“Denk” Fear Factor en Iron Chef gecombineerd en je hebt HET potentieel meest walgelijke buffet van vakkundig bereide voedseldelicatessen op de planeet. De wereld is werkelijk zeer gevarieerd, vooral wanneer je op onderzoek uitgaat naar wat voor een gemoderniseerd, verwaterd Amerikaans gehemelte een vreemde ick-factor is geworden. De waarheid is dat zo “vreemd” als de meeste van deze gerechten kunnen zijn, velen hebben diepe culturele achtergronden, sommigen van hen de bijgerechten van beroemde feesten en de tafels van koningen.
Alle vitale organen van zowat elke diersoort zijn ooit geconsumeerd en sommige ervan zijn rijk aan de beste voedingsstoffen. Mieren uit het Amazonegebied, halfgekookte foetale eieren, kronkelende wormen in alle soorten en stadia van hun leven, hoeven, snavels, oren en oogballen zijn allemaal op efficiënte wijze culinair benut. De bereidingswijzen zijn net zo verleidelijk: fermenteren, inmaken, infuseren, koken, föhnen, ontbinden, en gewoon levend en kronkelend opdienen.
Culinair opwindend voor sommigen, eeuwenoude tradities voor anderen
Als je een gag-seeker bent, een foodie avonturier, of op zoek naar een verleidelijk nieuw etnisch gerecht om aan gasten te serveren dat veel verder gaat dan de gewone etentjes, dan zijn hier enkele van de beruchte “Ik hoop dat ik nooit…” gerechten, en hoe ze worden bereid, van over de hele wereld.
Deze kaas is zo smerig dat hij verboden is…
Casu Marzu, een pecorinokaas en Sardijnse specialiteit, behoort zonder twijfel tot de meest walgelijke kazen ter wereld. De directe vertaling is “rotte kaas” en terecht: blokken van anders zo mooie Italiaanse pecorinokazen worden met opzet zo geprepareerd dat ze de natuurlijke broedplaats worden van nesten maden – de natuurlijke voorbodes van rot en bederf. Alsof pecorino nog niet scherp genoeg was…
Zoals vele andere etnische gebruiken en tradities is formaggio marcio een generaties oude culinaire delicatesse, met wortels in de familiegeschiedenis. Het productieproces van casu marzu, ook wel “madenkaas” genoemd, wordt beschouwd als een proces van fijn gedoseerde fermentatie. Hoe traditioneel de consumptie van kaas met maden ook is, het past niet bij de moderne manier van voedselbereiding en hygiëne, en daarom is de kaas in kwestie officieel illegaal. Laat dat u er niet van weerhouden om op uw Italiaanse reizen op zoek te gaan naar een stuk kaas, ook al kost het u een fors aantal euro’s en is het afkomstig van een “zwarte markt” venter. “Godfather, wil je formaggio marcio? Wij zullen u formaggio marcio bezorgen, maakt u zich geen zorgen.” Er zijn berichten dat het precies zo smaakt als je je kunt voorstellen: sterke pecorino, de kruiperige snot-plompe lichamen van insectenlarven, en het slijmerige vet dat ze van de verteerde kaas hebben gemaakt. Oh, en de wormen springen van de kaas terwijl je hem eet. Schurft!
Mongoolse Boodog
Ze noemen het niet voor niets “Buiten-Mongolië”. Nomaden, zonder roestvrijstalen gourmetkeukens, hebben eeuwen geleden vernuftigere manieren gevonden om een hele geit, soms marmot (maar die kunnen vlooien hebben die de builenpest verspreiden, dus is geit misschien een betere keuze), van binnen naar buiten te koken, nadat je hem ondersteboven hebt gehangen, hebt laten leegbloeden en zijn poten hebt gebroken. De vulling is ook een beetje niet-westers: gladde hete stenen gepropt in elke denkbare holte en zelfs tot onder de huid van de poten waar je de gebroken botten eruit zou hebben gerukt. Blaas het beest in de föhn tot het de gewenste gaarheid heeft; het kan ook boven een open vuur worden geroosterd. Dat is authentiek Mongools gebarbecued vlees, Boodog.
