Alcohol Denat. is de generische term die door de cosmetica-industrie wordt gebruikt om gedenatureerde alcohol aan te duiden. Alcohol Denat. en diverse speciaal gedenatureerde (SD) alcoholen worden gebruikt als cosmetica-ingrediënten in een grote verscheidenheid van producten. Veel denaturerende stoffen zijn eerder op individuele basis door het panel van deskundigen voor de beoordeling van cosmetische ingrediënten (Cosmetic Ingredient Review, CIR) als cosmetische ingrediënten beschouwd, terwijl andere, waaronder brucine en brucinesulfaat, denatoniumbenzoaat en quassin, nog niet eerder zijn beoordeeld. Quassin is een bittere alkaloïde die wordt verkregen uit het hout van Quassia amara. Quassin is gebruikt als insectenbestrijdingsmiddel en insecticide en verscheidene studies tonen de doeltreffendheid ervan aan. Bij orale doses tot 1000 mg/kg met ratten was Quassin niet toxisch in acute en korte-termijn tests, maar enige omkeerbare piloerectie, vermindering van de motorische activiteit, en een gedeeltelijk verlies van de righting reflex werden gevonden bij muizen bij 500 mg/kg. Bij 1000 mg/kg die intraperitoneaal (i.p.) werd toegediend, stierven alle muizen binnen 24 uur na de behandeling. In een cytotoxiciteitstest met pekelkreeftjes vertoonde 1 mg/ml Quassin geen cytotoxische of antiplasmodiale activiteit. Quassin toegediend aan rat Leydig cellen in vitro in concentraties van 5-25 ng/ml remde zowel de basale als de door luteïniserend hormoon (LH) gestimuleerde testosteron secretie op een dosis-gerelateerde manier. Quassin in doses tot 2,0 g/kg in het drinkwater van ratten had geen significant effect op het lichaamsgewicht, maar het gemiddelde gewicht van de testes, zaadblaasjes en epididymides was aanzienlijk verminderd, en het gewicht van de voorste hypofyses was aanzienlijk toegenomen. Het aantal zaadcellen en het gehalte aan LH, follikelstimulerend hormoon (FSH) en testosteron waren aanzienlijk lager in groepen die met Quassin waren behandeld. Brucine is een derivaat van 2-hydroxystrychnine. Zwitsers-Webster muizen die Brucine base kregen toegediend, 30 ml/kg, hadden een acute orale LD(50) van 150 mg/kg, met depressie van het centrale zenuwstelsel, in sommige gevallen gevolgd door convulsies en toevallen. Bij de dieren die stierven, was ademhalingsstilstand de oorzaak. De acute LD(50) voor i.p. van 15 ml/kg Brucine base was 62,0 mg/kg, met depressie van het centrale zenuwstelsel voorafgaand aan het optreden van convulsies, net als bij oraal gebruik van Brucine. De acute intraveneuze (i.v.) LD(50) was 12,0 mg/kg. Brucine was niet mutageen in een Ames-test tot een gehalte van 6666 mu g/plaat, met en zonder metabole activering. In een patchtest met herhaalde blootstelling, voor een haarverzorgingsproduct dat 47% SD Alcohol 40 (95%) bevatte, werd gerapporteerd dat Brucine Sulfaat kan worden beschouwd als een niet-primair irriterend en een niet-primair sensibiliserend bestanddeel. Drie verschillende zonnebrandmiddelen (35% SD Alcohol 40-B, 72,4% SD Alcohol 40, en 74,5% SD Alcohol 40) vertoonden geen tekenen van fotoallergie bij menselijke proefpersonen. Ook vertoonden deze drie formules geen aanwijzingen voor fototoxiciteit bij mensen. Denatoniumbenzoaat is een bittere stof die waarneembaar is bij een concentratie van 10 ppb, waarneembaar bitter bij 50 ppb, en onaangenaam bitter bij 10 ppm. De distributie van topisch aangebrachte lidocaïne, een topisch verdovingsmiddel dat chemisch verwant is aan Denatonium Benzoate, toonde aan dat er vrijwel geen lidocaïne in het plasma verschijnt, wat suggereert dat de grotere Denatonium Benzoate molecule ook weinig of geen systemische blootstelling zou hebben. Denatoniumbenzoaat (0,1%) vertoonde geen schadelijke effecten bij 10 ratten in een acute inhalatietoxiciteitstest en 0,005% tot 0,05% was niet irriterend voor het oogslijmvlies bij 6 albino-konijnen. De acute orale LD(50) voor de mannelijke ratten was 640 mg/kg en voor de vrouwelijke 584 mg/kg. De LD(50) voor mannelijke konijnen was 508 mg/kg en voor vrouwelijke konijnen 640 mg/kg. In twee chronische toxiciteitsstudies, waarbij denatoniumbenzoaat (via een maagsonde) werd toegediend in een dosis van 1,6, 8 en 16 mg/kg/dag, de ene met cynomologusapen en de andere met ratten, werd geen met de verbinding verband houdende toxiciteit gevonden. De toxiciteit van SD-alcoholen is ook getest, met implicaties voor het gebruikte specifieke denatureringsmiddel. Een irritatietest