Ik ben niet opgegroeid met het drinken van Gatorade, Powerade, of andere sportdranken. Er was iets aan de neon kleur, overdreven zoete, kunstmatige smaak van de “gezonde” drankjes dat me afschrikte. Maar ik had genoeg vrienden die ze wel dronken. Die felblauwe, neongroene, superrode flessen waren regelmatig te zien in de kantine van de middelbare school, bij voetbalwedstrijden en na zo ongeveer elke sporttraining.
Als volwassene ben ik hardloper geworden en heb ik meegedaan aan veel hardloopwedstrijden in New York City, waaronder halve marathons die door Brooklyn naar Coney Island voeren en korte 5-kilometer-ritten door Central Park. En wat serveren ze bij deze evenementen? Gatorade. Rijen en rijen van de felgroene vloeistof staan bij de waterstations van elke race. Ik ben opgegroeid met een hekel aan het spul, maar midden in de race, drijfnat van het zweet en worstelend om mijn energie op peil te houden, grijp ik er altijd naar. Het suiker- en zoutrijke drankje is precies de oppepper die ik nodig heb om een wedstrijd door te komen.
Ik wilde weten wat sportdrankjes nou precies zo’n oppepper geeft, dus vroeg ik geregistreerde diëtiste Tanya Freirich om de onderste steen boven te krijgen. Volgens Freirich verlies je veel water en elektrolyten in je zweet na een lange of zware training (en nog meer als het warm is buiten). “Zonder voldoende elektrolyten zoals natrium, kalium en glucose, kun je je duizelig voelen of flauwvallen,” zegt ze. Water is prima, maar rehydrateren met elektrolyten en mineralen is effectiever, en de suiker in sportdrankjes helpt de bloedsuikerspiegel op peil te houden.
Wil je de voordelen van elektrolyten zonder de kunstmatige smaakstoffen, dan besloot ik zelf aan de slag te gaan en mijn eigen versie van een sportdrankje te maken. De belangrijkste ingrediënten zijn suiker en zout, volgens Freirich. “Zout, of natrium, en suiker, of glucose, helpen je lichaam het meest effectief water te absorberen.”
Ik begon met een geconcentreerde mix van citroen- en limoensap (“geweldige bronnen van vitamine C en antioxidanten”), gember (“goed voor het verminderen van ontstekingen en het kalmeren van een maag die van streek is”), een snufje zeezout en een kleine lepel agave. “Voeg slechts een kleine hoeveelheid agave of honing toe,” waarschuwt Freirich. “Te veel suiker calorieën zijn onnodig.” Een goede vuistregel is volgens haar 1 eetlepel vloeibare zoetstof op 1 kop water (wat ongeveer 60 calorieën toevoegt).
Nadat ik deze smaken had gemengd, voegde ik kokoswater toe, dat Freirich omschrijft als “de sportdrank van de natuur”, omdat het weinig calorieën bevat en een natuurlijke bron is van suiker, kalium en natrium. Met zijn vage geelgroene tint en heldere, pittige smaak, kon mijn zelfgemaakte drankje – vol met al die vitaminen, mineralen en energie-opwekkende elektrolyten – niet verder verwijderd zijn van het kunstmatige spul.
Omdat in tegenstelling tot die kunstmatig gearomatiseerde versies – die ik letterlijk moet drinken om naar beneden te komen – is dit drankje eigenlijk heerlijk. Een beetje pittig van het limoensap, een beetje kruidig van de gember, een beetje zoet van het kokoswater en de agave, het is een drankje waar ik altijd met plezier aan zou nippen.
Vorige week nam ik een fles mee naar de sportschool en dronk het tijdens mijn workout les. De volgende dag dronk ik meteen ’s ochtends een glas, als opfrisser. En na een veel te lange vrijdagavond met veel te veel cocktails, greep ik naar een flesje zodra ik de volgende ochtend wakker werd. En die elektrolyten pepten me meteen op. Geen kunstmatige smaakstoffen of glow-in-the-dark kleur nodig.