Datief en accusatief lijken een strijd te zijn, vooral voor Engelstalige studenten. Je bent niet alleen en deze blog zal je inzichten en een beter begrip geven van het schijnbaar uitdagende concept van Duitse gevallen. We zullen uw belangrijke vraag beantwoorden: wat is datief en accusatief in het Duits?
Datief en accusatief in het Duits kunnen verwarrend zijn
In de eerste plaats wil ik u vertellen dat we in dit artikel niet zullen ingaan op de naamvallen in relatie tot voorzetsels.
Dus u kunt zich ontspannen en we zullen er stap voor stap doorheen lopen.
En het allerbelangrijkste: wees NIET AFGESCHRikt van de datief en accusatief in het Duits. Ik beloof je, het is niet zo erg. Ik zal u uitleggen wat het verschil is tussen de datief en de accusatief in het Duits.
Geslachten en lidwoorden in het Duits
Om de naamvallen beter te begrijpen is het allereerst belangrijk om te begrijpen dat het Duits met geslachten werkt. In plaats van een enkel lidwoord zoals “the” in het Engels, bestaat het Duits uit drie geslachten en dus drie verschillende lidwoorden.
De geslachten zijn mannelijk of mannelijk (der Mann), vrouwelijk of vrouwelijk (die Frau) en neutraal of onzijdig (das Kind).
LET OP: deze lidwoorden komen niet noodzakelijk overeen met het “echte” geslacht.
Bijv. die Frau, vrouwelijk (de vrouw) maar das Mädchen, neutraal (het meisje)
Tip:
Wanneer je nieuwe zelfstandige naamwoorden leert, leer ze dan met hun eigen lidwoorden en geslachten. Het maakt je leven met betrekking tot gevallen zo veel gemakkelijker.
De lidwoorden van het zelfstandig naamwoord veranderen al naar gelang hun plaats in de zin. Het hangt ervan af of ze zijn toegewezen aan een onderwerp of een object. Als ze een onderwerp beschrijven, kan het zelfstandig naamwoord een lijdend voorwerp of een lijdend voorwerp zijn in het Duits. Hier ligt de magie voor uw leerproces, ik zal dit in de volgende stappen uitleggen.
Duitse woordenschat om over gezondheid en zelfzorggewoonten te praten
Het zelfstandig naamwoord als onderwerp (nominatief geval)
Zoals u weet, wordt het nominatief geval gebruikt voor het onderwerp in de zin.
Het is de “standaardinstelling” van de gevallen zogezegd en beantwoordt de vraag “Wer?” of “wie?”
| mannelijk | vrouwelijk | neuter | plural | |
| der | die | das | die | |
| een | eine | een | ein | – |
Voorbeeld:
Der Mann lebt in Berlin. – De man woont in Berlijn.
Die Frau geht spazieren. – De vrouw gaat wandelen.
Das Kind spielt. – Het kind speelt.
Die Freunde treffen sich. – De vrienden ontmoeten elkaar.
Als je niet zeker weet of het zelfstandig naamwoord het onderwerp is en in de nominatieve naamval staat, kun je vragen:
Wer lebt in Berlin? – Der Mann. – Wie woont er in Berlijn? – De man.
Het zelfstandig naamwoord als lijdend voorwerp (accusatief geval)
In het Engels kennen we de algemene term van het objectief geval. In principe valt elk lijdend voorwerp eronder. Bijvoorbeeld “Ik zie hem met zijn vriend achter een auto”. “I” is het onderwerp en alle vette objecten zouden in het Engels worden aangeduid als de objectieve zaak.
“Him” wordt hier aangeduid als het lijdend voorwerp. Ik heb het rechtstreeks over hem. De andere voorwerpen zijn bijkomend. Ik kan net zo goed zeggen:
Ich sehe ihn. – Ik zie hem.
Dus weten we nu: De accusatief-vorm beschrijft het lijdend voorwerp van een zin. Het geeft antwoord op de vraag “Wen?” of “wie?”.
| mannelijk | vrouwelijk | neuter | plural | |
| het | den | die | das | die |
| a | einen | eine | ein | – |
Zoals u hier kunt zien, verandert in vergelijking met de nominatieve naamval alleen het lidwoord in het mannelijk geslacht.
Bijvoorbeeld:
Sie trifft den Mann. – Zij ontmoet de man. “Zij” is het onderwerp. “Den Mann” beschrijft het lijdend voorwerp in de accusatieve naamval.
Die Frau isst die Schokolade. – De vrouw eet de chocolade. “Die Frau” is het onderwerp in de nominatieve naamval. “Die Schokolade” beschrijft het lijdend voorwerp in de accusatief.
Das Kind sieht das Auto. – Het kind ziet de auto. “Das Kind” is het onderwerp in de nominatieve naamval. “Das Auto” is het lijdend voorwerp in de accusatief.
Als u niet zeker weet of het zelfstandig naamwoord het onderwerp is en in de nominatieve naamval staat of het lijdend voorwerp in de accusatief, kunt u vragen: Wen sieht das Kind? – Das Auto. – Wie ziet het kind? – De auto.
Basische Duitse werkwoorden en vervoeging
Tip om te onthouden:
Wanneer je aan de accusatief denkt, onthoud het dan als de n-vorm, omdat je -en moet toevoegen aan het lidwoord in het mannelijk.
