Hoogst gewaardeerd: 85% The Emperor’s New Groove (2000)
Lowest Rated: 0% Kronk’s New Groove (2005)
Verjaardag: 17 jan. 1927
Geboorteplaats: North, South Carolina, VS
Eartha Kitt was een glamourfiguur uit de gouden eeuw van Hollywood, met een carrière die zich uitstrekte tot in de jaren 2000. Ze werd geboren op een katoenplantage in South Carolina en was blijkbaar een kind van gemengde rassen; het gerucht ging dat haar vader de zoon van de eigenaar van de plantage was en haar door verkrachting had verwekt. Ze trad toe tot de Katherine Dunham Company van zangeressen/danseressen in haar late tienerjaren, waarbij haar elegante schoonheid vanaf het begin opviel. Ze werd een volleerd cabaret zangeres en scoorde haar eerste hit met het Cole Porter lied, “Let’s Do It.” Ze werd ontdekt in 1950 door Orson Welles die haar castte als Helen of Troy in zijn enscenering van Doctor Faustus; dit begon een lange reeks van film, televisie en nachtclub werk. De film “New Faces” uit 1954 was haar eerste succes op het witte doek, en leverde een vinyl EP op met haar twee kenmerkende liedjes: “C’est Si Bon” (de eerste Amerikaanse hitversie van de Franse popstandaard) en “Santa Baby”, het speelse vampierachtige kerstliedje dat decennia later nog steeds een vaste waarde in het seizoen was. Haar faam groeide in de jaren ’60 met een terugkerende rol in “Batman” (ABC 1966-68) (waar ze de Catwoman rol overnam van Julie Newmar) en gastrollen in andere populaire series en haar eigen TV variété special in 1967. In 1968 veroorzaakte ze echter controverse omdat ze zich uitsprak tegen de oorlog in Vietnam toen ze door President Lyndon Johnson werd uitgenodigd voor een lunch in het Witte Huis. Ze werd onderzocht door de CIA en werd daarna jarenlang verbannen uit de Amerikaanse film- en tv-wereld, hoewel ze succes had op West End in Londen, waar ze zowel in de musical Follies als in een latere one-women show schitterde. In 1976 maakte ze een triomfantelijke Broadway-terugkeer in de musical Timbuktu, waarvoor ze een Tony-nominatie kreeg. Haar volgende comeback kwam in het disco tijdperk, toen ze een hit had met “Where Is My Man” en een Bronski Beat samenwerking, “Cha-Cha Heels,” die er beide toe leidden dat ze werd omarmd als een icoon door de homogemeenschap. Later werd ze een voorvechter voor LGBT-rechten en was ze regelmatig te gast bij benefietvoorstellingen. Ook in de volgende twee decennia bleef ze op de planken staan. Eind jaren ’80 keerde ze terug naar Londen voor een reprise van de Follies en in de jaren ’90 toerde ze door Amerika als de Wicked Witch of the West in The Wizard of Oz, terwijl ze ook jaarlijks optrad als cabaretière in New York. Ze keerde terug naar het Verenigd Koninkrijk voor het Cheltenham Jazz Festival in 2008, waar ze een DVD uitbracht van het optreden. Ze stierf aan darmkanker op Kerstmis van dat jaar, in haar huis in Connecticut.