Dun, knapperig en oh-zo toegeeflijk, er is niets zo verslavend als Franse frietjes. De gefrituurde aardappelbeignets vallen al eeuwenlang in de smaak bij fijnproevers, over de continenten heen, en hebben zichzelf gevestigd als de beste sidekick bij zo veel gerechten. Op zichzelf zijn frieten ook een heerlijke snack om op te kauwen. Opgesmeerd met ketchup, mayonaise of een hele reeks sausjes en dipsausjes zijn frietjes onze favoriete snack in goede, slechte en lelijke tijden. Het is waar dat de bedenker van het geniale idee om de aardappelen op deze manier te bakken, veel lof toekomt, maar als u een zekere Fransman de schuld geeft van deze knapperige lekkernij, wilt u misschien de verdraaide geschiedenis ervan eens lezen.
Franse frietjes zouden Belgisch kunnen zijn
De Belgische bijdrageVerschillende historici beweren dat wat wij vandaag de dag als Franse frietjes eten, misschien geen Franse creatie is, maar een Belgische. Volgens hen werden eind 1600 in België aardappelen gebakken. De Belgische dorpelingen sneden hun vis in dunne plakjes, bakten ze en aten ze als snack. Maar in de wintermaanden, wanneer de rivier bevroor, werd het voor de dorpelingen moeilijk om te vissen. Wat begon als een alternatief, maakte de weg vrij voor de creatie van onze geliefde frieten. De dorpelingen in de buurt van de rivier de Muese wendden zich tot de knol en sneden deze in plakjes en bakten ze op vrijwel dezelfde manier als ze hun vis bakten, en zo werd de vroegste versie van de Franse friet geboren. Toen Amerikaanse soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog de gefrituurde lekkernij ontdekten, werden ze er meteen verliefd op. Aangezien de overheersende taal in Zuid-België Frans is, noemden ze het “Franse” frieten en de naam bleef.
De Franse connectieEr zijn een aantal historici die beweren dat Franse frieten inderdaad Frans zijn. De dunne aardappelbeignets werden voor het eerst verkocht door straatverkopers op de Pont Neuf in Parijs in de jaren 1780 en waren een van de meest verkochte artikelen voor het uitbreken van de Franse revolutie. Aardappelen waren een middel van bestaan voor burgers die niet de privileges hadden die de geestelijkheid of de adel genoten. Aardappelen werden in Frankrijk als volksvoedsel gepromoot door Antoine-Augustin Parmentier, maar hij vermeldde niets over frieten in het bijzonder.
Hoe de Amerikanen aan de verwarring hebben bijgedragenVolgens het manuscript van president Thomas Jefferson, geschreven in het begin van de 19e eeuw, heeft hij het over Pommes de terre frites en petites tranches” (“Aardappelen gefrituurd terwijl ze rauw waren, in kleine schijfjes”). Historici beweren dat het recept afkomstig is van de Franse chef-kok Honoré Julien. En tegen de jaren 1850 werd het recept een van de steunpilaren in de populaire Amerikaanse kookboeken onder de naam “French Fried Potatoes”. Er wordt gezegd dat president Thomas Jefferson in 1802 tijdens een diner in het Witte Huis “aardappelen op Franse wijze” liet serveren. Historici beweren dat de uitdrukking “French fried potatoes” voor het eerst in het Engels in druk voorkwam in het werk Cookery for Maids of All Work van E. Warren uit 1856. De nieuwe stijl van “French friting” van de aardappelen was bedoeld om te verwijzen naar de dunne, ondiep gefrituurde schijfjes aardappel. Om een zeker onderscheid aan te geven tussen mager en gefrituurd versus vet en in de pan gebakken.Liefde voor frieten over de hele wereld
Franse frieten zijn een veel voorkomend bijgerecht bij hamburgers, gebakken kip, gegrilde steak en gebakken vis. In België worden de frieten vaak gecombineerd met gekookte mosselen of met een spiegelei erbovenop. Fish ‘n’ chips is een van Amerika’s favoriete eetgewoonten. In het Midden-Oosten vinden frieten hun plaats in het pitabrood met ander beleg om er een gezonde snack van te maken. Poutine is een beroemd gerecht uit Canada en Amerika, bestaande uit frietjes en kaaskwark, overgoten met een overheerlijke bruine jus.