van 55,65% SD Alcohol 40-B gedenatureerd met denatoniumbenzoaat met konijnen leverde minimale effecten op. Een sprayformule die 12% SD Alcohol 40-B bevatte, bleek niet-irriterend te zijn bij een evaluatie op vaginale slijmvliesirritatie bij Nieuw-Zeelandse witte konijnen. Cosmetica formuleringen die SD Alcohol 40-B bevatten (gedenatureerd met Denatonium Benzoate) waren niet sensibiliserend in herhaalde insult patch tests. Een gelformule met 29% SD Alcohol 40-B en een sprayvloeistof met 12% SD Alcohol 40-B veroorzaakten geen fotoallergie, huidsensibilisatie of fototoxische reacties bij menselijke proefpersonen. Hoewel de absorptie van ethanol (ook bekend als alcohol ten behoeve van de etikettering van cosmetische ingrediënten) via de huid plaatsvindt, lijkt ethanol de integriteit van de huidbarrière niet aan te tasten en evenmin een zeer hoge systemische concentratie te bereiken na blootstelling van de huid. Ethanol kan in de bloedbaan worden aangetroffen als gevolg van blootstelling door inademing en inslikken. Plaatselijk toegepast kan ethanol als penetratieversterker fungeren. De meeste systemische toxiciteit van ethanol lijkt verband te houden met chronisch misbruik van alcohol. Hoewel ethanol wordt gedenatureerd om het ongeschikt te maken voor consumptie, zijn er meldingen geweest van opzettelijke en onopzettelijke consumptie van producten die gedenatureerde alcohol bevatten. Ethanol is giftig voor de voortplanting en de ontwikkeling. Ethanol is genotoxisch in sommige testsystemen en er is voorgesteld dat de genotoxische effecten van ethanol worden gemedieerd via zijn metaboliet, acetaldehyde. Er wordt een korte samenvatting gegeven van de effecten van chronische inname van alcohol, waaronder vergiftiging, leverschade, hersenbeschadiging en mogelijke carcinogeniteit. Het CIR-deskundigenpanel erkent dat bepaalde ingrediënten in deze groep naar verluidt in een bepaalde productcategorie worden gebruikt, maar de concentratie van het gebruik is niet beschikbaar. Omdat het aanbrengen op de huid of het inhaleren van cosmetische producten die deze ingrediënten bevatten geen significante systemische blootstelling aan ethanol zullen veroorzaken, concludeerde het CIR-panel van deskundigen dat de veiligheid van de ingrediënten moet worden gebaseerd op de veiligheid van de gebruikte denaturerende stoffen. Het panel was van oordeel dat de schadelijke effecten van alcoholinname die in deze veiligheidsbeoordeling zijn opgenomen, geen aanleiding geven tot bezorgdheid voor alcohol denat. of SD-alcoholen vanwege de aanwezigheid van denaturerende stoffen, die worden toegevoegd met het uitdrukkelijke doel de alcohol onoplosbaar te maken. Het CIR-deskundigenpanel heeft eerder veiligheidsbeoordelingen uitgevoerd voor t-Butylalcohol, Diethylftalaat, Methylalcohol, Salicylzuur, Natriumsalicylaat en Methylsalicylaat, waarbij elk van deze stoffen veilig of veilig met beperkingen werd verklaard. Aangezien zij bij lage concentraties als denatureringsmiddel in alcohol worden gebruikt, heeft het CIR-deskundigenpanel vastgesteld dat Alcohol Denat. gedenatureerd met t-Butylalcohol, Diethylftalaat, Methylalcohol, Salicylzuur, Natriumsalicylaat en Methylsalicylaat veilig is bij gebruik in cosmetische formuleringen zonder enig voorbehoud. Ook de SD-alcoholen 3-A, 30, 39-B, 39-C en 40-C worden veilig geacht bij gebruik, omdat ze zijn gedenatureerd met t-butylalcohol, diethylftalaat of methylalcohol. Het panel is van oordeel dat de beschikbare gegevens voor denatoniumbenzoaat en SD-alcohol 40-B volstaan om de veiligheid van deze ingrediënten in cosmetica te staven. Denatoniumbenzoaat is voldoende bitter dat het een effectief denatureringsmiddel is bij slechts 0,0006%. Het panel erkent dat er geen gegevens over de penetratie van denatoniumbenzoaat door de huid beschikbaar zijn, maar is van mening dat uit de beschikbare gegevens over lidocaïne, een kleinere structureel verwante chemische stof, blijkt dat blootstelling van de huid niet tot een meetbare systemische blootstelling leidt. De beschikbare gegevens waren echter niet voldoende om de veiligheid van Quassin, Brucine en Brucinesulfaat, met deze denaturerende stoffen gedenatureerde alcohol Denat. of SD Alcohol 39 en SD Alcohol 40 (met Quassin, Brucine en/of Brucinesulfaat gedenatureerde SD-alcoholen) te staven, en om het deskundigenpanel tot een conclusie voor deze denaturerende stoffen te laten komen, zijn aanvullende gegevens nodig.