Maakt het gegil van je peuter je aan het gillen? Probeer regelmatig een snelle connectie boost en help het schreeuwen verdwijnen.
Toen mijn dochter ongeveer 13 maanden oud was, begon ze te krijsen.
Het gebeurde meestal ’s ochtends als ik me klaarmaakte om het huis uit te gaan. Ik wist dat ze zich afgesloten voelde omdat ik me zo aan het haasten was om me klaar te maken, maar het was onvermijdelijk!
Ik moest ontbijt voor haar maken en me dan aankleden zodat we konden gaan.
Als zij gilde, wilde ik ook gillen
Ik vond het geluid extreem triggeren, het maakte dat ik zin kreeg om te gillen! Elke keer als ze schreeuwde, voelde ik me meer en meer gestrest.
Mijn gebruikelijke reactie was om gewoon te proberen aan de behoeften van mijn dochter te voldoen. Dus als ze gilde omdat het ontbijt niet snel genoeg kwam, pakte ik wat fruit om aan haar te geven.
Als ze gilde omdat ze haar speelgoedkast niet open kreeg of het deksel niet van een doos kon halen, dan maakte ik die voor haar open.
Toch, het geschreeuw ging door.
Ze leek steeds ongeduldiger te worden. Ze was in een paar dagen tijd veranderd in een chagrijnige, schreeuwende peuter.
Ze schreeuwde om dingen die haar nooit eerder hadden gestoord, zoals stromend water in haar badje of mensen die in de trein hard praatten.
Ik begon de ochtenden te vervelen. Ik haastte me meestal om het huis te verlaten met de keuken nog steeds een puinhoop, en alles in chaos!
Ik begreep niet wat er in onze relatie was veranderd, en waarom we ons allebei zo van de kaart voelden.
Ik ontdekte waarom kinderen op onze knoppen drukken en het was een openbaring
Ik had geleerd over de helende kracht van tranen, en hoe de losgekoppelde gevoelens van een kind kunnen leiden tot ontspoord gedrag dat op onze knoppen drukt. Misschien heeft het geschreeuw van mijn peuter daar iets mee te maken?
Schreeuwen, janken of agressie zijn allemaal manieren waarop onze kinderen aangeven dat ze behoefte hebben aan verbinding.
Ik volgde een opleiding tot Hand in Hand Parenting-instructeur en Patty Wipfler legde me uit dat kinderen vaak schreeuwen omdat ze bang zijn.
Het kan zijn dat de situaties waarin ze schreeuwen volkomen normaal en onschuldig lijken, maar dat ze op de een of andere manier vroegere tijden triggeren waarin onze kinderen zich echt bang voelden.
Wilt u meer weten? Ontvang onze gratis gids Begrijp de emoties van kinderen
Voor een pasgeboren baby kunnen er veel situaties zijn die angstig zijn. Het kan zijn dat hun geboorte moeilijk was, dat ze vroege medische interventies hebben ondergaan of gewoon de vele situaties die compleet overweldigend kunnen lijken voor een pasgeborene.
Als we merken dat we in gevaar zijn, gaat ons lichaam over op de vecht- of vluchtreactie en komen er stresshormonen vrij. Huilen is een van de manieren waarop we deze stresshormonen op natuurlijke wijze loslaten als we ons weer veilig voelen, en tranen die om emotionele redenen worden gehuild, blijken zelfs cortisol te bevatten.
Baby’s en kinderen geven stress van angstige ervaringen op natuurlijke wijze af door te huilen, na de gebeurtenis, als ze zich veilig en verbonden met ons voelen.
Soms kunnen ze de gevoelens niet volledig loslaten. De ‘achterstand’ die dan overblijft, is de oorzaak van hun afwijkende gedrag.
De echte reden waarom mijn peuter gilde…
Ik realiseerde me dat ik het gegil van mijn peuter misschien helemaal verkeerd interpreteerde.
Ze gilde niet omdat ze sneller haar ontbijt wilde, of omdat ze wilde dat ik dingen voor haar deed.
Ze schreeuwde om verbinding.
Wat ik vervolgens deed, veranderde alles
Ik kreeg wat luistertijd om de stress los te laten die zich in mij had opgehoopt over het geschreeuw. Ik mocht klagen en schreeuwen over hoe irritant het ’s morgens was als ik me klaar wilde maken en mijn dochter de hele tijd aan het schreeuwen was!
Ik was verbaasd dat ik de dag na mijn luistersessie geen last meer had van het geschreeuw. Het leek gewoon een volkomen neutraal geluid!
En nu ik wist dat er een diepere reden achter het geschreeuw zat, haastte ik me ’s morgens niet meer.
In plaats daarvan ging ik, als ze gilde, langzaam naar haar toe en pakte haar voorzichtig op, soms in de wiegligging.
