John F. Kennedy’s Inaugurele rede, 20 januari 1961
We vieren vandaag niet een overwinning van partij, maar een viering van vrijheid – die een einde symboliseert, maar ook een begin – die vernieuwing symboliseert, maar ook verandering. Want ik heb u en de Almachtige God dezelfde plechtige eed gezworen die onze voorvaderen bijna een eeuw en driekwart geleden hebben afgelegd.
De wereld is nu heel anders. Want de mens heeft in zijn sterfelijke handen de macht om alle vormen van menselijke armoede en alle vormen van menselijk leven af te schaffen. En toch zijn dezelfde revolutionaire overtuigingen waarvoor onze voorouders vochten nog steeds in het geding over de hele wereld – de overtuiging dat de rechten van de mens niet voortkomen uit de vrijgevigheid van de staat, maar uit de hand van God.
We durven vandaag niet te vergeten dat wij de erfgenamen zijn van die eerste revolutie. Laat het woord uitgaan van deze tijd en plaats, naar vriend en vijand, dat de fakkel is doorgegeven aan een nieuwe generatie Amerikanen – geboren in deze eeuw, getemperd door oorlog, gedisciplineerd door een harde en bittere vrede, trots op ons oude erfgoed – en niet bereid om getuige te zijn of toe te staan dat de mensenrechten waaraan deze natie zich altijd heeft gecommitteerd, en waaraan wij ons vandaag thuis en in de rest van de wereld committeren, langzaam ongedaan worden gemaakt.
Laat iedere natie weten, of zij ons nu goed of kwaad toewenst, dat wij iedere prijs zullen betalen, iedere last zullen dragen, iedere ontbering zullen doorstaan, iedere vriend zullen steunen, iedere vijand zullen bestrijden, om het voortbestaan en het succes van de vrijheid te verzekeren.
Dit beloven wij – en meer.
Aan de oude bondgenoten wier culturele en geestelijke oorsprong wij delen, beloven wij de loyaliteit van trouwe vrienden. Verenigd, is er weinig dat we niet kunnen doen in een groot aantal samenwerkingsverbanden.
Aan de nieuwe staten die wij verwelkomen in de gelederen der vrijen, beloven wij ons woord dat een vorm van koloniale controle niet zal zijn verdwenen om te worden vervangen door een veel ijzerender tirannie. Wij zullen niet altijd verwachten dat zij ons standpunt zullen steunen. Maar wij zullen altijd hopen dat zij hun eigen vrijheid krachtig zullen steunen – en dat zij zich herinneren dat in het verleden degenen die dwaas naar macht zochten door op de rug van de tijger te rijden, binnenin eindigden.
Aan de volkeren in de hutten en dorpen over de hele wereld die worstelen om de banden van massale ellende te verbreken, beloven wij onze uiterste best te doen om hen te helpen zichzelf te helpen, voor welke periode dat ook nodig is – niet omdat de communisten het misschien doen, niet omdat wij hun stemmen willen, maar omdat het juist is. Als een vrije maatschappij de velen die arm zijn niet kan helpen, kan zij de weinigen die rijk zijn niet redden.
Aan onze zusterrepublieken ten zuiden van onze grens bieden wij een speciale belofte aan – om onze goede woorden in goede daden om te zetten – in een nieuwe alliantie voor vooruitgang – om vrije mensen en vrije regeringen te helpen de ketenen van de armoede af te werpen. Maar deze vreedzame revolutie van hoop mag geen prooi worden van vijandige mogendheden. Laat al onze buren weten dat wij ons samen met hen zullen verzetten tegen agressie of ondermijning waar dan ook in Amerika.
Aan die wereldvergadering van soevereine staten, de Verenigde Naties, onze laatste beste hoop in een tijd waarin de oorlogsinstrumenten de vredesinstrumenten ver overtroffen hebben, zeggen wij opnieuw onze steun toe – om te voorkomen dat zij alleen maar een forum voor beschimpingen wordt – om haar schild van nieuwkomers en zwakken te versterken – en om het gebied uit te breiden waarin zij haar gezag kan doen gelden.
Ten slotte, aan die naties die zich tot onze tegenstander willen maken, bieden wij geen belofte aan, maar een verzoek: dat beide partijen opnieuw beginnen met het zoeken naar vrede, voordat de duistere vernietigingskrachten die door de wetenschap worden ontketend, de gehele mensheid overspoelen in geplande of toevallige zelfvernietiging.
We durven hen niet met zwakheid te verleiden. Want alleen als onze wapens zonder twijfel toereikend zijn, kunnen we er zeker van zijn dat ze nooit zullen worden gebruikt.
Maar evenmin kunnen twee grote en machtige groepen naties troost putten uit onze huidige koers – beide partijen overbelast door de kosten van moderne wapens, beide terecht verontrust door de gestage verspreiding van het dodelijke atoom, maar beide in de race om dat onzekere evenwicht van terreur te veranderen dat de hand van de laatste oorlog van de mensheid in toom houdt.
