Dingen die de Minnesota Vikings kunnen leren van de New England Patriots

Na 24-10 verloren te hebben van de Patriots in New England, zijn de Minnesota Vikings op een of andere manier nog steeds in de jacht op de NFC playoffs. Hebben ze iets geleerd van de nederlaag?

Hoewel dit artikel de titel heeft: ‘Dingen die de Minnesota Vikings kunnen leren van de New England Patriots’, zou het de titel moeten hebben: ‘Dingen die de Minnesota Vikings wel en niet kunnen leren van de New England Patriots’.

Omdat het gepast is om hier het positieve te benadrukken, zullen we beginnen met wat ze kunnen meenemen van dit verlies en maandagavond winnend football kunnen spelen in Seattle.

Heb vertrouwen dat dit een getalenteerd footballteam is

Het is al enige tijd geleden dat ik Patriots’ hoofdcoach Bill Belichick zo hard zag werken aan de wedstrijdplanning tegen een tegenstander als hij deed in de week voorafgaand aan de wedstrijd van afgelopen zondag tegen de Vikings.

In de pers sprak hij gloedvol over de ontvangers van de Vikings, hun pass pressure packages en running back Dalvin Cook. Aan de zijlijn van de wedstrijd was Belichick zo geanimeerd als ik hem in jaren heb gezien, pratend met zijn coaches, zijn defensieve secundaire, en zijn offensieve en defensieve lijnen.

Hij wist dat de Minnesota Vikings goed tegen zijn team opgewassen waren, net als de Philadelphia Eagles in de Super Bowl van vorig jaar. De Vikings waren een NFC-tegenstander, waar ze weinig ervaring mee hadden, en Belichick was zich ervan bewust dat als New England Minnesota niet beter kon coachen en beter kon plannen, ze gemakkelijk konden verliezen.

Dat deden ze, en dat deden ze niet. Nadat de Vikings het script van hun eerste balbezit hadden uitgevoerd, waarschijnlijk drie plays die 80% van de NFL defensive coordinators zou anticiperen; quick pass, off-tackle run, wide-receiver screen, waren ze terug aan de zijlijn op hun eerste van vele three-and-outs.

Tom Brady en de Patriot offense gingen in beweging om de Vikings’ linebackers Anthony Barr en Eric Kendricks uit balans te brengen, liepen bewegende slot-routes en bewogen snel langs de zijlijn downfield.

Bang-bang. Zowel offensief coördinator John DeFilippo als hoofdcoach Mike Zimmer leken wel amateurs die tegen professionals speelden toen de Patriots een vroege 7-0 voorsprong namen.

Het talent van de Minnesota Vikings dat Belichick zag en zijn best deed om game-ontwerp tegen te gaan, toonde hem echter al snel enig doorzettingsvermogen. Wat leek op een mogelijke uitval werd een wedstrijd met een gelijke stand van 10 diep in het derde kwart.

Waarom het eindigde als een Viking verlies van twee touchdowns leidt ons naar de tweede les die Minnesota kan (of niet) leren in de nederlaag.

Execute The Offense

Zoals het idioom suggereert, “oefening baart kunst.” Mijn vraag hier is direct: Hebben de Minnesota Vikings hun aanvallende spelboek perfect onder de knie? Het hele jaar door zijn er wel honderd aanvallende opdrachten gemist aan de kant van de bal van de Vikings. Cruciale fouten die drives hebben beëindigd en belangrijke wedstrijden hebben verloren.

Dit is uitsluitend de verantwoordelijkheid van John DeFilippo en Mike Zimmer. Als je mis-irection, screen plays en vertical play-action passing gaat toepassen, moeten alle spelers op dezelfde pagina van het draaiboek staan. Dit klinkt misschien als arm-chair quarterback praat (en in de goede zin van het woord is het dat ook), maar het kijken naar de Vikings’ aanval die kuchte, sputterde en werd rondgebonjourd door een solide, hoewel niet overdreven indrukwekkende New England verdediging was een echt frustrerende ervaring op zondag.

Zo ook Kirk Cousins die vertrouwde op een onwillige ‘paper cut’ pass (checkdown) offense die alleen in de Patriots’ second-level sneed als een eerste tackle werd gemist. Is deze quarterback zo vastbesloten om geen interception te gooien dat hij weigert om de bal in 50/50 play te brengen?

Tegen de Patriots is ‘execution’ agressief spel. Check Super Bowl LLI.

Ook gooide Cousins tijdens de wedstrijd een open Thielen op een diepe route in de eerste helft over de bal heen, en gooide hij Aldrick Robinson in het vierde kwart op een andere diepe pass in de end zone toen de wideout duidelijk twee verdedigers was gepasseerd. De tweede bal werd onderschept en betekende in feite de finale voor New England.