Zachtgekookte foetale eend
Balut staat met een aardverschuiving bovenaan in de categorie bruto eieren, waartoe ook 100 jaar oude eieren zouden moeten behoren. Balut is een vrij normaal en onopvallend straatvoedsel dat zowel in de Filippijnen als in Vietnam verkrijgbaar is. Het heeft ook een wijdverspreide reputatie verworven als een van de grofste etnische delicatessen aller tijden. De meeste eieren waarmee Amerikanen vertrouwd zijn, zijn onbevruchte eieren. De balut daarentegen zijn bevruchte eendeneieren, die men gedurende een bepaalde tijd, meestal enkele weken, heeft uitgebroed of invitro heeft laten groeien. Pel de schaal en naast een typische zachtgekookte eierachtige binnenkant zit ook het kleine inerte lichaam van een foetale eend – kleine botjes, veren, snavel en al, sommige meer ontwikkeld dan andere. De meeste mensen raden aan om het zo uit de schaal te slurpen, met een snufje zout. Er is een juiste manier om van balut te “genieten”.
Schaapskop in zijn geheel
Schaapskop is een traditionele delicatesse die in een aantal regio’s in de wereld wordt geserveerd, waaronder het Middellandse Zeegebied en Noord-Europa. Je vindt gerookte versies en recepten voor schapenkoppensoep, meestal in zijn geheel en intact gepresenteerd, soms met hersenen, vaak zonder (riskant om te consumeren). De oogballen en de tong zijn bijzondere delicatessen. In Amerika worden de meeste vleessoorten gescheiden van hun kop, hun voeten en hun staart, zodat we kunnen vergeten dat we iets eten dat ooit een kop, voeten en een staart had en op dat moment noemen we het geen koe of varken meer, maar T-bone steak, en bacon. Hier ligt de griezelige factor in het zitten aan een maaltijd van hele schapenkop.
Octopus, Straight-Up
Alles wat nog leeft en kronkelt is voer voor een “meest walgelijke” lijst. Rauwe zeevruchten zijn legendarisch in de meeste Aziatische keukens. Japanse sushi is berucht in de rauwe wereld. Rauwe octopus is gebruikelijk, net als nog levende octopus, rechttoe rechtaan geserveerd op een bord of in een schaal. Babyoctopus (sannakji) kan in hapklare, nog kronkelende stukken worden gesneden, met zuignappen en al, of in zijn geheel kronkelend worden opgeslokt. Octopus is precies zoals je je kunt voorstellen: rubberachtig, kauwbaar en tamelijk smaakloos en sommige dappere avonturiers melden dat de zuignappen onderweg naar beneden blijven kleven. Hoe dan ook, het gerecht is al eeuwenlang een gewaardeerd onderdeel van de Koreaanse keuken en wordt beschouwd als een vitaliteitsverhoger en een gezond voedingsmiddel. Aan de andere kant van het spectrum wordt Koreaanse kimchi vaak maandenlang ondergronds in potten gefermenteerd en wordt er soms gebruik gemaakt van gepekelde zeevruchten als smaakmaker.
Vakanties in Alaska: “Eet de stinkkoppen niet”
Zalm is een hoofdbestanddeel van het dieet van de inheemse bevolking van Alaska en de inheemse bevolking gebruikt van oudsher alle delen van de vis. Een van de traditionele lekkernijen zijn gefermenteerde zalmkoppen. In de volksmond heeft dit gerecht de naam “stinkkoppen” gekregen. De hoofden van de koningszalm worden in de grond begraven in fermentatiekuilen, in plastic of houten vaten gedaan, of zelfs in plastic zakken voor voedselopslag, en men laat ze een paar weken of langer de natuur zijn gang gaan. De koppen worden dan geoogst en als een soort brij geconsumeerd.
“Stinkkoppen” als een aparte etnische keuken zijn in diverse media aan bod gekomen, het laatst in het programma “Bizarre Foods” van The Food Network. Op zichzelf zijn zalmkoppen niet weerzinwekkend, hele visgerechten zijn een legitiem onderdeel van de rustieke EN haute cuisine overal ter wereld en koningszalm is een echte werelddelicatesse. Wat de “walgelijke” zenuw heeft geraakt is het overheersende feit dat een groot deel van het bereidingsproces van de stinkkop minder te maken heeft met fermentatie en meer met rot en ontbinding. Het gerecht is, naar moderne culinaire normen, niets anders dan rotte zalmkoppen, zij het gekoesterde tribale kost. Stelt u zich eens voor, een emmer vol grote zalmkoppen die tijdens de warme zomermaanden een paar weken buiten blijven liggen. Buiten de inheemse cultuur van Alaska is het onderwerp van de stinkkoppen niet meer dan een nieuwigheid, maar vanuit gezondheidsoogpunt vormt de traditie van het eten van stinkkoppen een reële en voortdurende uitdaging voor de regionale gezondheidswerkers in Alaska die geconfronteerd worden met frequente en soms ernstige, totaal vermijdbare gevallen van botulisme.