Laten we dus opnieuw beginnen – en aan beide zijden onthouden dat beleefdheid geen teken van zwakte is, en dat oprechtheid altijd moet worden bewezen. Laten we nooit uit angst onderhandelen. Maar laten we nooit bang zijn om te onderhandelen.
Laat beide partijen onderzoeken welke problemen ons verenigen in plaats van de problemen die ons verdelen te bekritiseren.
Laat beide partijen voor het eerst serieuze en precieze voorstellen formuleren voor de inspectie en controle van wapens – en de absolute macht om andere naties te vernietigen onder de absolute controle van alle naties brengen.
Laat beide partijen proberen een beroep te doen op de wonderen van de wetenschap in plaats van op haar verschrikkingen. Laten we samen de sterren verkennen, de woestijnen veroveren, ziekten uitroeien, de diepten van de oceanen aanboren, en kunst en handel aanmoedigen.
Laten beide partijen zich verenigen om in alle uithoeken van de aarde gehoor te geven aan het bevel van Jesaja – “de zware lasten te verlichten -. en de onderdrukten vrij te laten gaan.”
En als een bruggenhoofd van samenwerking de jungle van wantrouwen kan terugdringen, laat beide partijen zich dan verenigen in het scheppen van een nieuw streven, niet een nieuw machtsevenwicht, maar een nieuwe wereld van recht, waar de sterken rechtvaardig zijn en de zwakken veilig en de vrede bewaard.
Dit alles zal niet in de eerste 100 dagen worden voltooid. Het zal ook niet in de eerste 1000 dagen klaar zijn, noch in het leven van deze regering, noch misschien zelfs in ons leven op deze planeet. Maar laten we beginnen.
In uw handen, mijn medeburgers, meer dan in de mijne, rust het uiteindelijke succes of falen van onze koers. Sinds dit land is gesticht, is elke generatie Amerikanen opgeroepen om te getuigen van haar nationale loyaliteit.
Nu roept de trompet ons opnieuw op – niet als een oproep om wapens te dragen, hoewel we wapens nodig hebben; niet als een oproep tot strijd, hoewel we in staat van beleg verkeren – maar als een oproep om de last te dragen van een lange schemerstrijd, jaar in jaar uit, “verheugd in hoop, geduldig in beproeving” – een strijd tegen de gemeenschappelijke vijanden van de mens: tirannie, armoede, ziekte, en de oorlog zelf.
Kunnen wij tegen deze vijanden een grootse en wereldwijde alliantie smeden, Noord en Zuid, Oost en West, die de gehele mensheid een vruchtbaarder leven kan verzekeren? Wilt u zich bij deze historische inspanning aansluiten?
In de lange geschiedenis van de wereld is slechts aan enkele generaties de taak toebedeeld de vrijheid te verdedigen in haar uur van maximaal gevaar. Ik deins niet terug voor deze verantwoordelijkheid – ik verwelkom haar. Ik geloof niet dat iemand van ons met een ander volk of een andere generatie van plaats zou willen ruilen. De energie, het geloof en de toewijding die wij in deze onderneming leggen, zullen ons land en allen die het dienen verlichten – en de gloed van dat vuur kan de wereld werkelijk verlichten.
En dus, mijn mede-Amerikanen: vraag niet wat uw land voor u kan doen – vraag wat u voor uw land kunt doen.
Mijn medeburgers van de wereld: vraag niet wat Amerika voor u zal doen, maar wat wij samen kunnen doen voor de vrijheid van de mens.
Ten slotte, of u nu burger van Amerika bent of burger van de wereld, vraag van ons dezelfde hoge normen van kracht en opoffering die wij van u vragen. Met een goed geweten als enige zekere beloning, met de geschiedenis als laatste rechter over onze daden, laat ons voortgaan om het land dat wij liefhebben te leiden, Zijn zegen en Zijn hulp vragend, maar wetend dat hier op aarde Gods werk werkelijk het onze moet zijn.
HISTORISCHE DOCUMENTEN
- Magna Carta
- De brief van Columbus aan Luis De Sant Angel waarin hij zijn ontdekking aankondigt
- Het Mayflower Compact
- Handvest van privileges van Pennsylvania
- Give Me Liberty Or Give Me Death
- De Verklaring van Onafhankelijkheid
- Artikels van Confederatie
- Grondwet van de Verenigde Staten
- Bill of Rights and Later Amendments
- Petition from the Pennsylvania Society for the Abolition of Slavery
- To those who keep slaves, en de praktijk goedkeuren
- Washington’s Farewell Address
- The Star Spangled Banner
- The Monroe Doctrine
- Harkins to Amerikaanse volk
- Daniel Websters “Zevende maart”-toespraak
- Lincolns Huis verdeeld toespraak
- Lincolns eerste inaugurele rede
- De emancipatieproclamatie
- Lincolns tweede inaugurele rede
- De toespraak van Gettysburg
- De Belofte van Trouw
- De Amerikaanse Geloofsbelijdenis
- De Infamy Speech van FRR
- De Economische Bill of Rights
- Ask Not What Your Country Can Do For You