Guinguette Marais Poitevin

Groene zeeschildpadden zijn bij hun geboorte slechts 5 cm lang. Maar ze worden tot 1,5 meter lang en kunnen meer dan 300 kg wegen, waarmee ze de grootste van de hardschalige zeeschildpadden zijn.

Het rugschild van de groene zeeschildpad, of carapax, is breed, glad en bruinachtig-olijf van kleur. De onderkant van het schild, of plastron, is geel. Groene zeeschildpadden worden zo genoemd vanwege de groenige tint van hun huid. Hun kop kan zich niet in hun lichaam terugtrekken, ondanks de algemene misvatting dat dit wel kan. Hun gestroomlijnde schild en peddelachtige zwemvliezen bereiken snelheden tot 56 km/u (35 mph) en helpen hen om snel en sierlijk te zwemmen.

Groene zeeschildpadden kunnen uren achtereen hun adem inhouden. Omdat ze koudbloedig zijn, heeft de temperatuur van het water invloed op hun vermogen om hun adem in te houden. In kouder water kunnen ze hun adem langer inhouden.

Dankzij hun aan het leven in zee aangepaste eigenschappen, is hun beweeglijkheid onder water niet van toepassing op hun reizen op het strand. Op het land bewegen ze langzaam en trekken zich moeizaam voort met hun flippers. Maar over het algemeen wagen groene schildpadden zich alleen aan land om hun eieren te leggen. Vrouwtjes leggen om de 2-4 jaar eieren als ze geslachtsrijp zijn.

Om hun nestplaatsen te bereiken, trekken groene schildpadden lange afstanden, terug naar de stranden waar ze geboren zijn. Na de paring in het ondiepe water bij de kust, klimmen de vrouwelijke schildpadden op het strand en leggen hun eieren in een kuil. Ze leggen 100-200 eieren per keer en laten die 2 maanden met rust voordat ze uitkomen. Zodra de baby schildpadjes uit het ei zijn gekropen, moeten ze naar het water kruipen en een groot aantal roofdieren, waaronder vogels en krabben, zien te ontwijken.

Groene zeeschildpadden leven wereldwijd in tropische en subtropische oceanen. Er zijn twee soorten groene zeeschildpadden, de Atlantische groene schildpad en de Oost-Pacifische groene schildpad. Er wordt over gediscussieerd of dit ondersoorten zijn of volledig gescheiden soorten. Elk van de populaties heeft zijn eigen voedsel- en broedgebieden. Atlantische soepschildpadden komen voor in de hele Atlantische Oceaan, terwijl Oost-Pacifische soepschildpadden worden aangetroffen in de Indische Oceaan, de Stille Oceaan, de Middellandse Zee en de Zwarte Zee. In meer dan 80 landen ter wereld nestelen groene zeeschildpadden op hun stranden.

Groene zeeschildpadden voeden zich als juveniel met krabben, kwallen en andere dieren. Als volwassen dieren worden ze herbivoor en eten ze voornamelijk zeegrassen en algen.

Beschermingsstatus

Volgens de IUCN staan groene schildpadden op de lijst van bedreigde diersoorten, en hun aantal neemt af. Groene schildpadden worden bejaagd en hun eieren worden door mensen verzameld, een legale praktijk in sommige landen. Groene schildpadden worden ook bedreigd door de vernietiging van broedgebieden en foerageergebieden in zee. Soms raken groene schildpadden per ongeluk verstrikt in visnetten, waardoor hun populatie nog verder afneemt.

In veel landen wordt getracht de hoeveelheid schildpadden en eieren die worden geoogst, te verminderen. Bovendien proberen veel landen de broed- en foerageergebieden te beschermen. Ze worden beschermd door vele verdragen en wetten.

Wat u kunt doen om te helpen

Groene zeeschildpadden kunnen zo veel pleitbezorgers gebruiken als ze kunnen krijgen. Zorg ervoor dat u geen producten koopt die van deze bedreigde diersoort zijn gemaakt. Als u in een gebied woont waar groene zeeschildpadden broeden, kunt u een gemeenschapsinitiatief leiden om de stranden waar ze broeden te beschermen.

Groene zeeschildpadden verspreiding

Groene zeeschildpad bronnen

• National Oceanic and Atmospheric Administration – Green Turtle
• New York State Department of Conservation – Green Sea Turtle Fact Sheet
• IUCN – Chelonia mydas (Groene zeeschildpad)
• National Geographic – Groene zeeschildpad

Blogposts over de Groene zeeschildpad

• SeaWorld rehabiliteert kikkerschildpadden