‘My Left Foot’ & ‘In the Name of the Father’
Daniel Day-Lewis pendelde tussen theater en film voor het grootste deel van het begin van de jaren 1980, Hij trad toe tot de Royal Shakespeare Company en speelde samen met sterren als Anthony Hopkins en Sir Laurence Olivier in de film The Bounty uit 1984. In 1986 begon Day-Lewis’ carrière een hoge vlucht te nemen met zijn veelgeprezen rol in A Room with a View (1986). Zijn eerste hoofdrol kwam kort daarna, in 1987, toen hij tegenover Juliette Binoche speelde in The Unbearable Lightness of Being. Om zich voor te bereiden op de rol leerde Day-Lewis Tsjechisch, en hij bleef vervolgens in zijn rol gedurende de hele opnameperiode van acht maanden.
Day-Lewis dook ook diep in zijn volgende rol, die van Christy Brown in My Left Foot (1989). Om in zijn rol te komen, bleef de acteur in een rolstoel, zelfs buiten beeld, waardoor de crew hem moest verplaatsen en twee ribben verwondde om de verlamming van zijn personage te belichamen. Zijn harde werk betaalde zich uit toen hij een Oscar en een British Academy of Film and Television Arts (BAFTA) Best Actor Award mee naar huis nam, naast een hele reeks andere onderscheidingen.
Na dit succes nam Day-Lewis een pauze van Hollywood en keerde hij voor een aantal jaren terug naar het toneel. In 1992 keerde hij terug naar de film met een hoofdrol in Last of the Mohicans. Zijn tweede Academy Award-nominatie was voor zijn optreden in het populaire In the Name of the Father (1993). Day-Lewis’ volgende twee films waren commercieel succesvolle period pieces, The Age of Innocence (1993) en The Crucible (1996). Het was op de set van The Crucible dat Day-Lewis Rebecca Miller ontmoette, de dochter van toneelschrijver Arthur Miller. De twee begonnen een romance en trouwden uiteindelijk op 13 november 1996. Het echtpaar heeft twee kinderen, Ronan Cal Day-Lewis en Cashel Blake Day-Lewis. De acteur heeft een oudere zoon, Gabriel Cane Adjani, uit een eerdere relatie met de Franse actrice Isabelle Adjani.
Na de opnamen van de film The Boxer in 1997 verhuisde Day-Lewis onverwacht naar Italië om in de leer te gaan bij een schoenmaker, waarmee hij zich effectief afsloot van het celebrity-leven. Day-Lewis was terughoudend om te praten over zijn tijd buiten het publieke oog, zeggende, “het was een periode van mijn leven waar ik recht op had zonder enige tussenkomst van die aard.” Maar in 2002 stond hij weer voor de camera met een veelgeprezen rol als Bill the Butcher in Martin Scorsese’s Gangs of New York. Day-Lewis sleepte nog een Oscarnominatie in de wacht voor zijn rol als de met messen zwaaiende gangster en won nog een BAFTA voor beste acteur.
‘There Will Be Blood,’ ‘Nine’ & ‘Lincoln’
Day-Lewis leverde opnieuw een verbluffende prestatie in de film There Will Be Blood uit 2007. Er was een lange periode nodig om fondsen te werven voor de film, waardoor de acteur twee hele jaren de tijd had om zich voor te bereiden op zijn rol van een goudzoeker uit 1880, die hem nog een Academy Award voor Beste Acteur opleverde. “Ik leer graag over dingen,” zei Day-Lewis over zijn voorbereiding. “Het was gewoon een geweldige tijd om te proberen de onmogelijkheid van dat ding te bedenken. Ik wist niets van mijnbouw rond de eeuwwisseling in Amerika. Mijn kostschool in Kent onderwees dat niet echt.”
Day-Lewis belandde in 2009 in een hoofdrol in de film Nine van regisseur Rob Marshall. Opnieuw werd zijn optreden met gejuich ontvangen en kreeg hij nominaties voor prijzen. De acteur staat bekend om zijn lange pauzes tussen films, waarmee hij het beeld doorbreekt van een hoofdrolspeler die elk jaar een hit scoort. Over het nemen van de minder bereisde acteerweg zei Day-Lewis ooit: “Ik kon dit werk helemaal niet doen tenzij ik het in mijn eigen ritme deed. Het werd een keuze tussen stoppen en de tijd nemen die ik nodig had.”
In 2012 nam Day-Lewis een andere uitdagende rol op zich, namelijk die van Abraham Lincoln, de 16e president van de Verenigde Staten, in de door Steven Spielberg geregisseerde biopic Lincoln, gebaseerd op het boek van Doris Kearns Goodwin. De cast bestond verder uit Sally Field als zijn vrouw, Mary Todd Lincoln, en Joseph Gordon-Levitt als zijn zoon Robert. Day-Lewis’ vertolking van Lincoln leverde hem zijn derde Academy Award voor Beste Acteur op.
In 2014 werd Day-Lewis op Buckingham Palace door prins William, de hertog van Cambridge, geridderd voor zijn diensten aan het toneel. Drie jaar later, in juni 2017, schokte de veelgeprezen acteur de wereld toen hij zijn pensioen aankondigde. Een woordvoerster zei in een verklaring: “Daniel Day-Lewis zal niet langer als acteur werkzaam zijn. Hij is al zijn medewerkers en publiek gedurende de vele jaren enorm dankbaar. Dit is een privé-besluit en noch hij, noch zijn vertegenwoordigers zullen hier verder commentaar op geven. “
Eindfilm: ‘Phantom Thread’
De eindfilm van de Oscarwinnaar, Phantom Thread, is een periodedrama over de Londense modewereld. De speelfilm werd geregisseerd door Paul Thomas Anderson en uitgebracht op 25 december 2017.
Late dat jaar, voorafgaand aan zijn Golden Globe- en Oscarnominaties voor zijn hoofdrol in Phantom Thread, opende Day-Lewis een beetje over het proces dat hem dreef om zich terug te trekken uit het vak. “Voordat ik de film maakte, wist ik niet dat ik zou stoppen met acteren,” vertelde hij aan W Magazine. “Ik weet wel dat Paul en ik veel hebben gelachen voordat we de film maakten. En toen stopten we met lachen omdat we allebei werden overvallen door een gevoel van verdriet. Dat verraste ons: We beseften niet wat we op de wereld hadden gezet. Dat was moeilijk om mee te leven.”
Day-Lewis onthulde dat hij lange tijd had geflirt met stoppen, een van de redenen dat hij zulke lange pauzes nam tussen zijn rollen. Hij zei ook dat hij genoeg interesses had om hem bezig te houden, waaronder houtbewerking, schilderen en scenarioschrijven, hoewel hij toegaf onzeker te zijn over zichzelf als hij verder gaat met de carrière die hem wereldberoemd maakte.
“Ik heb veel verdriet,” zei hij. “En dat is de juiste manier om je te voelen. Hoe vreemd zou het zijn als dit gewoon een vreugdevolle stap in een gloednieuw leven was. Ik ben al sinds mijn twaalfde geïnteresseerd in acteren, en in die tijd was alles behalve het theater – die doos met licht – in de schaduw. Toen ik begon, was het een kwestie van verlossing. Nu wil ik de wereld op een andere manier verkennen.”