Dit zijn fouten en vergissingen die uitmonden in dramatische gemiste kansen.

Begrijp voorspelbaarheid en onvoorspelbaarheid

Vraag jezelf eens af, Viking-fan – zie je wat er gaat komen als je Cousins ziet klappen voor de bal? Belichick was duidelijk Adam Thielen aan het dubbelen in de wedstrijd. Hij had tien doelwitten, maar slechts vijf vangballen voor 28 yards. Stephen Diggs had een blessure en werd hard aangepakt (5 voor 49), en Belichick hield Kyle Rudolph goed in de gaten, die een ineffectieve 3 voor 38 was.

Dus wie is de volgende man? Laquon Treadwell had 2 vangsten voor 13 yards. Die gozer is compleet waardeloos. Dus waarom is hij bij de starters om te blokken op die wide-receiver screens die werden opgeblazen? Tenslotte, Aldrick Robinson was het doelwit in de tweede helft. Als een engel boven ons, zagen we een paar eerste downs, wat afstand!

Waar ben je geweest, Aldrick? Waar ben je geweest, Flip?

Cousins gaf twaalf passes aan de running backs van de Vikings voor in totaal 33 yards. Ondertussen rende Dalvin Cook negen keer voor 84 yards, waaronder een oogverblindende 32-yarder die het fysieke talent toonde waarvan Bill Belichick deze week getuigde.

Maar de leerling besloot dat hij de meester voor de gek zou houden. Flip was niet van plan om zijn meest begaafde speler in de tweede helft te laten lopen, ondanks zijn bijna negen yard per carry gemiddelde. In feite, terwijl de Patriots 32 keer liepen voor 160 yards, besloten DeFilippo en de Vikings om het slechts 13 keer af te geven, ook al zag Cook eruit zoals hij deed in 2017 voordat hij zijn ACL scheurde, een paarse turbo-boosted nummer 33.

Deze offense is een gecompliceerde mislukking. Het heeft serieus talent – talent dat een coach als Bill Belichick ongetwijfeld vreesde deed zijn best om te verdedigen – evenals een gebrek aan talent waar het, zoals we dit essay afronden, niet veel aan kan doen in 2018.

Fix An Awful Offensive Line

Ik zal ze dit geven. Ze zijn beter dan de New York Giants. Maar dat is het dan ook. Terwijl de Patriots de Viking pass rush met snelle passes en Brady’s vermogen om door een sluitende pocket te stappen dwarsboomden, werd Minnesota keer op keer verslagen door New England’s inside pressure en defensive ends stunts.

Ik kan Flip hier niet de schuld van geven. De man kreeg een ondergemiddelde line en werd opgezadeld met een aantal belangrijke blessures en het plotselinge overlijden van de enige man die er een fatsoenlijke unit van had kunnen maken, wijlen Tony Sparano.

Guards Tom Compton en Mike Remmers zouden op zijn best back-ups moeten zijn. Ze hielden het niet vol tegen New England en ze hebben het het hele seizoen nog niet volgehouden. Riley Reiff is een bruikbare linker tackle, maar rookie Brian O’Neil, die echt talent heeft laten zien, heeft nog een lange weg te gaan voordat hij het volledige NFL spel leert.

Dit probleem overlaten aan general manager Rick Spielman is een vergissing. Als hij ergens in gefaald heeft (en dat heeft hij) dan is het wel in zijn keuzes om een Viking offensieve lijn samen te stellen. Huur je lijncoach vroeg in het seizoen in en maak hem deel uit van het college draft en free-agent proces.

Hold Everyone Accountable (“Do Your Job”)

In plaats van te werken aan wat een effectieve ground game was met onze enige offensieve wildcard (Dalvin Cook) die Bill Belichick wist dat zijn verdediging zou moeten stoppen zonder een extra-man zone te creëren, speelden de Vikings in plaats daarvan de grootste coach van het spel in de kaart door de hele wedstrijd te passen, waardoor ze voortdurend in third-and-longs kwamen, waar ze eindigden met 3-12. Een fout op spelontwerp en spelaanpassing onder vele die we vorige week in New England zagen.

Daar komt nu de vraag of dit verlies van zondag, zoals meer dan één ander dit seizoen, voornamelijk het gevolg is van de Vikings’ aanval, of een combinatie van de ervaring en het vermogen van de offensieve coach.

Na een seizoen 2017 – zonder Dalvin Cook en Kirk Cousins – waarin de Minnesota Vikings op de 10e plaats eindigden in totale overtreding, zijn de Vikings nu in de onderste helft van de competitie gevallen voor 2018.

We hebben nu geleerd om op zijn minst argumenten voor het laatste te horen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *