Populair op Variety
Cori Thomas zat op de middelbare school toen ze zegt dat Dustin Hoffman zich in een hotelkamer aan haar blootgaf. Melissa Kester was pas afgestudeerd toen Hoffman haar naar verluidt seksueel misbruikte tijdens het opnemen van geluid voor de film “Ishtar.” Een derde vrouw, die anoniem wenst te blijven, zegt dat Hoffman haar heeft aangerand achter in een stationwagon en haar vervolgens heeft gemanipuleerd in een seksuele ontmoeting waar ze getraumatiseerd aan overhield.
Tot Variety spraken de vrouwen over roofzuchtige incidenten met Hoffman die passen in een patroon van vermeend gedrag dat naar voren is gekomen in het kielzog van eerdere beschuldigingen van seksueel wangedrag tegen de nu 80-jarige acteur.
Vertegenwoordigers van Hoffman stelden hem niet beschikbaar om commentaar te geven voor dit verhaal. In een brief aan Variety’s eigenaar Penske Media Corp., noemde Hoffman’s advocaat Mark A. Neubauer van Carlton Fields Jordan Burt de beschuldigingen tegen de acteur “lasterlijke onwaarheden.”
Thomas was 16 jaar oud en een klasgenoot van Hoffman’s dochter Karina op de United Nations International School in New York toen ze de acteur in 1980 ontmoette. Ze was een aspirant-acteur en had een zondagmiddag met Karina en Hoffman door Manhattan gewandeld – de Drama Bookshop bezocht, waar Hoffman een exemplaar van Edward Albee’s “The Zoo Story” voor haar kocht, zei ze, en gegeten bij Jim McMullin’s aan de Upper East Side, waar ze voor de eerste keer kalfspiccata at. Ze bezochten ook de San Remo op Central Park West, waar Hoffman, die midden in een scheiding van zijn eerste vrouw, Anne Byrne, zat, een appartement aan het kopen was. Hoffman liet Thomas en Karina het appartement zien, dat werd gerenoveerd terwijl Hoffman verbleef in een hotel in de buurt van het huis dat hij en Byrne hadden gedeeld.
“Dit was in eerste instantie een van de mooiste dagen van mijn leven,” zei ze. “Een van mijn idolen bracht tijd met me door en praatte respectvol met me.”
Thomas’ ouders – haar vader was de ambassadeur van de V.N. in Liberia – zouden haar bij het restaurant oppikken. Maar volgens Thomas stelde Hoffman voor dat de drie zouden wachten in het hotel waar hij verbleef en bij de maître d’ een briefje zouden achterlaten voor de ouders van Thomas dat ze naar het hotel waren gegaan. Nadat de drie bij Hoffman’s hotelkamer waren aangekomen, “stelde Karina of Dustin voor om naar huis te gaan” naar het huis van Hoffman en Byrne in de buurt, zei Thomas, “omdat het een schoolavond was en zij huiswerk had. Dus zij vertrok, en ik bleef alleen achter in de hotelkamer met hem.”
Kort nadat Karina was vertrokken, volgens Thomas, ging Hoffman naar het toilet. Ze hoorde de douche aan gaan. “Ik zat daar gewoon te wachten op mijn ouders,” zei Thomas.
Na enkele minuten, “kwam hij uit de badkamer met eerst een handdoek om zich heen geslagen, die hij liet vallen,” zei Thomas. “Hij stond daar naakt. Ik denk dat ik bijna in elkaar zakte, eigenlijk. Het was de eerste keer dat ik ooit een naakte man had gezien. Ik was gekrenkt. Ik wist niet wat ik moest doen. En hij maakte er misbruik van. Hij maakte gebruik van het feit dat hij naakt was. Hij stond daar. Hij nam zijn tijd.”
Hoffman trok uiteindelijk een badjas aan en ging op het bed zitten, volgens Thomas, die zei dat hij haar toen vroeg zijn voeten te masseren. Ze voldeed.
“Ik wist niet wat ik moest doen in die omstandigheid,” zei ze. “Ik wist niet dat ik nee kon zeggen, dus deed ik het. En hij bleef maar zeggen: ‘Ik ben naakt. Wil je het zien?'” Thomas zei dat ze deed alsof ze Hoffman niet hoorde terwijl hij suggestieve opmerkingen tegen haar maakte.
“Wat me redde was dat de telefoon ging, en het was mijn moeder beneden om me op te halen,” zei Thomas. “Dus ik ben weggegaan.” Pas tientallen jaren later vertelde ze haar moeder over het verhaal. “Ik was vernederd. Mijn moeder had altijd een gevoel dat er iets onbehoorlijks was gebeurd. Ze bleef het maar vragen, en ik was zo vernederd, dat ik nooit iets heb gezegd.” Tegen Variety zei Thomas’ moeder dat ze in het restaurant aankwam, het briefje ontving en haar dochter ophaalde in het hotel. Ze was bezorgd dat haar dochter alleen met Hoffman in de kamer was geweest.
