In augustus 1955 was Emmett Till, een zwarte tiener uit Chicago, op bezoek bij familie in Mississippi toen hij stopte bij Bryant’s Grocery and Meat Market. Daar ontmoette hij Carolyn Bryant, een blanke vrouw. Of Till echt met Bryant flirtte of naar haar floot is niet bekend. Maar wat er vier dagen later gebeurde wel. Bryant’s man Roy en zijn halfbroer, J.W. Milam, grepen de 14-jarige uit het huis van zijn oudoom. Het tweetal sloeg Till, schoot hem neer, en spande prikkeldraad en een metalen waaier van 75 pond rond zijn nek en dumpte het levenloze lichaam in de Tallahatchie River. Een blanke jury sprak de mannen snel vrij, waarbij één jurylid zei dat het alleen zo lang had geduurd omdat ze moesten pauzeren om wat frisdrank te drinken. Toen Till’s moeder Mamie haar zoon kwam identificeren, zei ze tegen de begrafenisondernemer: “Laat de mensen zien wat ik heb gezien.” Ze bracht hem naar huis in Chicago en drong aan op een open kist. Tienduizenden liepen langs het stoffelijk overschot van Till, maar het was de publicatie van de aangrijpende begrafenisfoto in Jet, met een stoïcijnse Mamie starend naar het verwoeste lichaam van haar vermoorde kind, die de wereld dwong om de wreedheid van het Amerikaanse racisme onder ogen te zien. Bijna een eeuw lang werden Afro-Amerikanen met regelmaat en straffeloos gelyncht. Nu, dankzij de vastberadenheid van een moeder om de barbaarsheid van de misdaad aan het licht te brengen, kon het publiek niet langer doen alsof het negeerde wat het niet kon zien.
