Het is een manier om werkwoorden te gebruiken om “virtuele informatie” te beschrijven – met andere woorden, onze emotionele perceptie, vooringenomenheid of houding ten opzichte van iets, in plaats van alleen maar een feit te vermelden.
Snel antwoord:
De Spaanse aanvoegende wijs is De aanvoegende wijs (el subjuntivo) is een van de drie stemmingen in het Spaans, de andere twee zijn de aantonende wijs en de gebiedende wijs.
Dat is het in een notendop – maar als je meer nodig hebt dan dit, hebben we meer: in ons langere, meer diepgaande antwoord hieronder, vind je alles wat je ooit zult moeten weten over de tegenwoordige aanvoegende wijs in het Spaans: een volledige uitleg van wat het eigenlijk is, en je go-to gids over wanneer en wanneer je het niet moet gebruiken.
Langer, meer diepgaand antwoord:
“Ik haat de Spaanse aanvoegende wijs.”
Het is een klacht die ik maar al te vaak hoor van Spaanse leerlingen.
En ik begrijp volkomen waarom: het is een van de lastigste grammatica-onderwerpen voor Engelstaligen om onder de knie te krijgen. Niet alleen in het Spaans, maar ook in de meeste andere talen.
Maar laat dat je niet tegenhouden – het is lang niet zo moeilijk als je denkt dat het is.
Nee, serieus, de aanvoegende wijs is niet zo moeilijk om te leren. Het duurt alleen wat langer voordat je het begrijpt, dat is alles.
Maar daar kunnen wij je bij helpen.
Vind hieronder alles wat je ooit moet weten over de aanvoegende wijs in het Spaans: wat het eigenlijk is, en wanneer je het wel en niet moet gebruiken.
Wacht maar af – het wordt in een mum van tijd een tweede natuur voor je!
Wil je wat extra hulp met de Spaanse aanvoegende wijs?
Oefen vandaag nog je weg naar perfectie met de Spaanse aanvoegende wijs-grammatica-unit van onze app Busuu.
Wat is de Spaanse aanvoegende wijs?
In een notendop, de aanvoegende wijs in het Spaans is een manier om werkwoorden te gebruiken om “virtuele informatie” te beschrijven.
Met andere woorden, onze emotionele perceptie, vooringenomenheid of houding ten opzichte van iets, in plaats van alleen maar een feit te beschrijven.
En dit is het echt interessante: het is een stemming, geen tijdsvorm.
Nu, voordat je beelden gaat oproepen van humeurige werkwoorden die zitten te mokken in hun conjugatiegroepen, zal ik je uitleggen wat het verschil is tussen stemmingen en tijdsduren.
We gebruiken werkwoordstijden – zoals presente, pretérito imperfecto, en futuro – om een actie te beschrijven die heeft plaatsgevonden.
We gebruiken stemmingen – indicativo, subjuntivo en imperativo – om weer te geven hoe we over die actie denken.
Laten we eens kijken naar een voorbeeld van de aanvoegende wijs in het Engels:
Zinnen (of afhankelijke bijzinnen, als je het correcte grammaticale jargon wilt gebruiken) die aan het begin van een zin staan, zoals, “als ik jou was”, of “als ik het geweten had” gebruiken de Engelse aanvoegende wijs.
Waarom? Omdat deze zinnen worden gebruikt om twijfel (een gevoel!) over een bepaalde actie uit te drukken.
Krijg je al een beetje gevoel voor de Spaanse aanvoegende wijs?
Als je antwoord ergens tussen een volmondig ‘ja’ en een aarzelend ‘een beetje’ in ligt, heb je de basistheorie te pakken.
Slim werk!
Nu is het tijd om de theorie toe te passen op situaties uit het dagelijks leven.
De Spaanse aanvoegende wijs in actie: de do’s en don’ts
Hier komt het op neer: de aanvoegende wijs wordt in het Spaans op heel veel verschillende manieren gebruikt.
In plaats van je te vervelen met een lange lijst regels die je uit je hoofd moet leren, geven we je hier alles wat je nodig hebt om te begrijpen wanneer je de Spaanse aanvoegende wijs wel en niet moet gebruiken.
Gebruik de aanvoegende wijs wel als je je houding ten opzichte van iets feitelijks beschrijft, of een feit met betrekking tot iemand, op voorwaarde dat…
1. Er staan twee werkwoorden in de zin, met een “que” ertussen
Voorbeeld:
¿Quieres que prepare algo de comer?
