Ik was vroeger ziek. Niet het soort dat dagenlang in een ziekenhuisbed ligt en waarbij iedereen kan zien dat je echt ziek bent, maar het soort waarvan je geen getuige kunt zijn. In plaats daarvan was mijn immuunsysteem erg zwak, was ik eeuwig uitgeput en leefde ik met chronische ontstekingen. Hoofdpijn, hersenzwakte, maagpijn, en gekke darmen waren mijn constante. Plus, het voor altijd opgeblazen gezicht, vitaminetekorten (ongeacht hoeveel ijzer ik nam) waren eindeloos, en mijn maag was zo opgeblazen dat vreemden vroegen of ik zwanger was. En ja, dokters vroegen me wel vijf keer om een zwangerschapstest te doen.
Ik werd afgewimpeld door de westerse geneeskunde omdat symptomen als hoofdpijn, constipatie en buikpijn moeilijk te diagnosticeren zijn en na een tijdje zeiden ze: “Je kunt er niets aan doen.”
Dus ik zei: “Echt niet”, stroopte mijn spijkerbroek mouwen op, en deed het zelf. Ik gebruikte mezelf als proefkonijn om elke strategie te testen om mijn spijsverteringsproblemen te genezen. Ik speelde met alles, van particuliere gezondheidszorg behandelingen tot rode reishi paddestoel supplementen tot New Age genezers. Na jaren zoeken ontdekte ik dat ik een auto-immuunziekte had (coeliakie), een lekkende darm, IBS, Candida, en een handvol allergieën en gevoeligheden.
Omdat auto-immuunziekten nooit weggaan (je kunt ze gewoon beheersen tot je weer functioneel bent), gaat het erom de triggers uit te schakelen. Belangrijke triggers zijn een slecht dieet, voedselallergieën en -gevoeligheden, gifstoffen, antibiotica, synthetische medicijnen en stress. Als je deze triggers in je leven hebt, voel je alle symptomen en opflakkeringen.
Hetzelfde geldt voor je darmen. De darmwand is ontworpen om microben, gifstoffen en onverteerd voedsel binnen het darmkanaal te houden. Dus als het afbrokkelt door een slecht dieet, te veel stress, antibiotica of gifstoffen, komt het rioolwater vrij. Dan valt je immuunsysteem de ziekteverwekkers agressief aan, waardoor ontstekingen ontstaan. Je wilt dat de microben die in je darmen leven (bacteriën, archaea, virussen, schimmels, etc.) divers zijn, omdat 70 procent van het immuunsysteem daar woont, en je hebt het nodig om je te beschermen als de lichtknopjes aan staan.
Na jaren van experimenteren begonnen mijn symptomen eindelijk te verdwijnen. Uit de honderden experimenten die ik in meer dan 10 jaar heb uitgevoerd, is dit wat echt werkte: