Heb je je ooit afgevraagd wat de verschillen zijn tussen Engels Paardrijden en Western Paardrijden? Paardenmensen zijn begrijpelijkerwijs gepassioneerd over hun rijstijl en discipline. Natuurlijk hebben we allemaal de neiging om onze voorkeursstijl te steunen, maar er is een rijm en reden voor de kenmerken van elke specialiteit.
Engels zadels en rijden zijn meer formeel en elegant, terwijl Western zadels gericht zijn op een werkende levensstijl. Hier zijn meer details over de geschiedenis van deze twee stijlen, hoe hun tack en methoden van rijden variëren, en een aantal van de verschillende evenementen die je zou kunnen vinden in elk.
Geschiedenis van Engels vs Western Riding
Paarden zijn eeuwenlang gebruikt als een middel van vervoer en een manier om te helpen bij zwaar werk. Pas toen de Engelsen een voorliefde ontwikkelden voor het gebruik van paarden bij sportactiviteiten, begonnen de rijstijlen te veranderen. De Engelse rijstijl, die als traditioneel en “correct” wordt beschouwd, werd reeds in de jaren 1800 naar Amerika gebracht.
De westerse rijstijl gaat terug tot in de jaren 1600, toen de Spaanse ranches in Noord-Mexico en wat nu het zuidoosten van de Verenigde Staten is, een stijl ontwikkelden die geschikt was voor lange uren van hard werken. Cowboys zaten uren en soms dagen in het zadel om vee te drijven en hun land te bewerken. Comfort en bruikbaarheid boven elegantie waren de drijvende krachten in het creëren van een rijstijl die vandaag de dag nog steeds populair is.
Verschillen in Tack
Het tuig dat gebruikt wordt voor elk type paardrijden is anders en past op unieke wijze bij de verschillende aspecten van de rijstijl. Een Engels zadel is veel kleiner van formaat en lichter van gewicht, waardoor de ruiter dicht bij zijn paard kan komen en elke beweging kan voelen. Een westernzadel is groter en zwaarder, wat meer comfort en stabiliteit biedt voor lange uren over ruw terrein. Western zadels hebben ook gebruiksvoorwerpen, zoals de hoorn die is ontworpen om de touwen van een cowboy vast te houden.
Bitten en teugels kunnen ook variëren tussen de twee stijlen. Bij de Engelse stijl zijn de bitten meestal het Pelham bit of het Weymouth hoofdstel. Dit type hoofdstel omvat een stangbit en een trensbit met een kopstuk voor elk. De Western stijl kan ook gebruik maken van stoombitten, snaffle bitten, of hackamores. Bij Engels Paardrijden zijn de teugels dubbel, bij Western Paardrijden zijn de teugels gesplitst.
Rijmethode
Naast de verschillen in tuigage, verschilt ook de manier van rijden tussen Engels en Western Paardrijden. Bij Engels Paardrijden houdt de ruiter beide handen op de teugels en instrueert het paard direct via de mond. Deze manier van rijden vereist een goede coördinatie tussen balans, benen en teugels. Hoewel Engels rijden de moeilijkste van de twee stijlen is om te leren, is het gemakkelijker om over te stappen naar de Western stijl. Bij Western riding gebruikt de ruiter slechts één hand om de teugels vast te houden en maakt hij gebruik van neck reining om het paard onder controle te houden.
Engelse vs. Western Riding Events
Als je geïnteresseerd bent in ruiterevenementen, zijn er een aantal overeenkomsten en verschillen tussen Engels en Western riding. Sporten waarbij je op beide stijlen kunt rijden zijn onder andere trail riding, oriëntatielopen te paard en endurance wedstrijden. Evenementen die beperkt zijn tot Engels rijden zijn dressuur, jumper, hunter, en gecombineerde training. Western rij-evenementen zijn onder andere roping, barrel racing, en western pleasure riding.
Terwijl de Engelse en Western rijstijlen een paar overeenkomsten delen, zijn er veel meer kwaliteiten die deze twee stijlen uniek maken. Niet alleen hebben de rijstijlen zich ontwikkeld voor verschillende doeleinden, maar ze gebruiken ook verschillende tuigen en technieken om het paard te leiden. Degenen die slechts één stijl van paardrijden hebben geprobeerd, kunnen aangenaam verrast zijn dat er een nieuwe en plezierige ruiterervaring beschikbaar is.
