Georganiseerde misdaad, complex van sterk gecentraliseerde ondernemingen die zijn opgezet met het oog op het plegen van illegale activiteiten. Dergelijke organisaties houden zich bezig met misdrijven als ladingdiefstal, fraude, beroving, ontvoering voor losgeld, en het eisen van “beschermings “betalingen. De voornaamste bron van inkomsten voor deze criminele syndicaten is de levering van goederen en diensten die illegaal zijn, maar waarnaar bij het publiek vraag blijft bestaan, zoals drugs, prostitutie, woekerleningen en gokken, woeker), en gokken.
AP/REX/.com
Hoewel Europa en Azië van oudsher hun internationale ringen van smokkelaars, juwelendieven en drugshandelaars hebben, en Sicilië (zie Mafia) en Japan (zie yakuza) eeuwenoude criminele organisaties hebben, bloeide de georganiseerde misdaad vooral in de 20e eeuw in de Verenigde Staten, waar de georganiseerde misdaad soms werd vergeleken met een kartel van legitieme zakenondernemingen.
De enorme groei van de criminaliteit in de Verenigde Staten tijdens de Drooglegging (1920-33) leidde tot de vorming van een nationale organisatie. Na de intrekking van het Achttiende Amendement kwam er een einde aan de illegale productie, verkoop of transport van sterke drank. De criminele opperheren gingen zich op andere activiteiten richten en werden nog beter georganiseerd. De gebruikelijke opzet was hiërarchisch, met verschillende “families” of syndicaten die de leiding hadden over de activiteiten in veel van de grote steden. Aan het hoofd van elke familie stond een baas die de macht van leven en dood had over zijn leden.
Waar de georganiseerde misdaad ook bestond, overal zocht zij bescherming tegen inmenging van politie en justitie. De bazen van de syndicaten hebben dan ook grote sommen geld uitgegeven in een poging politieke invloed te verwerven op zowel plaatselijk als nationaal bestuursniveau. Bovendien werden de winsten van verschillende illegale ondernemingen geïnvesteerd in legale ondernemingen.
Naast de illegale activiteiten – voornamelijk gokken en drugshandel – die de belangrijkste bron van inkomsten van de syndicaten vormen, kunnen zij zich ook bezighouden met nominaal legitieme ondernemingen, zoals leningbedrijven (in onderwereldjargon “de sapkrakerij”) die woekerrentes berekenen en wanbetalers met dreigementen en geweld uitbetalen. Zij kunnen zich ook bezighouden met afpersing op het werk, waarbij de leiding van een vakbond in handen wordt gekregen om de contributies en andere financiële middelen van de vakbond te gebruiken voor illegale ondernemingen. Vastgoedfirma’s, stomerijen, afvalverwijderingsbedrijven en verkoopautomaten – allemaal legale ondernemingen – kunnen, wanneer zij door het syndicaat worden beheerd, het uitschakelen van concurrentie door middel van dwang, intimidatie en moord tot onderdeel van hun activiteiten maken. Het kapen van vrachtauto’s met waardevolle, gemakkelijk weg te werken handelswaar is een andere favoriete activiteit van de georganiseerde misdaad.
Het vermogen van de georganiseerde misdaad om te floreren in de Verenigde Staten is van oudsher op verschillende factoren gebaseerd. Een van die factoren is de bedreiging, intimidatie en het lichamelijk geweld (inclusief moord) die een syndicaat gebruikt om te voorkomen dat slachtoffers of getuigen (inclusief de eigen leden) informatie verschaffen over of getuigen tegen de activiteiten van het syndicaat. Het manipuleren van jury’s en het omkopen van rechters zijn andere tactieken die worden gebruikt om succesvolle overheidsvervolging te voorkomen. Omkoping en steekpenningen, soms op systematische en verstrekkende schaal, zijn nuttige middelen om ervoor te zorgen dat de gemeentelijke politie de activiteiten van de georganiseerde misdaad tolereert.
Het feit dat veel Amerikanen geloven dat de meeste zwendelarijen en andere vormen van illegaal gokken (die de economische basis vormen voor sommige van de lelijkste vormen van georganiseerde misdaad) niet van nature immoreel of sociaal destructief zijn – en daarom een zekere met tegenzin getolereerde houding van de kant van de wetshandhavers verdienen – heeft bijgedragen tot de voorspoed van de activiteiten van de syndicaten. Criminele organisaties in de Verenigde Staten kunnen het best worden gezien als verschuivende coalities, gewoonlijk van lokale of regionale omvang.
Criminele syndicaten hebben het ook buiten de Verenigde Staten goed gedaan. Zo zijn in Australië omvangrijke drugs-, vrachtdiefstal- en arbeidsbendes ontdekt; in Japan zijn er bendes die zich specialiseren in zedendelicten en afpersing; in Azië houden georganiseerde groepen, zoals de Chinese Triades, zich bezig met drugshandel; en in Groot-Brittannië zijn er syndicaten die zich bezighouden met vrachtdiefstal op luchthavens, zedendelicten, bescherming, en pornografie. Er zijn ook veel betrekkelijk kortstondige groepen die voor specifieke projecten, zoals fraude en gewapende overvallen, worden samengetrokken uit een groep beroepscriminelen met een lange staat van dienst.
Naast de drugshandel is de belangrijkste vorm van georganiseerde criminaliteit in veel ontwikkelingslanden de zwarte markt, waarbij het gaat om criminele handelingen als smokkel en corruptie bij het verlenen van vergunningen voor de invoer van goederen en de uitvoer van buitenlandse valuta. Gewapende overvallen zijn bijzonder gebruikelijk vanwege de wijdverspreide beschikbaarheid van wapens die aan nationalistische bewegingen worden geleverd door diegenen die streven naar politieke destabilisatie van hun eigen of andere landen. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 bloeiden de georganiseerde misdaadbendes in Rusland. Aan het begin van de 21e eeuw hadden de officiële Russische misdaadstatistieken meer dan 5.000 georganiseerde misdaadgroepen geïdentificeerd die verantwoordelijk waren voor het internationaal witwassen van geld, belastingontduiking en moorden op zakenlieden, journalisten en politici. In een rapport werd zelfs gesteld dat Rusland “op het punt stond een criminele syndicalistische staat te worden, gedomineerd door een dodelijke mix van gangsters, corrupte ambtenaren en dubieuze zakenlieden”
.