Guinguette Marais Poitevin

Nepnagels: Afhankelijk van wie je het vraagt, zijn het kunstwerken, een absolute noodzaak, smakeloze onzin of een speciale gelegenheidstraktatie. Voor mij zijn het wonderen der chemie – en de manier waarop ik mijn nagels volledig heb vernield.

Er zijn drie basissoorten nepnagels, die allemaal tot de acrylfamilie van kunststoffen behoren. De term “acrylnagel” verwijst meestal naar vloeibare en poedervormige mengsels, die voor je neus tot een klodder deeg worden samengevoegd, met een penseel op je nagel worden aangebracht, en dan aan de lucht worden gedroogd. Gelnagels worden gelakt uit een klein potje gloop en dan uitgehard onder een UV-lamp – dezelfde basistechnologie als “zachte” nagellakgels, maar het resultaat is een hardere nagel. Dipnagels worden gemaakt door de nagel met lijm te bestrijken, er hetzelfde poeder op te strooien dat in vloeibare en poedersystemen wordt gebruikt, en dan een activator toe te voegen, waardoor een kettingreactie ontstaat tussen de acryl en de lijm om een hard, glad oppervlak te creëren.

(Al deze systemen zijn voortgekomen uit tandheelkundige technologie, gebruikt voor bruggen en kronen. Veel grote bedrijven in nagelproducten zijn begonnen met tandheelkundige producten voordat ze zich gingen richten op cosmetica. OPI, bijvoorbeeld, stond oorspronkelijk voor Odontorium Products Inc.)

Extensions, oftewel de kunstmatig lange nagels waar je misschien aan denkt als je “acryl” hoort, maken geen deel uit van elke dip- of gelmanicure. Voor extra lengte worden de producten aangebracht over een tip – een lang stuk plastic dat aan het uiteinde van je nagel wordt gelijmd – of over een vorm, een kleine sticker onder je natuurlijke nagel die de verlenging geleidt en eraf haalt zodra de nagel hard is.

Elk van de systemen heeft voor- en nadelen. “Gels hebben een harder, niet-poreus oppervlak, zodat ze minder snel vlekken maken – zoals wanneer je met haarkleur werkt,” vertelde Alisha Rimando, executive vice president en creative director van Artistic Nail Design. “Het nadeel voor mij is dat ze er niet af weken. Je krijgt ze er niet af, tenzij iemand ze eraf vijlt.”

Acryl, omdat het poreuzer is, heeft meer kans om vlekken te maken en is makkelijker te weken in aceton, omdat zowel de kleurstof als de remover tussen de moleculen van het plastic kan komen. Dat is een verkoopargument als de kans bestaat dat je de nagels er zelf af wilt halen. Acrylnagels zijn ook overal verkrijgbaar en meestal minder duur dan gel. Maar een groot nadeel is de verschrikkelijke geur die vloeibare en poedervormige systemen afgeven tijdens het aanbrengen. Als ze niet correct worden aangebracht, kunnen ze ook oncomfortabel dik zijn.

Dipnagels kunnen snel worden aangebracht, en ze vereisen niet zo veel vaardigheid als acryl. Volgens Doug Schoon, een wetenschappelijk adviseur voor de schoonheidsindustrie en voorzitter van Schoon Scientific, zijn ze zachter en flexibeler dan andere extensies, vanwege hun chemische samenstelling. Afhankelijk van je nagels en je levensstijl, kan de zachtere consistentie van dip nagels comfort toevoegen, of juist meer breken.

Gels, acryl, en dips verharden allemaal door chemische reacties die korte ketens van moleculen binden tot lange, polymeren genoemd, waardoor de nagel stolt in het proces.

In zowel gels als acryl, houden de polymeren elkaar vast in ladder-achtige “cross-links.” In dip-poeders zitten de polymeren in de knoop, zoals haren in dreadlocks, maar ze verbinden elkaar niet. “Gels en bouwen net-achtige structuren die veel duurzamer en sterker zijn,” vertelde Schoon me.

Zoals elk product in ons grote kapitalistische experiment, kunnen nagelverlengingen het onderwerp zijn van misleidende marketing, verkeerde informatie van klanten, en zelfs regelrechte fraude.

