Gemma Berryman kreeg de diagnose MS toen ze nog maar 16 jaar oud was. Zes jaar later heeft ze besloten dat haar aandoening haar er niet van weerhoudt haar dromen na te jagen en hoopt ze andere jongeren met MS te inspireren door haar verhaal hier te delen.
Dit jaar juni doe ik mee aan de parachutemaand Jump in June van de MS Trust, waarbij ik op 10.000 voet uit een vliegtuig spring. Ik hoop het werk dat de MS Trust doet te steunen en ik wil andere MS-patiënten zoals ik inspireren. Ik wil ook het bewustzijn over de ziekte vergroten, vooral bij jonge mensen die misschien dezelfde ervaringen hebben als ik.
Ik was 16 toen ik mijn eerste symptomen van MS kreeg. Ik werd blind aan mijn rechteroog en had gevoelloosheid in mijn hele lichaam. Na talrijke tests en MRI-scans bevestigden de artsen dat ik MS had. Ik had geen idee wat het was en afgezien van het gebrek aan gezichtsvermogen en de gevoelloosheid, voelde ik me helemaal prima in mijn vel. Ik deed onderzoek naar MS en het was best moeilijk te aanvaarden, wetende hoe snel het zich kon ontwikkelen. Na een aantal bezoeken aan de polikliniek realiseerde ik me dat ik waarschijnlijk de enige wachtende patiënt onder de 30 was, wat het nog moeilijker maakte om me erbij neer te leggen dat ik een tiener met MS was.
In juni is het 6 jaar geleden dat ik de diagnose kreeg en ik wil echt dat mijn verhaal een positief verhaal wordt om hopelijk anderen te inspireren. Meedoen aan een parachutesprong is niet alleen een persoonlijke uitdaging voor mij, maar ook mijn manier om te laten zien dat MS je leven niet hoeft te beheersen, en een manier om terug te geven en de MS Trust te bedanken voor de steun die zij bieden. Ik hoop dat dit de eerste van vele inzamelingsacties is waaraan ik mag deelnemen. Ik heb absoluut geleerd om te gaan met alle ups en downs die MS met zich meebrengt, de onvoorspelbare progressie van de ziekte en hoe gemakkelijk gezondheid als vanzelfsprekend wordt beschouwd. En ik hoop dat mijn verhaal ook andere jonge mensen met MS laat inzien dat ze er niet alleen voor staan en dat ze alles kunnen bereiken wat ze willen.
Doordat ik zo jong was toen de diagnose werd gesteld, had ik het gevoel dat mijn leven in de wacht werd gezet en dat ik snel volwassen moest worden. Een tijdje terug was er een punt waarop de aandoening me gewoon te veel werd om aan te kunnen. Mijn gezondheid veranderde plotseling en mijn beperkingen werden steeds duidelijker – niet meer zo ver kunnen lopen, een constante strijd tegen vermoeidheid, onophoudelijke hoofdpijnen en gevoelloosheid in mijn hele lichaam – ik voelde me zo hulpeloos en zat. Maar het keerpunt kwam na het lezen van de verhalen van andere mensen over hoe zij hebben doorgevochten en de moeilijke tijden van MS te boven zijn gekomen. De inspiratie die ik heb opgedaan door over deze mensen te lezen, heeft mij de motivatie en de drive gegeven om op te staan en mijn handicap te accepteren.
Ik geloof dat alle MS-patiënten echt inspirerend zijn en dat ieder van ons trots mag zijn op alles wat we hebben bereikt. Ik wilde iets meer doen dan alleen maar de verhalen van anderen lezen en prijzen, dus toen ik het evenement Jump in June van de MS Trust tegenkwam, zag ik een kans. Niet alleen om iets gewaagds te doen om mezelf en anderen trots te maken, maar ook om geld in te zamelen voor de MS Trust om iets terug te doen na alle hulp en steun die ik de afgelopen 6 jaar heb gekregen. Dit is iets wat ik sowieso altijd heb willen doen, en hoewel mijn aandoening een belemmering kan zijn voor sommige dingen, is er niets dat me ervan weerhoudt om deel te nemen aan dit parachutespringevenement.