Officieel de Servicemen’s Readjustment Act van 1944, werd de G.I. Bill in het leven geroepen om veteranen van de Tweede Wereldoorlog te helpen. Er werden ziekenhuizen opgericht, hypotheken met lage rente werden beschikbaar gesteld en er werden stipendia toegekend ter dekking van collegegeld en onkosten voor veteranen die naar de universiteit gingen of een beroepsopleiding volgden. Van 1944 tot 1949 ontvingen bijna 9 miljoen veteranen bijna 4 miljard dollar uit het werkloosheidscompensatieprogramma van de wet. De onderwijs- en opleidingsvoorzieningen bleven tot 1956 bestaan, terwijl de Veterans’ Administration tot 1962 verzekerde leningen aanbood. De Readjustment Benefits Act van 1966 breidde deze voordelen uit tot alle veteranen van de strijdkrachten, ook diegenen die in vredestijd hadden gediend.
Bonus Marchers
De assimilatie van de Eerste Wereldoorlog-veteranen terug naar het burgerleven verliep niet goed. Met zoveel mannen die de arbeidsmarkt overspoelden, konden velen niet rondkomen, zelfs niet met hulp van overheidsprogramma’s.
Het Congres greep in en nam de Bonus Act van 1924 aan, die veteranen een bonus beloofde op basis van het aantal dagen dat ze hadden gediend. Maar de bonus zou pas in 1945 worden uitbetaald, bijna 20 jaar later, veel te laat om talloze worstelende veteranen te helpen.
In 1932, tijdens de Grote Depressie, betraden zo’n 20.000 gefrustreerde veteranen – bekend als Bonus Marchers – het Capitool in Washington, D.C., om hun bonusgeld op te eisen.
De regering capituleerde echter niet en President Herbert Hoover stuurde het leger om hen weg te krijgen, een actie die soldaat tegen veteraan opzette. De confrontatie zou een belangrijk keerpunt worden in de kruistocht voor veteranenrechten.
De GI Bill is geboren
President Franklin D. Roosevelt was vastbesloten het beter te doen voor veteranen die terugkeerden uit de Tweede Wereldoorlog. Hij wilde ook de middenklasse uitbreiden en economische onrust helpen voorkomen.
Hij begon ruim voor het einde van de oorlog met de voorbereidingen voor de terugkeer van de veteranen. Het Congres gooide met verschillende ideeën, maar zij beperkten de uitkeringen tot veteranen die aan specifieke criteria voldeden, zoals inkomen.
Het was de voormalige Nationale Commandant van het Amerikaanse Legioen en Republikeinse Nationale Voorzitter, Harry W. Colmery, die voorstelde de uitkeringen uit te breiden tot alle veteranen van de Tweede Wereldoorlog, man of vrouw. Zijn voorstel werd het eerste ontwerp van de GI Bill.
Het wetsvoorstel ging in januari 1944 naar het Congres terwijl de oorlog nog steeds woedde aan het Europese en Pacific front. Er werd hevig over gedebatteerd in beide Congres-huizen, maar uiteindelijk werd de wet half juni goedgekeurd. President Roosevelt tekende de GI Bill op 22 juni 1944.
GI Bill Benefits
De GI Bill gaf militairen uit de Tweede Wereldoorlog veel mogelijkheden en voordelen. Zij die hun opleiding aan een universiteit of een beroepsopleiding wilden voortzetten, konden dat tot een bedrag van 500 dollar collegegeldvrij doen, terwijl zij ook een toelage voor de kosten van levensonderhoud ontvingen.
Als gevolg hiervan bestond in 1947 bijna 49 procent van de studenten die aan een universiteit werden toegelaten, uit veteranen. De GI Bill opende de deur van het hoger onderwijs voor de arbeidersklasse op een nooit eerder vertoonde wijze.
De wet voorzag in een werkloosheidsuitkering van 20 dollar per week gedurende maximaal een jaar voor veteranen die op zoek waren naar werk. De regering garandeerde leningen voor veteranen die geld leenden om een huis, bedrijf of boerderij te kopen. Deze leningen stelden hordes mensen in staat het stadsleven te verlaten en te verhuizen naar in massa geproduceerde, “cookie cutter” huizen in suburbia. Deze uittocht uit de grote steden zou het sociaal-economische en politieke landschap van Amerika voor de komende jaren mede bepalen.
Medische zorg voor veteranen werd ook geboden door de GI Bill. Er werden extra ziekenhuizen voor veteranen opgericht en de Veterans Administration nam alle veteranenzaken over.
Tegen 1956 hadden bijna 10 miljoen veteranen een GI Bill-uitkering ontvangen.
