De intergetijdenzone wordt gedefinieerd als het gebied tussen de vloedlijn en de laagwaterlijn.
Organismen die in deze zone leven, hebben te maken met moeilijke milieuomstandigheden, omdat ze zowel ondergedompeld zijn in zeewater als blootgesteld aan de lucht. Ze hebben te kampen met de grote fysieke impact van golven, uitdroging en zonlicht. Af en toe zijn er regens die hen verzadigen met zoet water. Er zijn veel bewegende stenen en sedimenten in het water die kleine beestjes kunnen beschadigen. Bovendien bestaat het risico van predatie, niet alleen door dieren uit de oceaan, maar ook door landdieren.
We hebben deze video over het intergetijdenbiome gemaakt om je een snelle introductie te geven over het leven in deze habitat.
Gronden van de getijden
De getijden worden gevormd als gevolg van de zwaartekracht tussen de aarde, de zon en de maan. Tweemaal per maand komen deze drie op één lijn te staan als gevolg van de beweging van de aarde om de zon en de baan van de maan om de aarde. Wanneer dit gebeurt, zijn de aantrekkingskrachten het sterkst en ervaren we de grootste verschillen tussen hoogtij (vloed) en laagtij (eb). We noemen deze getijden springtij. In de periode halverwege tussen twee springtijden, die optreedt als we de maan half zien, is het getijdeverschil daarentegen het kleinst, en dat noemen we doodtij.
Met deze achtergrond zou het kunnen klinken alsof de grootte van het getij alleen zou afhangen van de zwaartekracht tussen de aarde, de maan en de zon, maar dat is niet het geval. De topografie van de oceaanbodem speelt een grote rol in hoe groot het getij zal zijn.
Verschillende soorten en verspreiding
Intergetijdengebieden komen over de hele wereld voor, hoewel het getijdenverschil extreem varieert, afhankelijk van de locatie.
Sommige gebieden kennen nauwelijks getijdenverschil. De westkust van Zweden kent in feite grotere verschillen in het niveau van het oceaanoppervlak, afhankelijk van veranderingen in de atmosferische hoge of lage luchtdruk, die niets met getijden te maken hebben. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, in het zuidoosten van Canada, vinden we de grootste getijdenverschillen ter wereld in de Golf van Fundy. Springtij zorgt hier voor een verschil van 20 meter tussen hoog- en laagwater.
Aanpassingen door organismen in het intergetijdengebied
Het soort organismen dat de getijdenhabitat bewoont, varieert sterk afhankelijk van waar we ons op de planeet bevinden. In gematigde rotsachtige intergetijdengebieden leven bijvoorbeeld totaal andere soorten dan in een tropische mangrove-habitat. Koraalriffen worden ook vaak beïnvloed door getijdenverschillen, waardoor de koralen bij eb zelfs helemaal buiten het water kunnen komen te staan.
Het bewegende water stelt hoge eisen aan de organismen in het gebied. Als een organisme op het substraat leeft, moet het meestal een manier hebben om zich aan het substraat te hechten om te voorkomen dat het wegspoelt, of om beschutting te kunnen zoeken. Zeepokken vestigen zich en bouwen een stevige en permanent vaste structuur op de rots. Onder water reiken ze met een veerachtig aanhangsel uit om het water te doorzoeken op plankton en zuurstof. Bij afgaand tij sluiten ze de opening van de kalkstructuur af met twee platen om uitdroging en predatie te voorkomen. Schildpadden zijn weekdieren die zich aan de rotsachtige ondergrond vasthechten door de spieren in hun voet samen te trekken en zich stevig aan het substraat vast te houden. Als het wat minder gaat, gebruiken ze de voet om over het substraat te kruipen en kleine algen van de rots af te grazen. Chitons zijn ook weekdieren met acht overlappende platen op hun rug. De platen zijn flexibel en stellen de chitons in staat zich met hun gespierde voet om een stok aan het harde oppervlak te wikkelen.
Intertidal Zone Researcher Profile: Kristin Aquilino
Dit is een kort videoprofiel van Kristin Aquilino, een Ph.D. Candidate in de Population Biology Graduate Group aan UC Davis. Kristin bestudeert de ecologie van de gemeenschap in het rotsachtige intergetijdengebied bij Bodega Marine Lab in Bodega Bay, CA. Deze video werd gemaakt als een laatste “video blog” project voor de workshop Scientific Filmmaking bij Bodega Marine Lab in oktober 2010. De workshop werd gegeven door Colin Bates en Jeff Morales. Deze video werd gefilmd en bewerkt door Neil Losin, Kelvin Gorospe, en Annie Schmidt (vertelling door Kelvin Gorospe).