Guinguette Marais Poitevin

Wat is darminvaginatie bij kinderen?

Darminvaginatie is een ernstig probleem in de darm. Het ontstaat wanneer een deel van de darm in een ander deel schuift. De darm vouwt dan als een telescoop in zichzelf. Hierdoor ontstaat een blokkade of obstructie. Hierdoor kan voedsel dat wordt verteerd niet meer door de darm worden verteerd.

Intussusceptie is de meest voorkomende oorzaak van een darmblokkade bij kinderen tussen 3 maanden en 3 jaar. Het komt zelden voor bij pasgeboren baby’s. Maar het kan ook voorkomen bij oudere kinderen, tieners en volwassenen.

Intussusceptie is een medisch noodgeval. Het is de meest voorkomende abdominale noodsituatie in de vroege kinderjaren. Als het niet wordt behandeld, kan het een infectie of zelfs de dood tot gevolg hebben.

Wat veroorzaakt intussusceptie bij een kind?

Experts weten niet wat intussusceptie veroorzaakt. Het kan vaker voorkomen bij kinderen die een familiegeschiedenis van de aandoening hebben.

Experts hebben in sommige gevallen een verband gevonden met andere aandoeningen. Het gaat onder meer om virale infectie, abdominale of intestinale tumoren of massa’s, blindedarmontsteking, parasieten, coeliakie, cystische fibrose en de ziekte van Crohn.

Wat zijn de symptomen van intussusceptie bij een kind?

Intussusceptie is een medisch noodgeval. Als u denkt dat uw kind de aandoening heeft, ga dan meteen naar de zorgverlener van uw kind.

De symptomen van elk kind kunnen verschillen. Het meest voorkomende symptoom is plotseling, hard huilen. Dit wordt veroorzaakt door plotselinge, hevige buikpijn bij een verder gezond kind.

Deze buikpijn komt vaak voor. In het begin kan het lijken op koliek. Zuigelingen of kinderen kunnen zich inspannen, hun knieën optrekken, erg prikkelbaar zijn en hard huilen. Tussen de pijnbuien door kan uw kind zich beter voelen en speels zijn. Of uw kind kan moe en zwak worden van het huilen.

Andere symptomen zijn:

• Overgeven
• Bloedige ontlasting
• Rode, geleiachtige ontlasting
• Koorts
• Extreme vermoeidheid of lethargie
• Het braken van gal
• Diarree
• Zweten
• Dehydratie
• Zwollen buik

De symptomen van darminvaginatie kunnen op andere gezondheidsproblemen lijken. Ga naar de zorgverlener van uw kind voor een diagnose.

Hoe wordt een darminvaginatie bij een kind vastgesteld?

De zorgverlener van uw kind zal een anamnese afnemen en uw kind lichamelijk onderzoeken. Er wordt ook beeldvormend onderzoek gedaan om de buikorganen te controleren. Deze onderzoeken kunnen zijn:

• Röntgenfoto van de buik. Een diagnostische test die een verstopping van de darmen kan aantonen.
• Echografie. Een diagnostische beeldvormingstechniek waarbij gebruik wordt gemaakt van geluidsgolven met een hoge frequentie en een computer om beelden te maken van bloedvaten, weefsels en organen. Echografie wordt gebruikt om organen te bekijken terwijl ze werken en om de bloedstroom door verschillende vaten te controleren.
• Bovenste GI-onderzoek of bariumslik. Deze test bekijkt de organen van het bovenste deel van het spijsverteringsstelsel. Het controleert de voedselpijp (slokdarm), de maag en het eerste deel van de dunne darm (twaalfvingerige darm). Uw kind slikt een metaalachtige vloeistof in die barium wordt genoemd. Barium bedekt de organen, zodat ze op een röntgenfoto kunnen worden gezien. Daarna worden röntgenfoto’s gemaakt om de spijsverteringsorganen te controleren.
• Bariumklysma of lagere GI-serie. Dit is een röntgenonderzoek van het rectum, de dikke darm en het onderste deel van de dunne darm. Uw kind krijgt een metaalachtige vloeistof, barium genaamd, toegediend. Barium bedekt de organen zodat ze op een röntgenfoto te zien zijn. Het barium wordt in een buisje gedaan en als een klysma in het rectum van uw kind ingebracht. Op een röntgenfoto van de buik is te zien of er vernauwingen zijn, vernauwingen genaamd, of er verstoppingen of andere problemen zijn. In sommige gevallen herstelt de darminvaginatie zichzelf tijdens dit onderzoek. De darm kan uit zichzelf weer op zijn plaats gaan zitten. Dit kan gebeuren door de druk die op de darm wordt uitgeoefend terwijl het barium wordt ingebracht.

Hoe wordt invaginatie bij een kind behandeld?

De behandeling hangt af van de symptomen, de leeftijd en de algemene gezondheidstoestand van uw kind. Het hangt ook af van hoe ernstig de aandoening is.

Soms herstelt een darminvaginatie zichzelf terwijl een kind een bariumklysma krijgt. In veel gevallen kan de zorgverlener het probleem verhelpen door een luchtklysma of een zoutklysma te geven. Dit gebeurt door een buisje in het rectum van uw kind te plaatsen. De arts maakt gebruik van echografie of röntgenstralen (fluoroscoop) om het buisje te plaatsen. Er wordt lucht in het buisje gebracht. De lucht kan helpen om de darm weer op zijn normale plaats te krijgen. Maar als uw kind erg ziek is met een buikinfectie of andere problemen, kan de arts ervoor kiezen dit niet te doen.