Ik bood oogcontact en verbinding.
Ze kromde haar rug en begon meteen te huilen, de spanning in haar lichaam eruit te laten.
En de rest van de dag, elke keer als ze gilde, deed ik hetzelfde.
Ik pakte haar langzaam op, en zorgde ervoor dat ik eerst contact maakte. En dan bleef ik staan en luisterde.
Die dag had ze veel kleine huiltjes verspreid over de dag, maar tussen het huilen door speelde ze vrolijk en zelfstandig.
Dit was een extra bonus. Mijn dochter was al zo lang aanhankelijk, dat ik vergeten was dat ze, toen ze jonger was, vaak alleen speelde. Ze ging graag op onderzoek uit, in het vertrouwen dat ik in de buurt was als ze me nodig had.
De laatste tijd had ik me erbij neergelegd dat alle baby’s gewoon ‘aanhankelijk’ zijn.
Het gillen is helemaal gestopt
De volgende dag heeft ze maar een paar keer gegild en is ze gewoon doorgegaan met zelfstandig spelen. We hadden een heerlijke dag waarin we ons hecht en verbonden voelden, zelfs terwijl zij op ontdekkingstocht ging en ik opruimde en kookte.
Ik had zo’n sterk gevoel, dat dit ‘goed’ was!
Dit was hoe het bedoeld was. In plaats van dat ze altijd mijn aandacht opeiste, opgepakt moest worden, en niet geïnteresseerd was in ontdekken, vond ik dat we afwisselende perioden van zelfstandig werken en spelen konden (en moesten) hebben, gevolgd door een hechte interactie daarna.
Steeds ’s avonds aten mijn man en ik tien minuten terwijl zij in een kartonnen doos aan de andere kant van de kamer speelde!
Haar geschreeuw verminderde onmiddellijk, en binnen een paar dagen na de verhuizing naar de buurt om aan te sluiten was het bijna helemaal verdwenen.
Wat het betekent om dichtbij te komen
De periode waarin mijn peuter schreeuwde, heeft me echt geholpen om te begrijpen wat het betekent om dichtbij te komen.
Om te stoppen met de haast om dingen gedaan te krijgen, en in plaats daarvan gewoon tegemoet te komen aan de behoeften van mijn kind.
Die manier van vertragen om contact te maken was iets wat ik echt opnieuw heb moeten leren.
In de drukte van mijn drukke leven komt deze diepe, aandachtige verbinding niet altijd gemakkelijk tot stand, vooral als mijn eigen gevoelens in de weg zitten.
Maar het is wel wat onze kinderen nodig hebben, zich veilig voelen om ons hun gevoelens te laten zien.
Het is een beetje alsof een overstuur vriendinnetje op de koffie komt en ik, in plaats van te luisteren naar wat mijn vriendinnetje me vertelde, druk en afgeleid was, me haastte om de koffie te zetten en koekjes neer te zetten.
Met mijn aandacht op al het andere, is er geen kans voor haar om mij haar gevoelens te vertellen.
Maar als ik ga zitten en aandachtig luister, en vraag of het goed met haar gaat, geeft mijn aandacht haar de ruimte om zich open te stellen en misschien zelfs te huilen.
Het is niet de koffie, het zijn niet eens de koekjes die ervoor zorgen dat onze vrienden zich beter voelen als het leven moeilijk is, (hoewel ze misschien wel een beetje helpen). Wat echt helpt zijn wij. Onze aanwezigheid, onze ondersteunende aandacht en de relatie die we delen.
Zo is het ook met onze kinderen.
Het gaat allemaal om dat speciale moment nadat ons kind iets verkeerds heeft gedaan, datgene wat ons het signaal geeft dat ze onze verbinding nodig hebben, waarop we dichtbij kunnen komen en er gewoon met hen kunnen zijn.
Op dat moment, midden in een emotionele ontreddering, ontstaat echte verbinding.
Misschien lachen ze, of misschien huilen ze, zoals mijn dochter deed.
Maar dat geschreeuw? Dat schreeuwen zal ophouden.
Krijg 6 tips om de overgang naar het peuterschap te vergemakkelijken
Wist je dat je spel kunt gebruiken om contact te maken en het gedrag van je peuter in goede banen te leiden?
Doe mee aan onze GRATIS Play Challenge, en krijg elke dag een nieuw spelidee om uit te proberen, plus veel steun in onze speciale Play Challenge-groep.
Begint 5 oktober! Meld je nu aan.
Kate Orson is instructrice Hand in Hand Parenting en moeder van een 8-jarige dochter.dochter van 8 jaar. Ze komt oorspronkelijk uit Groot-Brittannië en woont nu in Florence, Italië, waar ze beschikbaar is voor consulten en workshops, zowel persoonlijk als online. Je kunt haar bereiken op www.kateorson.co.uk