Dodelijke Vis: License to Cook
Een van Japans meest elitaire delicatessen is ook een van de gevaarlijkste gerechten die je ooit in je mond zou kunnen stoppen. De fugu vis is een schattig klein kogelvisje, nauwelijks “walgelijk”, maar dodelijk, zeker. In de vitale organen van de vis zit dodelijk gif, tetrodotoxine, een natuurlijk afweersysteem dat aanvallers verlamt. Als je genoeg gif van deze vis binnenkrijgt, ga je kopje onder en sterf je een langzame dood door bewusteloze verlamming en verstikking. Momenteel bestaat er geen anti-gif om de gevolgen van fugu-vergiftiging ongedaan te maken. Ongeacht het risico bereiden getrainde en gediplomeerde fugu-koks in de meest luxueuze restaurants van Japan behendig fugu’s voor de hogere kringen, fugu-aficionado’s en culinaire sensatiezoekers. De koks houden zich aan strikte richtlijnen voor bereiding, hygiëne, opslag en verwijdering om het risico tot een minimum te beperken.
Heeft fugu iemand gedood? Jazeker, hoewel het aantal sterfgevallen als gevolg van fugu-consumptie tegenwoordig gering is en over het algemeen per ongeluk plaatsvindt. Voor echte gastronomische genoegdoening kunnen de beste koks fugu bereiden met een restje gif, dat naar verluidt tintelt op de tong en de eter een zintuiglijke ontmoeting met de dood bezorgt. Het potentiële risico maakt fugu nog opwindender om te consumeren en één die niet op het bord van de Japanse keizer mag belanden.
Gegelliseerde Moose Nose
Het deel ‘gelei’ doet het zoet klinken, als een heldere gelei die je op een lekker dik plakje geroosterd zuurdesem smeert. Maar gelei is hoe de elandneus wordt bereid, geen gelei zoals in broodbeleg. Dit is, nadat al het koken klaar is, een traditioneel en aloude Alaska schotel van echt gesneden eland snuit. Wit vlees of donker?
De lijst kan nog wel even doorgaan EN nog interessanter is het om deze te tekenen vanuit het perspectief van iemand die ver buiten het Amerikaanse dieet staat. Een niet-Amerikaanse lijst van meest walgelijke “delicatessen” zou waarschijnlijk beginnen met de All-American hotdog en een zak varkenszwoerd: “Een afschuwelijke, maar slimme vermomming van afgedankte dierlijke delen die niets doen voor je gezondheid of viriliteit.”
Vleermuizenpasta – Zorg ervoor dat je dit als laatste probeert, want het kan je doden.
Verstrooi eerst een stel vliegende muis-, fruit- of vosvleermuizen in een afgelegen dorp.
Doe ze levend in een pan met kokend water of melk.
Rooster ze tot ze gaar zijn.
Hak ze fijn en maak er een pasta van met Thaise kruiden en specerijen.
Of probeer, als je een overvloed aan fruitvleermuizen hebt, dit optionele recept voor Fruitvleermuissoep.
Vleermuizen maken deel uit van de inheemse keuken in Thailand, delen van China, Guam en meer, maar ze worden beschouwd als beruchte ziektedragers. Je zou kunnen overwegen om ze onderaan je culinaire To-Try lijst te zetten.
Jouw beurt? Wil je $500 winnen?
We wilden er zeker van zijn dat we de meest walgelijke delicatessen zouden vermelden, maar de wereld is groot, en dus hebben we uw hulp nodig. Als u een gerecht hebt gezien of gehoord dat volgens u de smerigste maaltijd ter wereld is, deel het dan met ons. Op 23 maart maken we een lijst van de finalisten, waarop het publiek kan stemmen op onze blog. De winnaar ontvangt 500 dollar.
Gelieve de naam van het gerecht, een link naar een afbeelding van het gerecht, een beschrijving van het gerecht, en uw email adres. Bedankt voor uw hulp bij het meedingen naar dit artikel!
Update: finalisten geselecteerd…graag nu stemmen!
Heel veel succes met de wedstrijd, en bedankt voor het meedoen! Prijsvraag ongeldig waar verboden door de wet.