“Acryl is vloeibaar en poeder, gel is gel. Punt uit. Als je nageltechnicus je niet precies kan vertellen hoe het product heet, als het uit een gelabeld mysterieus potje komt, of erop staat dat het gel is ook al is het poeder, dan zit je waarschijnlijk in de verkeerde stoel,” vertelde Robyn Schwartz, een nageltechnicus en Akzentz Certified Educator, me.

(Ik heb dit ervaren de eerste keer dat ik acryl kreeg, nadat ik een willekeurige goedkope salon binnenliep en vroeg om gelnagels zonder te weten waar ik het over had. Wees niet zoals ik! Als ze je nagel lakken met dikke smurrie uit een potje en dan je handen onder UV houden, is het gel. Als ze vloeistof en poeder mengen en het erop doen, is het acryl. En als ze je nagel lakken en er dan poeder op strooien, is het dip. Laat ze niet letterlijk je nagels in een potje poeder dopen – dat betekent dat ze datzelfde poeder op meerdere mensen gebruiken, wat onhygiënisch is.)

Gel is meestal duurder dan andere systemen, maar is het ook beter?

“Veel is marketing,” vertelde Rimando me. “Toen gel voor het eerst werd gepromoot, had iedereen zoiets van: ‘Het is veel veiliger, het beschadigt de nagels niet.’ De perceptie van de consument zorgde ervoor dat salons meer in rekening konden brengen – plus, je kunt gels niet verkopen in gallon containers zoals je acryl kunt, dus je kunt geen volumekorting krijgen.”

Sommige technici zullen klanten vertellen dat een product een gel/acryl hybride is, of een “poedergel.” Geen van beide bestaat, hoewel het mogelijk is om een gelnagellak over vloeibare en poederacrylnagels aan te brengen. “Solar’, ‘kristal’ en ‘diamanten’ nagels zijn allemaal zinnen die salons gebruiken om gel, liquid en poeder, of dip systemen chiquer (en duurder) te laten klinken. Maar ze zullen nog steeds dezelfde basistechnologie zijn.

Als het goed wordt gedaan, zouden nepnagels je nagels niet veel moeten beschadigen. “Nageltechnici pushen wat ze weten, dus ze zullen zweren dat de een organischer en veiliger is, en dat is niet zo,” vertelde Schoon me.

Technici zijn niet de enige bron van verkeerde informatie. “Gelproducenten suggereren dat gels gezonder zijn voor de natuurlijke nagels. Er is geen enkele reden om dat te geloven,” aldus Schoon.

De meeste schade die aan nagelverlengingen wordt toegeschreven, wordt in feite veroorzaakt door het overmatig vijlen van de nagels, wat het meest waarschijnlijk gebeurt wanneer een technicus afziet van een handbuffer ten gunste van een boormachine met een vijlpunt om de bovenste laag van de natuurlijke nagel te verwijderen. (“Ik heb in 30 jaar nog nooit een nagelstyliste ontmoet die te weinig vijlt,” zei Schoon tegen me.)

Te veel vijlen is geen grapje. Na maanden van acrylvullingen bij discount salons, weekte ik de nagels af, en hier is hoe mijn nagels eruit zagen – let op de rode lijn op mijn middelvinger in de tweede foto, waar een tech bijna tot aan mijn nagelbed heeft gevijld:

Enige overvijling kan worden toegeschreven aan de geschiedenis. In de slechte oude tijd werden nepnagels vaak gemaakt van methylmethacrylaat, of MMA, dat meer wordt gebruikt voor het maken van tandkronen en het vastkleven van heup- en knieprothesen aan het bot. Het is ook de grondstof voor het maken van plexiglas.

” hecht niet zo goed aan de nagel, dus de technici versnipperden de natuurlijke nagel met een grove vijl om de MMA te laten hechten. Het is heel moeilijk zacht te maken in aceton, en je hebt de nagel versnipperd, dus als je het verwijdert, beschadig je de nagel enorm,” zei Paul Bryson, een chemicus en de directeur van naleving van regelgeving bij OPI.

Nadat de nagel zo ver is afgevijld, is hij veel zwakker dan de MMA. Als de nepnagel ergens aan blijft haken, zal de beschadigde natuurlijke nagel het eerder begeven dan het superstijve plastic, met verwondingen tot gevolg – inclusief het afscheuren van de hele nagel van de vinger.

