“”I’ll gladly pay you Tuesday for a hamburger today”.”
J. Wellington Wimpy
Door John Lui – augustus 2014
E. C. Segar, de cartoonist uit de Grote Depressieperiode, die Popeye creëerde, gaf ons ook Wimpy. Ik weet zeker dat veel bankmedewerkers in die tijd geen geld aan Wimpy zouden lenen, omdat ze wisten dat hij hen op dinsdag niet zou terugbetalen. De meeste bankleners in die tijd dachten waarschijnlijk dat de meeste aanvragers van leningen hen ook niet zouden terugbetalen. Bovendien wilden degenen die geld hadden en geen leningen nodig hadden, niet investeren vanwege een gebrek aan vertrouwen. Samen met een slecht fiscaal en monetair beleid leidde dit tot een lange periode van miserabele economische groei.
Fast forward naar de huidige Grote Recessie en de geschiedenis herhaalt zich. Een groot verschil is dat van het monetaire beleid, dat zeer accommoderend is geweest met een nul-rentebeleid (ZIRP) en kwantitatieve verruiming (QE). Ondanks de enorme hoeveelheden liquiditeit (geld) die de Amerikaanse Federal Reserve in de schatkist van de banken heeft gestopt (door effecten van hen te kopen), is veel niet gebruikt om leningen te verstrekken als gevolg van het Wimpy-syndroom (we krijgen dinsdag niet betaald).
Dus hebben de banken over de hele wereld bijna al het QE-geld teruggestort naar hun respectieve Centrale Banken. In de VS verdienen de banken liever 0,25% dan dat ze leningen verstrekken (autoleningen zijn de zeldzame uitzondering). Om het Wimpy-syndroom tegen te gaan, heeft Mario Draghi (president van de Europese Centrale Bank) onlangs een Negative Interest Rate Policy (NIRP) aangekondigd, waarbij banken 0,10% moeten betalen om hun deposito’s bij de ECB aan te houden. NIRP is een nieuwe poging om de banken ertoe aan te zetten leningen te verstrekken. Zal het werken? Of het werkt of niet is niet het punt, aangezien deze creatieve monetaire beleidsmaatregelen de financiële crises hebben gestabiliseerd. Hoe kunnen we dat weten? Draghi kan niet gemakkelijk een QE doen omdat de Eurozone geen monolithische soevereine entiteit is, zoals de VS (welke staatsschuld zou u kopen aangezien de Europeanen allemaal hun eigen schuld hebben). Zijn aankondiging van plannen voor een QE heeft de eurocrisis echter gestabiliseerd.
De tijd kan onze grootste bondgenoot zijn, nu risicomijdende bankiers minder op hun hoede zijn voor het Wimpy-syndroom. Ze zijn weer autoleningen gaan verstrekken en uit de recente winstrapporten over het 2e kwartaal blijkt dat de groei van de leningen weer begint te versnellen, zoals uit onderstaande tabel blijkt.
Als de dierlijke geesten na lange tijd aan de zijlijn te hebben gestaan weer terugkomen, kan dit het keerpunt betekenen voor dit zeer stagnerende herstel.
