Ben ik de enige die vraagtekens zet bij de echtheid van een man genaamd Peter Popoff, of, wat dat betreft, van andere beroemde mensen die magische gebeurtenissen in de 21e eeuw voorspellen?
Als Popoffs naam al niet genoeg waarschuwing is, promoot hij ook nog een product dat “wonder bronwater” heet – iets dat ongeveer net zoveel kans op wonderen heeft als het water in mijn gootsteen of de 192-proof wodka in de hand van de alcoholist.
Ik heb wat onderzoek gedaan naar Popoff, de man die in reclamespotjes op de nationale televisie opschept over de wonderen die dit water zou verrichten.
Popoffs website zegt dat het water “helemaal gratis” is en “zonder enige verplichting” wordt geleverd. Dat kan waar zijn. Maar Popoff heeft ervoor gezorgd andere redenen te geven waarom mensen hem geld kunnen sturen – donaties, noemt hij ze.
Een van Popoffs TV-commercials bevat getuigenissen, waaronder een van een man die vertelt over de zegen die tot stand kwam nadat hij het wonderwater dronk. Andere getuigen – of zijn het misschien betaalde acteurs? – vertellen over duizenden dollars kwijtgescholden schulden en nieuw gevonden rijkdom dankzij de magische krachten van het water.
Een getuigenis op YouTube laat een vrouw zien die zelfs zonder te stotteren praat, hoewel er een tijd was, zegt ze, waarin “ik geen spraak had, totaal verlamd.”
“God bevrijdde me van ziektes,” zegt ze. “Mijn man bracht me het bronwater, en ik dronk het. Ik spreek vandaag.”
Popoff heeft deze getuigenissen waarschijnlijk opgenomen voordat zijn website deze waarschuwing plaatste: “NOOIT HET MIRACLE SPRING WATER INGEDRAGEN.”
Wat moeten mensen dan met het water doen als ze het niet kunnen drinken? Dat zegt de website niet. Het water lijkt te komen in een vrij kleine container. Dus ik betwijfel of iemand er een bad in kan nemen of zijn kleren in kan wassen. Ik veronderstel dat iemand een baby zou kunnen dopen, maar een zuigeling heeft waarschijnlijk geen schulden of zonden die kwijtgescholden moeten worden.
De website van Popoff bevat ook wat cynici zoals ik zouden kunnen zien als een juridische disclaimer, het soort dat van pas komt bij rechtszaken. Ondanks de naam van het water, adviseert de website: “Er is niets magisch of mystieks aan.”
Wel, dat is een domper.
Maar er is nog hoop voor Popoff discipelen die misschien een beetje verbitterd zijn omdat ze $25, $50, $200 hebben gedoneerd voor het wonder bronwater en niet weten wat ze er nu mee moeten doen. Zij vragen zich ongetwijfeld af waarom de grote tv-zenders deze reclamespots zelfs maar willen uitzenden. Ik ook.
Of de Popoff-fans nu wel of niet op Donald Trump als president hebben gestemd, misschien kunnen ze zich troosten met het feit dat ze niet de enigen waren die werden misleid.
Duizenden Amerikanen hebben Trump inderdaad op zijn woord geloofd toen hij beloofde “een geweldige, geweldige muur aan onze zuidgrens” te bouwen. En ik zal Mexico voor die muur laten betalen.”
Wel, Mexico betaalt niet. Het Amerikaanse volk betaalt voor alles wat daar wordt gebouwd, tenzij Home Depot, Goya Foods of andere vrijwilligers zoals voormalig staatssenator Jon Woods, in de gevangenis vanwege een veroordeling voor openbare corruptie, en ongeveer 80 medegevangenen het bouwen.
In november 2018 schreven Woods en de andere gevangenen Trump en boden aan om de muur te bouwen in ruil voor verdiende tijdskrediet voor hun straf. De baan zou handig zijn voor Woods, een Springdale Republikein, omdat hij gevangen zit in Fort Worth, Texas.
Of het nu overmoed of een verspreking was, Trump beloofde ook om de nationale schuld te verlagen, die $ 19 biljoen bereikte onder voormalig president Barack Obama. Maar eind vorige maand was de schuld opgelopen tot meer dan 24 biljoen dollar. Het coronavirus en de daarmee samenhangende uitgaven hebben niet geholpen, maar de schuld was al aan het stijgen voordat de pandemie begon.
We weten allemaal dat Trump er trots op is een man van vele woorden te zijn, of ze nu waar zijn of niet, opgenomen of niet. Hij zou zeker nooit vergeleken willen worden met iemand die Popoff heet.
Toch ging Trump dinsdag op de nationale TV en maakte weer een fout. Noem het wat je wilt: een misstap, optimisme door waanvoorstellingen, een leugen. Deze keer verklaarde hij dat een groot deel van de Verenigde Staten “coronavrij” was. Dat is Trumps jargon voor het coronavirus, de pandemie die sinds februari aan minstens 150.000 mensen in het land het leven heeft gekost.
Dit was niet de eerste keer dat Trump de pandemie bagatelliseerde en het succes van zijn regering bij de aanpak ervan overdreef.
Begin februari zei hij: “Over een paar dagen is het bijna tot nul gedaald.
In eind februari voorspelde hij dat het virus “zal verdwijnen.” In zijn woorden klonk zelfs een beetje Peter Popoff-beeldspraak door. “Op een dag, het is als een wonder,” zei Trump. “Het zal verdwijnen. En … het kan erger worden voordat het beter wordt.”
De waarheid is dat de remedie voor kredietproblemen of het coronavirus noch wonderbronwater is, noch hydroxychloroquine, een medicijn dat Trump blijft aanprijzen ondanks de waarschuwing van federale gezondheidsdeskundigen voor de gevaren en het gebrek aan effectiviteit bij de behandeling van het virus.
En of het nu een verspreking was of de geest, negeer alstublieft Trump’s suggestie dat het injecteren van ontsmettingsmiddelen het virus zou kunnen behandelen. Het was een idee dat medische deskundigen en zelfs de makers van Lysol en Dettol snel en wijselijk verwierpen. Dat zouden wij ook moeten doen.
Zelfs met alle teleurstellingen, moeten Popoff en Trump fans niet wanhopen. Dat zou ook niemand van ons moeten doen in deze tijd van quarantaine, complottheorieën, banenverlies en oorlogszuchtige tweets. We wachten allemaal. We hopen allemaal. We zijn allemaal kwetsbaar voor leugens en moeten voorzichtig zijn, leren van onze fouten en dan verdergaan.
Ik wacht ook, maar niet op wonderen of magie. Net als veel Amerikanen van beide politieke partijen ben ik al blij met een gecoördineerde, wetenschappelijke federale reactie die gericht is op: 1. het coronavirus; 2. de economie; en tenslotte 3. de vele leugens die zijn verteld. De eerste twee zullen gemakkelijk zijn; de laatste, een blijvende uitdaging.
Debra Hale-Shelton is te bereiken op [email protected] . Volg haar op Twitter op @nottalking.