Uw kind moet worden geopereerd als de darminvaginatie niet wordt hersteld met een bariumklysma. Uw kind moet ook worden geopereerd als het te ziek is voor een bariumklysma, een zoutoplossingklysma of een luchtklysma. Voor de operatie wordt uw kind onder narcose gebracht. De chirurg maakt een snee of incisie in de buik. Hij zoekt de darminvaginatie op en duwt de darmdelen weer op hun plaats. De darm wordt gecontroleerd op beschadigingen. Als delen niet goed werken, worden ze verwijderd.

Als de darm van uw kind beschadigd is en het verwijderde deel klein is, worden de twee gezonde darmdelen weer aan elkaar genaaid.

In zeer zeldzame gevallen kan een groot deel van de darm worden verwijderd. Dit gebeurt als het beschadigde deel van de darm groot is. In dit geval kan de operatie de delen van de darm die overblijven nadat het beschadigde deel is verwijderd, niet met elkaar verbinden. Een ileostomie kan worden gedaan zodat het spijsverteringsproces kan doorgaan. Bij een ileostomie worden de twee overgebleven gezonde uiteinden van de darm door openingen in de buik gebracht. De ontlasting gaat door de opening (stoma). Vervolgens wordt het opgevangen in een zakje aan de buitenkant van het lichaam. De ileostomie kan van korte duur zijn. In zeer zeldzame gevallen kan het langdurig of permanent zijn. Dat hangt af van de hoeveelheid darm die is verwijderd.

Wat zijn de mogelijke complicaties van darminvaginatie bij een kind?

Darminvaginatie is een medisch noodgeval. Het is een levensbedreigende ziekte. Als het niet wordt behandeld, kan het ernstige problemen veroorzaken, zoals:

• Darminfectie
• Het afsterven van darmweefsel
• Inwendige bloedingen
• Een ernstige buikinfectie die peritonitis wordt genoemd

Hoe kan ik mijn kind helpen te leven met een darminvaginatie?

Als intussusceptie niet wordt behandeld, is het een levensbedreigende aandoening.

De langetermijnvooruitzichten van uw kind hangen af van hoeveel schade er aan de darmen is toegebracht. Kinderen bij wie het beschadigde deel van de darm is verwijderd, kunnen langdurige problemen ondervinden. Het verwijderen van een groot deel van de darm kan het spijsverteringsproces beïnvloeden. Het kan zijn dat deze kinderen meer moeten eten en drinken om de voedingsstoffen en vloeistoffen binnen te krijgen die ze nodig hebben.

Praat met de zorgverlener van uw kind over de prognose van uw kind.

Wanneer moet ik de zorgverlener van mijn kind bellen?

Intussusceptie is een medisch noodgeval. Bel direct de zorgverlener van uw kind als uw baby:

• Schuddende, hevige buikpijn
• Bloedige of rode geleiachtige ontlasting
• Koorts
• Overige tekenen van ernstige ziekte

Kernpunten over invaginatie bij kinderen

• Intussusceptie is een ernstig probleem in de darm. Het is een medisch noodgeval.
• Het treedt op wanneer een deel van de darm in een ander deel schuift. De darm vouwt zich dan in zichzelf als een telescoop.
• Dit creëert een blokkade of obstructie. Hierdoor kan het voedsel dat wordt verteerd niet meer door de darm.
• In veel gevallen kan het worden gecorrigeerd tijdens diagnostisch onderzoek. Soms gaat het vanzelf over. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn.
• Als het niet wordt behandeld, kan intussusceptie levensbedreigend zijn.
• Intussusceptie kan opnieuw gebeuren, vooral als het de eerste keer niet wordt behandeld met een operatie.

Volgende stappen

Tips om u te helpen het meeste uit een bezoek aan de zorgverlener van uw kind te halen:

• Weet wat de reden voor het bezoek is en wat u wilt dat er gebeurt.
• Voor uw bezoek kunt u vragen opschrijven die u beantwoord wilt zien.
• Noteer bij het bezoek de naam van een nieuwe diagnose, en eventuele nieuwe medicijnen, behandelingen of tests. Noteer ook eventuele nieuwe instructies die de arts u geeft voor uw kind.
• Weten waarom een nieuw medicijn of een nieuwe behandeling wordt voorgeschreven en hoe het uw kind zal helpen. Weet ook wat de bijwerkingen zijn.
• Vraag of de aandoening van uw kind ook op andere manieren kan worden behandeld.
• Weet waarom een test of procedure wordt aanbevolen en wat de resultaten kunnen betekenen.
• Weten wat u kunt verwachten als uw kind de medicijnen niet inneemt of de test of procedure niet ondergaat.
• Als uw kind een vervolgafspraak heeft, noteer dan de datum, het tijdstip en het doel van dat bezoek.
• Weten hoe u na kantoortijd contact kunt opnemen met de arts van uw kind. Dit is belangrijk als uw kind ziek wordt en u vragen hebt of advies wilt.