Liefdesverdriet impliceert een diep verdriet en grote wanhoop die voortkomen uit de onmogelijkheid om bij iemand te kunnen zijn van wie je houdt. De andere persoon houdt misschien niet van je of heeft misschien wel van je gehouden, maar het gevoel is weg. Je zit dan in een situatie die je niet kunt accepteren, maar wat er ook gebeurt, je zult nog steeds niet kunnen hebben wat je wilt.
“De ergste manier om iemand te missen is om naast hem te zitten en te weten dat je hem nooit kunt hebben.”
-Gabriel Garcia Marquez-
Zoals bijna alles in het leven, brengt liefdesverdriet ook een proces van reflectie, zelfontdekking en groei met zich mee. Leonardo Palacios legt uit dat “liefdesverdriet een gevoel van, in het algemeen, droefheid is, en dat het drie fasen kent: ontkenning, schuldgevoel en acceptatie.”
Verloochening, volgens Palacios, houdt in dat men probeert het verlies of een deel van het verlies te herstellen. Schuldgevoel daarentegen houdt in dat men iemand zoekt die verantwoordelijk is voor wat er is gebeurd. Ten slotte impliceert acceptatie de instemming met en het begrip van de emotionele breuk.
Het is echter belangrijk te verduidelijken dat deze drie fasen of stadia niet altijd volledig
worden ervaren of overwonnen. Dit belemmert en hindert uiteindelijk de normale ontwikkeling van een persoon in zijn sociale en emotionele leven.
Om dit te voorkomen, zijn hier drie tips die je kunnen helpen liefdesverdriet te overwinnen:
Begrijp dat liefde een begin en een einde heeft
Misschien wel het meest verontrustende aan liefde is dat het, net als zoveel andere gebeurtenissen in het leven, een begin en een einde heeft. Zelfs de grootste en meest complete liefdes in de wereld moeten eindigen, of het nu de dood zelf is die ze beëindigt. Dat is het einde van het verhaal, en dat veroorzaakt veel pijn.
Over het geheel genomen is het niet nodig dat de dood een rol speelt om te begrijpen dat liefde vluchtig is. Misschien komt dit deels voort uit de dynamiek van de moderne generaties: alles gaat snel, alles vliegt voorbij, en niets duurt.
Het probleem is dat een verhaal dat voorbestemd is om te eindigen, soms in je hart blijft steken.
Hoe je verwachtingen ook zijn, liefde is altijd een onzeker gebied. En, om de een of andere reden, is het zeker dat als er liefde is, er ook pijn is. Vroeg of laat, “A” of “B” omstandigheden leidt altijd tot het einde. Helaas is dit de onontkoombare realiteit.
Het een vervangt het ander niet
De gretigheid om bij iemand te zijn – misschien zonder eigenlijk te weten waarom – maakt dat we soms van partner wisselen zoals we van kleding wisselen. En wanneer een persoon de rouw van een breuk niet goed ervaart, in plaats van zijn probleem op te lossen, zal hij gewoon een ander aan zijn leven toevoegen.
Nou, “het ene ding vervangt het andere niet.” Wat het eerder doet, is in de wond zinken en ervoor zorgen dat die nog groter wordt. Het probleem is dat we een keten van nieuwe relaties en breuken kunnen aangaan. Uiteindelijk leidt dit alleen maar tot een diep gevoel van leegte, zo niet depressie of angst.
Heroverwegen van je gevoelsleven is een positieve stap. Maar om weer op een gezonde manier lief te hebben, moet je eerst leren van je ervaringen uit het verleden. Zonder dat is het duidelijk wat er zal gebeuren. Immers: “Wie de geschiedenis niet kent, is gedoemd haar te herhalen.” Dit geldt des te meer als het je eigen geschiedenis is.
Grote liefde vergeet je niet van de ene op de andere dag
Liefdesverdriet is een moeilijke ervaring. Toch is het belangrijk om het op verschillende momenten te ervaren. Hierdoor kunnen we groeien en volwassen worden. Daarnaast moet je niet vergeten dat echt leren niet uit boeken komt (ook al zijn ze een grote hulp), maar uit levenservaringen.
Je mag niet vergeten dat pijn een sensatie is die we allemaal van nature proberen te vermijden. We zeggen niet dat je van pijn moet gaan genieten – helemaal niet – maar dat je je ervan bewust moet zijn dat het soms werkt als de grootste leraar van het leven. Het is een deel van de wijsheid van het universum. Het is een kans om onszelf beter te leren kennen en om ons te herinneren dat we, door ons iets te moeten ontzeggen waar we van houden, veel waardevolle lessen kunnen leren.
Daarom moet je het tijd geven. Rome is niet in één dag gebouwd, en dat geldt ook voor grote liefdes of grote vergeetachtigheid. Onze liefdeservaringen zijn intens en complex, en daarom is het nodig om ze goed te verteren en de pijn en het ongemak die ze ons bezorgen te beheersen. Op die manier kunnen we echt van de situatie leren.
Er bestaat geen magisch recept om liefdesverdriet te genezen. Maar onthoud dat als je een moeilijke tijd doormaakt, het belangrijk is om altijd tolerant te zijn. Dit betekent verdraagzaam zijn met jezelf, met de geliefde die niet meer bij je is, en met de krachtige en verrassende dynamiek van dit steeds veranderende leven.