Wil je dat ik iets te eten voor je maak?
Carlos espera que salgamos pronto.
Carlos hoopt dat we vroeg vertrekken.
2. De ‘persoon’ van het eerste werkwoord is anders dan de ‘persoon’ van het tweede werkwoord
Voorbeeld:
¿Quieres (tú) que prepare (yo) algo de comer?
Wilt u dat ik iets te eten voor u maak?
(Letterlijke vertaling: wil je dat ik iets te eten voor je maak?)
3. De eerste van deze twee werkwoorden drukt onzekerheid, twijfel, een wens of een soort emotie uit
Voorbeeld:
Me extraña que no vengan a la fiesta.
Ik vind het vreemd dat ze niet naar het feest komen.
No soporto que Susana nunca recoja la mesa.
Ik kan er niet tegen dat Susana nooit de tafel afruimt.
Als een zin alle drie deze vakjes aankruist, dan ja – dan moet je zeker de aanvoegende wijs gebruiken.
Let wel: de eerste van de twee werkwoorden staat altijd in de aantonende wijs, de tweede altijd in de aanvoegende wijs.
Nu een paar stiekeme uitzonderingen.
Sorry! Maar laten we eerlijk zijn: het zou geen grammatica zijn zonder op zijn minst een paar rode haringen.
Hier volgen een paar belangrijke uitzonderingen op de regel:
- Ojalà – een veelgebruikt woord in het Spaans om hoop uit te drukken – wordt altijd gevolgd door de aanvoegende wijs, of het werkwoord nu gevolgd wordt door een “que” of niet.
Voorbeeld:
Ojalá no llueva mañana.
Ik hoop dat het morgen niet regent.
Ojalá que apruebe el examen.
Ik hoop dat ik slaag voor het examen.
- Wanneer je iemand de beste wensen doet – hetzij wanneer hij jarig is, op reis gaat of zich niet lekker voelt – komt de “que” aan het begin van de zin, en de aanvoegende wijs komt direct daarna.
Voorbeeld:
¡Que pases un buen finde!
Ik hoop dat u een fijn weekend heeft!
¡Que tengas buen viaje!
Ik hoop dat u een goede reis heeft!
¡Que te mejores!
Ik hoop dat het beter met je gaat!
Gebruik de aanvoegende wijs niet…
1. Als je het over dezelfde persoon hebt
Als beide werkwoorden naar dezelfde persoon verwijzen als je een emotie beschrijft, een gevoel, een wens doet en je hebt twee werkwoorden, dan hoef je de aanvoegende wijs niet te gebruiken.
In zulke gevallen is een “que” normaal gesproken niet nodig; in plaats daarvan staat het tweede werkwoord in de infinitiefvorm (zoals comer – eten).
Voorbeeld:
Tengo ganas de verte.
Ik verheug me erop je te zien.
Espero ir a la fiesta del sábado.
Ik hoop dat ik zaterdag naar het feest ga.
Me encanta aprender español.
Ik leer graag Spaans.
2. Als er geen signaal is
Er zal altijd een of ander ‘signaal’ zijn dat de aanvoegende wijs in werking zet.
Het kan de vorm aannemen van een ander werkwoord of een uitdrukking die een emotie beschrijft; een verandering van persoon; goede wensen geuit aan iemand anders; of het woord “ojalá”.
Wat het signaal ook mag zijn, het zal er altijd zijn.
Dus voordat je de subjunctief gaat gebruiken, controleer of het signaal – dat wat je het allerbelangrijkste startsein geeft – er is.
Een paar laatste adviezen
Behandel de subjunctief niet als een saaie lijst met regels die je uit je hoofd moet leren.
Je zult je dagenlang angstvallig op je hoofd krabben en nergens toe komen.
Want als het om de aanvoegende wijs gaat, gaat het om de betekenis – niet om de regels.
Neem in plaats daarvan gewoon even de tijd om na te denken over wat je wilt zeggen of schrijven. Houd dit artikel bij de hand en kijk of wat je probeert te zeggen in de aanvoegende wijs past.
En na een poosje hoef je niet meer na te denken. Je weet het gewoon!
Wil je meer lastige grammaticale punten onder de knie krijgen in het Spaans? Of in een andere taal, misschien?
Wij zijn Busuu, de app die het leren van een taal makkelijker maakt voor iedereen. We helpen u graag.