Cori Thomas heeft haar moeder tot voor kort niets verteld over wat er in de kamer is gebeurd. Ze heeft het ook nooit aan Karina verteld, die jaren later bruidsmeisje was op Thomas’ bruiloft. “Ik wilde haar niet in verlegenheid brengen,” zei ze.
Thomas deelde het verhaal van haar ontmoeting met Hoffman pas zeven jaar nadat het zou hebben plaatsgevonden, toen haar dochter was geboren. Ze vertelde het aan een familielid – die aan Variety bevestigde het verhaal ergens in de jaren tachtig te hebben gehoord – en een aantal goede vrienden. “Een van hen zei: ‘Als dit jouw dochter was, wat zou je dan doen?’ En ik zei: ‘Ik zou de politie bellen,'” zei Thomas, die nu toneelschrijver is.
Kester ontmoette Hoffman terwijl hij “Ishtar” aan het maken was. Kester woonde in Los Angeles en ging uit met een man die aan de muziek voor de film werkte en die haar uitnodigde om de studio in Malibu te bezoeken waar Hoffman de zangtracks voor de liedjes van de film opnam. Bij haar eerste bezoek was, volgens Kester, Hoffman’s tweede en huidige vrouw, Lisa, aanwezig, evenals meer dan één van Hoffman’s jongere kinderen. Bij een ander bezoek, zei Kester, bekeek ze een deel van Hoffman’s optreden in “Death of a Salesman” op VHS met de acteur en anderen in de studio.
“We raakten in gesprek over Arthur Miller, en ik vertelde hem dat ik wilde schrijven,” zei Kester, nu een producent van instructievideo’s voor bedrijven. “Ik vertelde hem over enkele projecten waarin ik geïnteresseerd was, en hij leek echt geïnteresseerd. Ik schaam me als ik eraan terugdenk, want waarom zou hij geïnteresseerd zijn? Het is stom.” Hoffman, volgens Kester, suggereerde dat hij misschien met haar wilde werken en vroeg om haar telefoonnummer, dat ze hem gaf.
Bij een derde bezoek, zei Kester, was ze in de controlekamer met haar vriend en een mannelijke technicus, terwijl Hoffman het vocale spoor voor een van de nummers van de film opnam in een isolatiecabine. Een raam tussen de controlekamer en de cabine, zei Kester, maakte Hoffman zichtbaar voor de mensen in de controlekamer vanaf slechts borsthoogte.
Hoffman, zei Kester, worstelde met zijn zang, en de twee mannen in de controlekamer waren technische aanpassingen aan het maken om te compenseren.
“Hij was in de opnamecabine, en hij had zoiets van, ‘Stuur Melissa hierheen. Ik verveel me. Stuur Melissa hierheen’, zei Kester, die de sfeer als een grapje omschreef. Ze ging met Hoffman de cabine in.
“Hij was misschien wel flirterig, maar het was niet zo dat hij obsceen was, want mijn vriendje is daar,” zei Kester. “Toen maakten ze zich klaar voor een nieuwe opname. Ik sta daar, en het is een beetje een kleine kamer, en hij pakt me vast, dus we kijken allebei naar buiten, zodat we allebei naar de mensen in de studio kijken. Ik denk dat het een beetje flirterig en grappig is, alsof hij me vasthoudt, omdat ik hem ga helpen beter te zingen. Ik voelde me ongemakkelijk. Het is een beetje vreemd. Hij omhelst me terwijl hij zingt. Maar ha ha, het is allemaal een grapje. Mijn vriend staat daar.”
Hoffman ging verder met de take.
“En terwijl hij dat deed, stak hij letterlijk zijn vingers in mijn broek,” zei Kester. “Hij stak zijn vingers in me. En waar ik me het meest slecht over voel, is dat ik niet wist wat ik moest doen. Ik stond daar gewoon. Ik bevroor gewoon in de situatie van ‘Oh mijn god, wat gebeurt er?’ Het is schokkend als je dat overkomt.”
Kester zei dat ze moeite deed om niet te reageren uit angst dat haar vriend of de andere man in de controlekamer zou weten wat er aan de hand was. Ze schatte dat Hoffman zijn vingers 15-20 seconden in haar hield, tot hij klaar was met de opname. Daarna verwijderde ze zich van hem.
“Hij lachte een beetje,” zei ze. “Toen rende ik naar buiten en zat in de badkamer te huilen. Ik dacht: ‘O mijn God.’ Ik had het gevoel dat ik verkracht was. Er was geen waarschuwing. Ik wist niet dat hij dat zou doen.”
Kester verliet de studio en heeft haar vriend, met wie ze al een aantal jaren een langdurige relatie had, nooit verteld over het vermeende incident. Kort nadat het had plaatsgevonden, vertelde ze een vriend dat Hoffman haar had betast en haar had versierd, maar niet de details van het ongewenste seksuele contact. Die persoon bevestigde dat verhaal aan Variety.
