stand zou zijn, zou het ongemakkelijk zijn, want zodra die luipaardprint broek uitging, zou je beseffen dat hij gevuld was met vette diarree.

1. Devo – “Gut Feeling”

In een verbluffende wending die alleen een M. Night Shyamalan-film waardig is (of een muziek-thema-lijst in een alt-weekly), hebben we een nummer opgenomen waarvan het intro net zo fantastisch is als de rest. Een one-night stand met dit nummer zou echter nog steeds ongemakkelijk zijn. Niet omdat het zo’n rood hoedje of geel pakje zou dragen naar bed, maar omdat je je halverwege onwaardig zou voelen als je merkt dat je eigen vuiligheid de goddelijke schoonheid ervan bezoedelt. Devo is gewoon te goed voor je. Dat moet je weten.

– BACKBEAT’S GREATEST HITS – – De vijftig beste rapteksten aller tijden – De tien grootste concert buzzkills – Nog vijf concert buzzkills – Van Phish tot Floyd, de tien beste lichtshows

Follow @Westword_Music