The GI Bill and Discrimination
Hoewel de GI Bill voordelen bood aan alle veteranen, ongeacht geslacht of ras, was het voor sommigen gemakkelijker de uitkering te innen dan voor anderen. In veel gevallen werden de voordelen beheerd door een volledig blanke veteranenadministratie op staats- en lokaal niveau.
In een tijdperk van welig tierende discriminatie op grond van ras en geslacht hadden Afro-Amerikanen en vrouwen het moeilijk om hoger onderwijs te krijgen of leningen te krijgen.
Zelfs als een Afro-Amerikaan collegegeld kreeg, was de keuze klein omdat veel universiteiten gesegregeerd waren, vooral in de zuidelijke staten. Afro-Amerikaanse veteranen in het Noorden hadden het iets beter, maar zij volgden nog steeds geen hoger onderwijs dat in de buurt kwam van hun blanke medestudenten. Ook vrouwen hadden weinig keuze op de universiteit, omdat mannen bijna altijd de voorkeur kregen bij de inschrijving.
De discriminatie hield niet op bij het onderwijs. Plaatselijke banken in het zuiden weigerden vaak geld te lenen aan Afro-Amerikanen om een huis te kopen, zelfs als de overheid de lening ondersteunde. En veel van Amerika’s nieuwe, voorstedelijke buurten verboden Afro-Amerikanen om er te gaan wonen. Als gevolg daarvan bleven veel Afro-Amerikanen in de steden wonen, terwijl blanken massaal naar de buitenwijken trokken.
Post-9/11 GI Bill
Mississippi Representative G.V. “Sonny” Montgomery stelde in 1984 wetgeving voor om de GI Bill permanent te maken. Het zorgde ervoor dat veteranen van de Vietnam-oorlog hoger onderwijs konden volgen.
De Montgomery GI Bill is vandaag de dag nog steeds van kracht. Het is een opt-in programma dat hulp biedt aan veteranen en militairen met ten minste twee jaar actieve dienst. Het biedt ook voordelen aan diegenen in de Selected Reserve die aan specifieke criteria voldoen.
In 2008 nam het Congres de Post-9/11 Veterans Educational Assistance Act aan, ook wel de Post-9/11 GI Bill genoemd. Deze wet biedt veteranen die op 11 september 2001 of daarna in actieve dienst waren, grotere onderwijsvoordelen. Het stelt hen ook in staat om ongebruikte onderwijsvoordelen over te dragen aan hun echtgenoot of kinderen.
Forever GI Bill
In 2017 ondertekende president Donald Trump de Harry W. Colmery Veterans Educational Assistance Act, ook wel de Forever GI Bill genoemd, in wet. Het wetsvoorstel breidde de onderwijsvoordelen van veteranen verder uit door:
- het opheffen van de 15-jarige beperking op Post-9/11 GI Bill-voordelen voor in aanmerking komende veteranen en hun nabestaanden
- het toestaan van bepaalde werk-studieprogramma’s
- het aanbieden van het VetSuccess on Campus-programma, een beroepsrevalidatieprogramma, aan studenten in het hele land
- de veteranen voorrang geven bij de inschrijving voor onderwijsadvies
- reservisten die niet meer in aanmerking komen voor het Reserve Educational Assistance Program (REAP) krediet geven voor het Post-9/11 GI Bill-programma
De GI Bill heeft een integrale rol gespeeld bij de vormgeving van het Amerika van na de Tweede Wereldoorlog. Het stelde honderdduizenden mannen en vrouwen in staat een hogere opleiding te volgen, die velen zich anders nooit hadden kunnen veroorloven.
Het wetsvoorstel hielp ook de middenklasse van Amerika op te bouwen, hoewel het veel veteranen met een minderheidsachtergrond achterliet. Het is al tientallen jaren geleden dat president Roosevelt de eerste GI Bill tekende, maar nog steeds stelt het veteranen en hun gezinnen in staat hun doelen te bereiken.
Bronnen
Zwarte en blanke veteranen en de GI Bill. Dartmouth College.
Maar niet alle Amerikanen profiteerden evenveel. American Psychological Association.
Onderwijs en opleiding: Geschiedenis en tijdlijn. U.S. Department of Veterans Affairs.
GGI Bill Geschiedenis. Het Amerikaanse Legioen.
De GI Bill. Khan Academy.
Veteranen van Buitenlandse Oorlogen. PBS.
Geschiedenis van de GI Bill. American RadioWorks.
H.R.5740 – Post-9/11 Veterans Educational Assistance Act of 2008. Congress.gov.
Forever GI Bill – Harry W. Colmery Veterans Educational Assistance Act. U.S. Department of Veterans Affairs.