De lijnen die je hier ziet, geven de paden aan die schepen met sonar volgen om kleine delen van de oceaanbodem in meer detail in kaart te brengen. De hierboven getoonde gerasterde doorsnede ziet eruit als straten in een kleine stad, maar is meer dan 100 mijl breed. Het gebied hierboven is een van de meest genoemde ‘onderwaterstad’-locaties in de online overlevering. Het is een plek ten noordwesten van de Canarische Eilanden in de Atlantische Oceaan, gelegen op de volgende coördinaten: 31º15’15” N, 24º15’30”.
Met de komst van online cartografische tools zoals Google Earth, is het verkennen van onze planeet makkelijker dan ooit tevoren. Onlangs zijn veel van deze tools geactualiseerd om gedetailleerde zeebodemkartering, of bathymetrie, mogelijk te maken.
Nu legioenen mensen over de hele wereld de zeebodem verkennen, valt het velen op dat de oceaanbodem wordt gemarkeerd door mysterieuze formaties van rasterachtige artefacten. Deze formaties zien eruit alsof ze door mensen zijn gemaakt, waardoor velen zich afvragen of deze gebieden verloren steden of onderwaterstraten zouden kunnen zijn.
Hoewel deze formaties door mensen zijn gemaakt, zijn ze alleen uit gegevens opgebouwd. Met andere woorden, er zijn geen fysieke lijnen op de oceaanbodem. Deze lijnen zijn artefacten van het in kaart brengen van de oceaanbodem.
Oceanografen gebruiken sonar – geluidsgolven – om de oceaanbodem in kaart te brengen. Deze sonarmetingen worden meestal gedaan door schepen met onderwaterapparatuur die geluidsgolven uitzendt. Het geluid reist door de oceaan, weerkaatst op de zeebodem en keert dan terug naar de schepen. Dit proces levert een geluids “beeld” op van de pieken en dalen op de oceaanbodem.
De NOAA is slechts een van de vele instanties over de hele wereld die sonar gebruiken om te ‘zien’ hoe de zeebodem eruit ziet. Sommige van deze onderzoeken van de oceaanbodem bestrijken kleine gebieden met veel detail. Andere onderzoeken zijn breed opgezet en tonen uitgestrekte gebieden met lage resoluties.
Online karteringshulpmiddelen nemen deze vele verschillende sonaronderzoeken, gemaakt door een verscheidenheid aan instanties en organisaties, samen en stapelen ze in lagen over elkaar heen. Samen geven deze sonarkaarten een naadloos beeld van hoe de oceaanbodem er overal ter wereld uitziet. Sommige gebieden zijn echter gedetailleerder dan andere.
Wanneer u met behulp van een online karteringsinstrument vreemde rasterachtige formaties op de zeebodem ziet, ziet u in werkelijkheid twee (of meer) verschillende kaarten die over elkaar heen zijn gelegd. Eén kaart kan een grote lage-resolutie foto van de oceaanbodem tonen. Deze kaart toont weinig details en ziet er glad uit. De andere kaart, of “dataset”, ziet er vaak uit als een stel rasterachtige lijnen die de gladde, weinig gedetailleerde kaart overlappen. Het pad van de lijnen toont de paden die zijn afgelegd door de schepen die deze hogeresolutie sonarmetingen van kleinere delen van de oceaan hebben verzameld.