De FDA waarschuwde consumenten voor het eerst voor methylmethacrylaat in de jaren 70, en de meeste beroepsverenigingen en cosmetologiescholen adviseren technici nu om alleen het veel veiligere ethylmethacrylaat te gebruiken. Veel staten hebben het gebruik van MMA voor nepnagels verboden. Sommige goedkope salons gebruiken het nog steeds, omdat het zo veel goedkoper is – let op voor ongelabelde verpakkingen van het product, een zeer sterke geur, en verdacht goedkope manicures.

In tegenstelling tot MMA, kunnen moderne verbeteringsproducten blijven zitten als je ze net genoeg opruwt om de glans van je nagel te halen. Hoewel MMA grotendeels uit de industrie is verbannen, zoals Bryson het uitdrukte, vijlen sommige nageltechnici de nagels nog steeds te ruw, wat de nagel en zelfs de huid eronder ernstig kan beschadigen.

Als je een nageltechnicus hebt die het goed doet, is het onwaarschijnlijk dat je ernstige schade oploopt. Maar zelfs met de over-filing, hield ik van mijn acryl. Ik heb ze maanden gedragen en ben er nooit een kwijtgeraakt, ondanks dat ik ongelooflijk ruw was met mijn nagels. Dus wetende dat het kiezen tussen gel, acryl en dip een kwestie is van mening, je levensstijl en je nagels – in tegenstelling tot veiligheid – sprak ik met een aantal mensen die dip of gel verkiezen boven acryl.

Giselle Guerra, een senior in psychologie aan de St. John’s University in New York, is helemaal weg van haar dipnagels. “Ik heb een paar keer acryl gedaan, en het valt er altijd meteen af, het is zo vervelend. Anderhalve week is voor mij lang met acryl,” vertelde ze. “Als je iets raakt, buig dan mee, dan doet het minder pijn. Als ik er nu op druk, buigt het een beetje mee.”

Amanda Mull, een mode- en cultuurschrijfster in Brooklyn (een vriendin van me die me trouwens liet kennismaken met het idee dat professionals crazy-ass nepklauwen kunnen hebben), laat haar gel-extensions doen bij een salon die gespecialiseerd is in nep, in plaats van gewone manicures.

“Als je op zoek bent naar nepnagels van welke soort dan ook, is het belangrijkste wat je kunt doen, salons bij jou in de buurt bekijken en salons vinden die een hoop extensions doen,” vertelde ze me. Ze vertelde me dat toegewijde salons veel meer ervaren technici hebben, omdat dat hun specialiteit is.

Mull droeg acrylnagels op de middelbare school, omdat dat was wat alle salons in de buurt van haar aanboden en wat alle andere meisjes droegen. Toen ze ongeveer een jaar geleden voor het eerst weer nepnagels ging dragen, kreeg ze dipnagels, maar vond dat die vrij regelmatig afbraken. Dus stapte ze over op gel, op aanraden van een salon die gespecialiseerd is in extensions.

“De acrylnagels die ik had, waren wat volumineuzer en het aanbrengen ervan leek wat rommeliger dan gels,” vertelde ze me. “Ze voelen een beetje meer aan als een natuurlijke nagel, omdat ze niet zo dik zijn, maar ze zijn net zo hard. Ik kan ze nog steeds in elkaar klikken zoals Dolly Parton, wat een van de grootste geneugten van nepnagels is.”

Over het geheel genomen kreeg ik van vrijwel iedereen met wie ik sprak hetzelfde basisadvies: Welk systeem je ook kiest, de belangrijkste stap om met gezonde nagels de deur uit te gaan, is je technicus. Wees dus niet bang om vragen te stellen voor je gaat zitten. Vraag naar hun vijltechnieken, hoe ze van plan zijn de dingen eraf te halen als je ze niet meer wilt, welke producten ze het liefst gebruiken, en hoe ze hun gereedschap schoonmaken.

Je voelt je misschien een vervelende klant, maar laten we serieus zijn. Als een salon deze basisvragen niet wil beantwoorden, wil je dan echt je nagels in hun handen leggen?

Watch: Wat u moet weten over gelmanicures

Bekijk alle verhalen in Het Laatste