“You put your right foot in,
You put your right foot out,
You put your right foot in,
And you shake it all about.
Je doet de Hokey Pokey,
En je draait het allemaal rond,
Dat is waar het allemaal om draait…”
Geen enkel liedje lijkt zo’n goede tijd voor mensen te symboliseren en een glimlach op hun gezicht te toveren als “The Hokey Pokey.” Maar waar komt dit eigenzinnige liedje vandaan? Dat ligt ingewikkeld.
LONDEN OORSPRONG
In 1942 creëerde de Ierse liedjesschrijver en uitgever Jimmy Kennedy, vooral bekend van “The Teddy Bear’s Picnic,” een dansje, en een bijbehorend instructieliedje, genaamd “The Hokey Cokey.”
Het liedje, geschreven om de in Londen gelegerde Canadese troepen te vermaken, leek op de “Hokey Pokey” die we vandaag de dag allemaal kennen.
Componist Al Tabor vermaakte ook Canadese troepen in oorlogstijd in Londen, en schreef in 1942 een meedansliedje genaamd “The Hokey Pokey.” Hij beweert dat de naam afkomstig is van de Londense ijsverkopers uit zijn jeugd, genaamd “Hokey Pokey Men.” De bijbehorende dans leek erg op die van Kennedy.
MEDEWIJS, AAN DE ANDERE ZIJDE VAN DE VIJVER …
In 1946, totaal onwetend van de Britse “Hokey Cokey” en “Hokey Pokey”, namen twee muzikanten uit Scranton, Pennsylvania -obert Degan en Joe Brier – “The Hokey-Pokey Dance” op om de zomervakantiegangers in de resorts in de Poconos Mountains te vermaken. Het lied was een regionale favoriet op feesten en in resorts voor de rest van de jaren 1940, maar dat is nog steeds niet het lied dat we vandaag de dag kennen.
Om de zaken nog meer te verwarren, beweerde de Britse bandleider Gerry Hoey ook dat hij een soortgelijk lied, “The Hoey Oka,” had geschreven in 1940.
Maar DE DEUN KENNEN WE VANDAAG …
De algemene overtuiging is dat Charles Mack, Taft Baker en Larry Laprise de Amerikaanse versie van het lied “The Hokey Pokey” in 1949 schreven om skiërs te vermaken in het Sun Valley Resort in Idaho. Het liedje was een hit in de resorts, dus nam Laprise het op.
De opname flopte, maar Degan en Brier ontdekten het en klaagden Laprise aan voor het rippen van hun “Hokey-Pokey Dance.” Ondanks het feit dat zijn versie na die van hen uitkwam, won Laprise de rechten op alles wat met “The Hokey Pokey” te maken had.
In 1953 nam Ray Anthony’s orkest het op – een dubbele A-side single met “The Bunny Hop”- en het haalde de 13e plaats in de hitlijsten. Dat is de versie die we vandaag de dag kennen.
Een MAGISCHE GESCHIEDENIS
De oorsprong van het liedje gaat echter nog verder terug. Sommigen beweren dat “The Hokey Pokey” (of “Cokey”) een verbastering is van “hocus pocus”, de bekende term die door goochelaars wordt gebruikt.
“Hocus pocus” is op zijn beurt afgeleid van een Latijnse regel in de katholieke mis, “Hoc corpus meum” (“Dit is mijn lichaam”), waarmee de transformatie van het communie-“brood” in het lichaam van Jezus Christus wordt aangeduid.
De dans die bij het lied hoort – waarbij alle deelnemers in een ring dansen, de betreffende arm of voet erin of eruit steken, en dan in het rond schudden – gaat ook een heel eind terug in de tijd.
Dergelijke dansen en liedjes zijn opgenomen in Robert Chambers’s Popular Rhymes of Scotland (1826); andere versies zijn terug te voeren op 17e-eeuwse minstrelen.
De ECHTE OORSPRONG?
Maar de vroegste nauwkeurige vermelding, tot nu toe, van het lied dat we allemaal kennen en liefhebben is van een verslag, gedateerd 1857, van twee zusters uit Canterbury, Engeland, op een reis naar Bridgewater, New Hampshire. Tijdens hun bezoek leerden ze de plaatselijke bevolking een liedje dat ongeveer als volgt ging:
“I put my right hand in,
I put my right hand out,
I give my hand a shake, shake, shake,
And I turn myself about.”
Het lijkt erop dat de uitvoering van het liedje – “Right Elbow In” en meerdere coupletten lang – gepaard ging met “gepaste gebaren” en werd gedanst met een langzame, ritmische beweging.
Of er nu wel of niet ooit een eerdere verwijzing zal worden gevonden, het lijkt erop dat de oorsprong van “The Hokey Pokey” niet in Amerika ligt, zoals momenteel wordt beweerd. Het liedje werd er slechts geïmporteerd. De grote populariteit van het liedje maakt het echter wel degelijk deel uit van de Americana.
Ddie Deezen speelde in meer dan 30 speelfilms, waaronder Grease, WarGames, 1941, en The Polar Express. Hij was ook te zien in verschillende tv-shows, waaronder Magnum PI, The Facts of Life, en The Gong Show. En hij heeft duizenden voice-overs gedaan voor radio en tekenfilms, zoals Dexter’s Laboratory en Family Guy.