Hoffman, zei Kester, belde haar herhaaldelijk na het incident. De eerste keer vroeg hij of ze samen konden komen, waarop zij nee antwoordde, ze had het druk. “De derde keer dat hij belde, toen voelde ik een golf van angst,” zei Kester, die zich zorgen maakte dat Hoffman haar zou gaan stalken. “Toen zei ik: ‘Je moet ophouden met me te bellen. Bel me alsjeblieft niet meer.'” Ze hoorde niets meer van hem. Kester bezocht later met haar vriend de première van “Ishtar” in 1987, maar sprak niet meer met Hoffman.
Een derde vrouw die anoniem wilde blijven vertelde Variety dat Hoffman haar ook heeft aangerand tijdens het werken aan “Ishtar” en dat ze daarna een seksuele ontmoeting met hem had die ze karakteriseerde als met instemming. Ze was 22 jaar oud en had een niet-sprekende rol in een van de nachtclubscènes van de film, opgenomen in New York in de Kaufman Astoria Studios. Hoffman, zei ze, benaderde haar op de set en zei tegen haar “Je bent een echte actrice, nietwaar?” Hoffman nodigde haar uit om in zijn kleedkamer te lunchen, wat ze deed.
Een week later was de vrouw op haar werk bij een antwoordservice toen een vriend van de film haar belde en zei dat Hoffman wilde weten of ze naar de set zou komen en had aangeboden een auto voor haar te sturen. Ze weigerde de rit, maar stemde toe om naar de set te gaan. “Ik kwam van mijn werk. Ik kreeg een penning en ging naar de Kaufman Astoria Studios. Hij begeleidde me rond. Hij zette me in een regisseursstoel. Het was de laatste dag van de opnames.”
Ze zei dat ze het einde van de opnames observeerde, maar toen, toen een wrap party begon op de set, Hoffman vertelde dat ze ging vertrekken. “Hij was zo van ‘Nee, nee, blijf’,” zei ze. “Hij gaf me een drankje. Iedereen was aan het dansen. En hij bleef me maar in de gaten houden.”
Na 1 uur ’s nachts, zei de vrouw, bood Hoffman aan haar een lift naar huis te geven. Hoffman had een chauffeur die een stationwagen bestuurde die zich snel vulde met andere mensen van de set. “Ik zei: ‘Oké, dan ga ik wel op een andere manier naar huis.’ Hij zegt: ‘Nee, we komen wel op de terugweg.'”
De vrouw zei dat zij en Hoffman naast elkaar achterin de stationwagon lagen, die kort daarna in beweging kwam. Ze droeg een rok. “Er zijn mensen centimeters van ons vandaan,” zei ze. “En hij nam zijn hand en stak zijn vingers in mijn binnenste. Ik wist niet wat ik moest doen. Hij lachte naar me. Ik was bevroren. Ik was buiten mijn lichaam.”
De vrouw zei dat ze zich niet herinnert hoe lang het ongewenste contact duurde, en dat ze zich niet in staat voelde iets te doen om het te stoppen. “Er waren daar mensen,” zei ze. “Wat zullen ze van me denken, dat ik een hoer ben, als een er iets van zegt? Wat zou ik zeggen? Hij is Dustin Hoffman.”
Volgens de vrouw zette de auto haar vlak bij haar appartement af, maar Hoffman stopte haar 20 dollar in haar hand en droeg haar op naar de San Remo te gaan, waar hij woonde. “Ik wist niet wat ik moest doen”, zei de vrouw, die zichzelf beschreef als verkerend in een “soort fuga-toestand”, veroorzaakt door haar ontmoeting met Hoffman en gerelateerd aan misbruik dat ze als kind had meegemaakt. Ze belde een taxi en vroeg de chauffeur om “een paar minuten rond te rijden”, daarna vroeg ze hem om haar naar de San Remo te brengen. Daar, zei ze, stond Hoffman buiten het gebouw te wachten. Ze begeleidde hem naar boven, waar hij volgens haar orale seks met haar had en ze gemeenschap hadden.
Op de vraag of ze de ontmoeting in de stationwagon als niet-consensueel zou omschrijven, antwoordde ze “ja.” Op de vraag of ze de ontmoeting in de San Remo als zodanig zou omschrijven, zei ze: “Ik weet het niet.”
Eerder dit jaar kwamen drie vrouwen naar voren met beschuldigingen tegen Hoffman over seksuele intimidatie die naar hun zeggen tientallen jaren geleden plaatsvond. In een brief in de Hollywood Reporter van oktober schreef Anna Graham Hunter, een productie-assistente van “Death of a Salesman” in 1985, dat Hoffman haar op de set lastigviel en aanrandde toen ze 17 jaar oud was. De maand daarop vertelde Wendy Riss Gatsiounis, nu producent voor de National Geographic serie “Genius”, Variety dat Hoffman haar een aanzoek deed tijdens een pitch meeting. Vorige week schreef actrice Kathryn Rossetter in de Hollywood Reporter dat Hoffman haar betastte toen ze samenwerkten aan de Broadway-productie van “Death of a Salesman.”