In het begin van de jaren negentig werden twee standaarden voor optische opslag met hoge dichtheid ontwikkeld: de ene was de MultiMedia Compact Disc (MMCD), gesteund door Philips en Sony, en de andere was de Super Density Disc (SD), gesteund door Toshiba, Time-Warner, Matsushita Electric, Hitachi, Mitsubishi Electric, Pioneer, Thomson, en JVC.
De president van IBM, Lou Gerstner, die optrad als koppelaar, leidde een poging om de twee kampen te verenigen achter een enkele standaard, anticiperend op een herhaling van de kostbare formaatoorlog tussen VHS en Betamax in de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Philips en Sony lieten hun MMCD-formaat varen en stemden in met Toshiba’s SD-formaat met twee wijzigingen die beide te maken hebben met de servo-volgtechnologie. De eerste was de toepassing van een putgeometrie die “push-pull” tracking mogelijk maakt, een eigen Philips/Sony-technologie. De tweede wijziging was de toepassing van Philips’ EFMPlus. EFMPlus, ontworpen door Kees Immink, die ook EFM ontwierp, is 6% minder efficiënt dan Toshiba’s SD-code, wat resulteerde in een capaciteit van 4,7 Gbyte in plaats van de oorspronkelijke 5 Gbyte van SD. Het grote voordeel van EFMPlus is de grote bestendigheid tegen beschadiging van de schijf, zoals krassen en vingerafdrukken. Het resultaat was de DVD-specificatie versie 1.0, aangekondigd in 1995 en voltooid in september 1996.
De eerste DVD-speler ter wereld
De eerste DVD-speler ter wereld was de Toshiba SD-3000, die in november 1996 op de markt werd gebracht.
De eerste DVD-spelers en DVD-schijfjes waren verkrijgbaar in november 1996 in Japan, in maart 1997 in de Verenigde Staten, in 1998 in Europa en in 1999 in Australië.
In 2003 overtrof de verkoop en verhuur van DVD’s die van VHS; in de week van 15 juni 2003 (27,7M verhuur DVD vs. 27,3M verhuur VHS in de V.S.). De grote Amerikaanse detailhandelaren Circuit City en Best Buy stopten respectievelijk in 2002 en 2003 met de verkoop van VHS-banden. In juni 2005 kondigden Wal-Mart en enkele andere detailhandelaren plannen aan om het VHS-formaat volledig af te schaffen ten gunste van het populairdere DVD-formaat.
Volgens de Digital Entertainment Group (DEG) bedroegen de totale verkoop en verhuur van DVD’s (films, televisieseries, special interest, enz.) in 2004 21,2 miljard dollar. Het verkoopgedeelte daarvan was $15,5 miljard.
In 2000 bracht Sony zijn PlayStation 2-console uit in Japan. Met dit systeem konden niet alleen videospelletjes worden gespeeld, maar ook DVD-films worden afgespeeld. Dit bleek een enorm verkoopargument te zijn, want de PS2 kostte ongeveer evenveel als een DVD-speler, maar er kon veel meer mee worden gedaan. Het resultaat was dat veel elektronicawinkels die normaal geen spelcomputers verkochten, PS2’s in hun assortiment hadden.
In het verlengde van deze traditie heeft Sony besloten om een van de mogelijke opvolgers van DVD, Blu-ray, te implementeren in de volgende PlayStation console, die momenteel bekend staat als de PlayStation 3. De Xbox van Microsoft, die een jaar na de PlayStation 2 uitkwam, kon met een uitbreidingskit ook DVD’s afspelen, waarmee de plaats van de DVD in videogameconsoles werd verstevigd.
Tot 2003 moesten consumenten een gewenst DVD-formaat kiezen en de DVD-media kopen die compatibel waren met de specifieke DVD-brander. In 2003 introduceerde Sony een multi-format DVD-brander (ook wel combo drive of DVD-Multi genoemd) en tegenwoordig bieden veel fabrikanten multi-format DVD-branders aan die compatibel zijn met meerdere DVD-formaten.
“DVD”
“DVD” was oorspronkelijk een initialisme voor “Digital Video Disc”. Sommige leden van het DVD Forum zijn van mening dat het zou moeten staan voor “Digital Versatile Disc” om het wijdverbreide gebruik voor andere toepassingen dan video weer te geven. Toshiba, dat de officiële site van het DVD-forum onderhoudt, houdt vast aan de interpretatie van “Digital Versatile Disc”. Het DVD Forum heeft echter nooit een consensus over deze kwestie bereikt en daarom is de officiële naam van het formaat tegenwoordig gewoon “DVD”; de letters staan officieel nergens voor.
De officiële DVD-specificaties worden bijgehouden door het DVD Forum, voorheen het DVD Consortium, dat bestaat uit de tien stichtende bedrijven en meer dan 220 andere leden.
Merk op dat het “+RW”-formaat, ook bekend als DVD+RW, en het privé-formaat dat bekend staat als DVD-Slim niet door het DVD Forum is ontwikkeld of goedgekeurd. De goedgekeurde opneembare formaten zijn DVD-R, DVD-RW en DVD-RAM.
Immink
Kees (Kornelis) Antonie Schouhamer Immink heeft een efficiënte techniek uitgevonden om de afspeeltijd en de afspeelbaarheid van schijven te verbeteren. Zijn technieken zijn op grote schaal toegepast in CD, DVD, en Blu-Ray Disc systemen. Zijn onderzoek resulteerde in ongeveer 1000 patenten. Lees zijn bijdrage in Advances In Optical Data Storage Technology.
Zie ook: Eerste audio- en video-opnamen