Glasvezel, ook gespeld Glasvezel, ook wel Glasvezel genoemd, vezelachtige vorm van glas die voornamelijk wordt gebruikt als isolatie en als versterkingsmiddel in kunststoffen.
ruisD
Glasvezels waren weinig meer dan een noviteit tot in de jaren dertig van de vorige eeuw, toen hun thermische en elektrische isolerende eigenschappen werden gewaardeerd en methoden voor de productie van continue glasvezels werden ontwikkeld. De moderne fabricage begint met vloeibaar glas dat rechtstreeks wordt verkregen uit een glassmeltoven of uit het hersmelten van voorgevormde glazen knikkers. Voor de produktie van continuglasvezel wordt de vloeistof in een bus gevoerd, een vat dat doorboord is met honderden fijne spuitopeningen waardoor de vloeistof in fijne stromen vloeit. De stollende stromen worden verzameld tot een enkele streng, die op een spoel wordt gewikkeld. De strengen kunnen tot garens worden gedraaid of getwijnd, tot weefsels worden geweven, of in korte stukken worden gesneden en vervolgens tot matten worden samengevoegd. Discontinue vezels worden meestal gemaakt in een roterend proces, waarbij fijne glasstromen door gaten in een spindop naar buiten worden geslingerd en vervolgens worden gebroken en naar beneden geblazen door een lucht- of stoomstoot. De vezels verzamelen zich op een bewegende transportband en worden gevormd tot wol, matten of platen.
Glasvezelwol, een uitstekende geluids- en warmte-isolator, wordt veel gebruikt in gebouwen, apparaten en sanitair. Glasfilamenten en -garens voegen sterkte en elektrische weerstand toe aan gegoten plastic producten, zoals rompen van pleziervaartuigen, carrosseriedelen van auto’s en behuizingen voor een verscheidenheid van elektronische consumentenproducten. Glasweefsels worden gebruikt als elektrische isolatoren en als versterkingsgordels in autobanden.