De vriend had het natuurlijk bij het juiste eind, en sprak op verschillende niveaus: Bradshaw heeft een schijnbaar magische manier om dingen groter dan het leven te laten aanvoelen. Haar kinderboek, “Henry’s Bright Idea”, over een slimme vos en zijn vrienden op jacht naar een verloren idee, creëert een grote wereld die kleuters en jonge kinderen verrukt. Het is gebaseerd op haar lijn van handgemaakte poppen, Walnut Animal Society, die de couture-achtige opgezette bosdieren tot leven brengt, dankzij mooie, lokaal geproduceerde details en eenvoudige, charmante gelaatstrekken. En haar bescheiden maar sprankelende persoonlijkheid geeft je het gevoel dat je de enige persoon in de kamer bent, badend in haar enthousiaste licht.
Maar terug naar dat lege appartement. Of voor die tijd, zullen we maar zeggen. Bradshaw is een decorateur die haar appartement gebruikte als een soort broedplaats om haar stijl te bepalen. One-of-a-kind kussens gemengd met IKEA, antiek met Craigslist vondsten, Eames met DIY projecten.
In de slaapkamer alleen al gebruikte ze IKEA-onderdelen en goudverf om haar bureau te maken, stempelde ze het patroon met de hand op gevonden stof voor het bolsterkussen, weefde ze de wandketting en mengde ze zelfs de verfkleur: een zonsondergang-wolk hybride gemaakt van Benjamin Moore’s Opal en Farrow & Ball’s Pink Ground.
Het Perzische tapijt is gevonden in een vintagewinkel. De vioolbladige vijg was het allereerste wat we in L.A. kochten voor ons huis, nog voordat onze meubels er waren. Hij was maar een paar meter hoog en komt nu bijna tot aan het plafond.
Natuurlijk was haar sluwheid, hoewel wonderbaarlijk, niet alleen van een huurwoning van 800 vierkante meter op de tweede verdieping een luchtig en gastvrij familiehuis gemaakt, waar gasten – van wie velen in twee keer zo grote huizen woonden – ronduit jaloers op waren.
Bradshaw schrijft het larger-than-life gevoel van het huis toe aan verschillende dingen, met als belangrijkste haar vakkundige gebruik van tapijten. “We waren in staat om elke ruimte als een eigen kamer te laten voelen met elk tapijt,” legt Bradshaw uit. “Het leek alsof we een eetkamer, een familiekamer en een keuken hadden, ook al waren ze technisch gezien dezelfde ruimte.”
Ze heeft ook snel de regels overtreden om meer ruimte te maken. Als eerste: de planten. De algemene opvatting is dat je in kleine ruimtes geen vloeroppervlak moet verspillen aan iets wat technisch gezien niet nuttig is (zie: bank, lamp, bureau). Maar Bradshaw’s vioolbladvijg en rubberboom voegden niet alleen zuurstof toe, ze openden het huis.
“Het leven dat een plant in een kamer brengt – het is bijna alsof je de hele tijd een gelukkig persoon in de kamer hebt,” zegt ze. “Het verzorgen en zien groeien en veranderen van de plant geeft extra energie. Het helpt ook als je, zoals de Bradshaws, planten koopt op een klein formaat en ze laat groeien in de ruimte: die plafondhoge vioolbladvijg was ooit slechts een paar meter hoog.
Regels zouden ook kunnen voorschrijven dat sectionals alleen voor McMansions zijn, maar Bradshaw gebruikte die van haar, een model van Mitchell Gold + Bob Williams, om een geïmproviseerde ingang te maken, waar ze nog een twee-voor-één zet deed: een bureau in plaats van een inkomconsole. Geaccentueerd door een IKEA-stoel die een groot deel van zijn leven helemaal naar binnen is geschoven, kunstwerken die de computer verhullen zodat het lijkt alsof hij deel uitmaakt van een galeriewand en een van die levensverlengende planten, is het misschien wel de meest uitnodigende en productieve kijk op de vaak saaie plek bij de deur.
Voor onze slaapkamer schilderden we de kamer met een kleur die ik zelf mengde met Benjamin Moore Opal en Farrow & Ball Pink Ground. Mijn man nam de foto aan de muur. We vonden de lamp in ons steegje, die ik heb geschuurd en opnieuw heb gebeitst. De nachtkastjes zijn gevonden in een vintage winkel; ik heb ze opnieuw geverfd in Farrow and Ball Inchyra Blue. Voor het beddengoed heb ik het dekbed en de kussens gemaakt. De stof voor de gestreepte kussens en het linnen voor het dekbed vond ik bij de Fabric Store in L.A.
Attitude speelde ook een grote rol. “Joseph en ik hebben al vroeg geleerd: In een klein huis kun je niet al te veel ruzie maken”, zegt Bradshaw lachend. “Ik vond het ook geweldig hoe dichtbij onze kinderen altijd waren – om ze te horen spelen, zelfs terwijl ik probeerde te werken! Het voelde als ons eigen gezellige boomhuisje, op de tweede verdieping.”
De Bradshaws hebben sindsdien alles ingepakt, de honinghouten visgraatvloeren en marmeren aanrechten vaarwel gezegd, en zijn verhuisd naar Nashville. Joseph, die als countryzanger en songwriter werkt, zal dichter bij de industrie staan, terwijl het hele gezin, inclusief Arlo van 2 en Henry van 6, zal genieten van de nabijheid van uitgebreide familie.
Met Los Angeles in haar achteruitkijkspiegel, zet Bradshaw haar L.A.-stijl door met meerdere zakelijke projecten, waaronder het naar grotere vierkante meters brengen van haar inspirerende interieurbedrijf en het schrijven van een vervolg op haar eerste boek.
Zoals ze in “Henry’s Bright Idea” schrijft over de kleurrijke bosrijke bende personages, “is hun missie om te creëren en om altijd nieuwsgierig te blijven.” Het klinkt alsof ze het over haar eigen bemanning zou kunnen hebben.
ALSO:
De duplex van een ontwerper verbindt hem met klanten, gemeenschap in West Hollywood
Small-space living: 18 interieurs om te inspireren
Zo stijl je een huurhuis van 700 vierkante meter
Meer huisbezichtigingen in Zuid-Californië