Dit is een terloopse tip, maar helpt bij het onthouden van deze bijzondere declinatie.
Het zelfstandig naamwoord als lijdend voorwerp (datief-val)
De datief-val beschrijft een lijdend voorwerp dat een actie ontvangt van het lijdend voorwerp in de accusatief-val of van het onderwerp.
De datief geeft je meer informatie over een actie die heeft plaatsgevonden. Het vertelt over de ontvanger.
De vraag voor de datief-val zou zijn “Wem?” of “aan wie?”
| vrouwelijk | neutraal | plural | ||
| dem | dem | den | ||
| a | einem | einer | einem | – |
De lidwoorden zijn iets complexer dan in de accusatief-vorm en hebben betrekking op elk geslacht.
Voorbeeld:
Ich (onderwerp) schenke dem Mann (indirect object) ein Auto (direct object). – Ik schenk hem een auto.
Zoals je hier kunt zien, doe ik de man iets aan.
Das Kind (onderwerp) gibt der Mutter (lijdend voorwerp) einen Kuss (lijdend voorwerp). – Het kind geeft de moeder een kus.
Het kind doet iets met de moeder. De moeder ontvangt een handeling van het kind.
Du (onderwerp) schreibst dem Mädchen (indirect object) einen Brief (lijdend voorwerp). – U schrijft een brief aan het meisje.
Het meisje ontvangt iets van u. De actie wordt naar haar toe ondernomen. De handeling zelf is het schrijven van de brief, wat de accusatief-vorm aangeeft.
Als u niet zeker weet of het zelfstandig naamwoord als lijdend voorwerp in de datief-vorm is ingedeeld, kunt u vragen: Wem gibt das Kind einen Kuss? – Der Mutter.
Aan wie geeft het kind een kus? – Aan de moeder.
Het is belangrijk bij deze manier van vragen, dat u het onderwerp erbij betrekt en indien gegeven ook het lijdend voorwerp in de accusatief-val.
Let erop, dat de basiswoordvolgorde in een zin met datief en accusatief-val is: Subject-Verb-Dative-Accusative
7 grote verschillen tussen de Engelse en Duitse grammatica
Herinnerings-tip:
Wanneer je aan de datief-vorm denkt, onthoud het dan als de m-vorm, omdat je -em moet toevoegen aan het lidwoord in het mannelijk.
Laten we eens kijken naar Duitse werkwoorden!
Er zijn bepaalde werkwoorden die de datief-vorm vereisen.
Bijvoorbeeld:
helfen – Ich helfe dem Mann. – Ik help de man.
schmecken – Der Kuchen schmeckt dem Kind. – De taart smaakt het kind goed, het kind vindt de taart lekker.
passen – Die Jacke passt der Frau. – Het jasje past de vrouw.
gehören – Das Buch gehört dem Mädchen. – Het boek hoort bij het meisje.
gratulieren – Ich gratuliere dem Vater. – Ik feliciteer de vader.
glauben – Ich glaube der Freundin. – Ik geloof de vriendin (vrouw).
danken – Ich danke der Mutter. – Ik dank de moeder.
gefallen (leuk vinden) – Berlin gefällt der Frau. – Berlijn past bij de vrouw, zij vindt het mooi (Berlin).
Er zijn bepaalde werkwoorden die de datief en de accusatief vereisen. Bijvoorbeeld:
geben – Der Mann gibt der Frau das Auto. – De man geeft de vrouw de auto.
schreiben – Ich schreibe dir einen Brief. – Ik schrijf u een brief.
bringen – Sie bringt dem Mann die Blumen. – Zij brengt de man de bloemen.
schicken – Ich schicke meinem Freund ein Paket. – Ik stuur mijn vriend een pakje.
zeigen – Er zeigt ihr die Stadt. – Hij laat haar de stad zien.
wünschen – Ich wünsche dir ein schönes Wochenende. – Ik wens u een fijn weekend.
schenken – Das Kind schenkt dem Vater ein Bild. – Het kind schenkt de vader een foto.
Aanvullende informatie over de Duitse woordvolgorde
Er zit een concept achter de naamvallen in het Duits.
Ze stellen ons in staat om met de woordvolgorde te spelen. U weet inmiddels dat een normale basiszin is opgebouwd als “Onderwerp Werkvoorwerp”. In het Engels is de syntaxis (zinsbouw) belangrijk om duidelijk te maken welke zelfstandige naamwoorden welke rol in de zin spelen. In het Duits nemen de naamvallen die taak over. Dus later, als we vloeiender en comfortabeler Duits spreken, kunnen we spelen met de zinsstructuur zonder de betekenis van de zin te veranderen. Dit werkt zolang we ons houden aan de juiste naamvallen voor de zelfstandige naamwoorden!
Als je zin hebt om dieper op deze onderwerpen in te gaan en je vaardigheden over de schoonheid van naamvallen te verbreden, kom dan naar onze Lingoda lessen. Wijsheid en plezier gegarandeerd!
Misschien vind je deze Duitse grammatica blogs ook nuttig:
- Wanneer gebruik je de datief en genitief in het Duits?
- Maakt cultureel bewustzijn meer uit dan grammatica?
- Gewone fouten die Engelstaligen maken wanneer ze Duits spreken